عارفی وارسته ، عاشقی دل باخته و عابدی به خدا پیوسته بود .لباس تقوی برپندار و کردارخویش پوشانده ودر تمامی عمر پر برکتش یاران را دعوت به دوستی ،تقوی،اتحاد، صبر،گذشت ،تواضع وبندگی حق می نمود.
//فرمود : روندگان راه حق دو دسته اند : گروهی تنها مولایشان را دوست دارند وگروهی دیگر هم او وهم خویش را ، این شرک است ،در راه دوست باید خود را گذاشت و سر انداز بود.
چهلمین روز فراق
عارفی وارسته ، عاشقی دل باخته و عابدی به خدا پیوسته بود .لباس تقوی برپندار و کردارخویش پوشانده ودر تمامی عمر پر برکتش یاران را دعوت به دوستی ،تقوی،اتحاد، صبر،گذشت ،تواضع وبندگی حق می نمود.
خداوندش جان او را بر مدار مهر و محبت طواف داده بود .درس سلوک را با مهر و عشق به مولای خویش به سالکان راه خدا می آموخت .تواضع به غایت داشت وبا بزرگی روح ، خاک راه دراویش بود
در چهلمین روز فراقش با گفتن چند عبارت از فرمایشات ا و یادش را گرامی می داریم :
فرمود : روندگان راه حق دو دسته اند : گروهی تنها مولایشان را دوست دارند وگروهی دیگر هم او وهم خویش را ، این شرک است ،در راه دوست باید خود را گذاشت و سر انداز بود.
فرمود : ازدنیاهر چه گرفتی و به دست آوردی روزی پس خواهی داد یا در حیات یا به وقت ممات ، دامن مولای خویش و مهر اورا بگیر که در مرگ و زندگی تنها او مشکل گشا و عروه الوثقی است ودر آخرت هم اوفریادرس است.
فرمود : دل بر فانی مبند ، که به ترس از دست دادنش نمی ارزد .
کسی گفت که محبت شما دیگران را گستاخ میکند …،فرمود: من مامور به مهر شده ام ،غضب از من ، خلاف امراو است.
فرمود : در مقابل مولای خویش لال باش و گوش به فرمان ،اگر سئوالی فرمود ، به آن اندازه جواب ده وحرف بزن که بی ادبی نباشد.
فرمود : عاشقی دیوانگی است در عاشقی عاقلی نکن .
یادش گرامی باد
