منبع: کمپین حقوق بشر ایران
فائزه عبدی‌پور از دراویش گنابادی به کمپین حقوق بشر در ایران گفت با گذشت بیش از چهل روز بیخبری از هشت درویش گنابادی در زندان، قوه قضائیه از پاسخگویی درباره دلیل قطع ارتباط و ممنوعیت ملاقات و تلفن خودداری می‌کند و اظهارات متناقض مقامات قضایی، خانواده‌های آنان را بیش از پیش نگران کرده است.
فائزه عبدی‌پور فعال دانشجویی و همسر محمد شریفی‌مقدم یکی از دراویشی که در بیخبری به‌سر می‌برند روز ۱۸ مهر ۹۷ به کمپین گفت مقامات قضایی توضیح درستی به خانواده‌ی زندانیان نمی‌دهند و با اظهارات متناقض، خانواده‌ها را نگران و سرگردان کرده‌اند.
این فعال دانشجویی درباره تناقضات مقامات قضایی به کمپین گفت: «مقامات قضایی، خانواده‌ها رو پاسکاری می‌کنند. پیش رستمی دادیار ناظر بر زندان که مراجعه می‌کنند می‌گویند بچه‌ها در زندان تهران بزرگ هستند و ملاقاتشان آزاد است، حق تماس هم دارند. پیش فرزادی رئیس زندان تهران بزرگ هم که می‌روید می‌گویند نه اینجوری نیست و از مقامات بالا و ازجمله رستمی دادیار زندان دستور آمده که اینها در انفرادی باشند و حق ملاقات و تماس تلفنی ندارند. ولی معاون زندان می‌گوید تلفن و ملاقاتشان ممنوع نیست و خودشان دوست ندارند زنگ بزنند یا ملاقات کنند که مشخصه کذب محض است. شنبه این هفته (۱۴ مهر) هم که خانواده‌ها برای پیگیری رفته بودند گفتند تا آذرماه اجازه تماس و ملاقات به آنها داده نمی‌شود و در انفرادی زندان تهران بزرگ هستند».
رضا انتصاری، محمد شریفی‌مقدم، کسری نوری، مرتضی کنگرلو، سینا انتصاری، مهدی اسکندری، امیر نوری و حسام معینی نام این دراویش است. خانم عبدی‌پور همسر محمد شریفی‌مقدم گفت حتی زندانِ محل نگهداری آنان هم مشخص نیست و ممکن است به زندانی دیگر منتقل شده باشند. تحصن دراویش مرد در زندان تهران بزرگ که به انتقال آنان به انفرادی منجر شد واکنشی بود به حمله به زنان درویش در زندان قرچک در روز ۲۳ خرداد ۹۷ که با ضرب و شتم و فیلمبرداری از آنان همراه بود. حمله‌ای که با واکنش دراویش زندانی تهران بزرگ و تحصن و اعتصاب غذای آنان روبرو شد.
فائزه عبدی‌پور به کمپین گفت بیخبری و اظهارات متناقض مسئولان قضایی، خانواده و دوستان هشت درویش گنابادی را نگران کرده که نکند بلایی سرشان آمده است که مسئولین زندان نمی‌خواهند خانواده‌ها مطلع شوند. به گفته‌ی خانم عبدی‌پور، دادستان تهران درباره پرونده جدید و اتهامات مطرح‌شده به خانواده‌ها توضیحی ارائه نکرده است: «گفتند پرونده جدیدی برایشان باز شده و معلوم نیست اتهامشان چیست و به خانواده‌ها جواب درستی نمی‌دهند، هیچ قانونی هم نیست که این محرومیت‌ها را توجیه کند. این بیخبری، خانواده‌ها رو نگران کرده که نکند که بلایی سر آنها آوردند که نمی‌خواهند خانواده‌ها آنها را ببینند.»
این فعال دانشجویی به کمپین گفت علیرغم ضرب و جرح هشت درویش قبل از فرستادن به انفرادی، آنان درمان نشده‌اند و زندان از تحویل وسایل شخصی آنان خودداری کرده و گفته باید مجدداً از فروشگاه زندان بخرند: «اینها با ضرب و شتم و در وضعیت جسمی بدی به انفرادی فرستاده شدند و علاوه بر این، وسایل شخصیشان مثل پتو و لباس را به آنان ندادند، درمان هم نشدند. خانواده‌ها پیگیری زیادی کردند که باید این وسایل به آنها برسه ولی مقامات قضایی گفتند در نهایت می‌توانند از زندان دوباره بخرند که خیلی هم گران است و تازه گفتند باید ببینیم آیا می‌شود به دستشون برسونه یا نه. جان آدم‌ها برایشان مهم نیست و در همین شرایط هم دنبال بیزینس زندان هستند.»
فائزه عبدی‌پور وضعیت آب و غذا و بهداشت در زندان تهران بزرگ را «خیلی بد و فرای تصور» توصیف کرد به طوری که حتی بعد از جوشاندن نیز بو و مزه‌ی نامطبوع دارد: «وضعیت بهداشت و خوراک و آب در زندان تهران بزرگ بد و فرای تصور است. آب زندان تهران بزرگ حتی بعد از جوشاندن هم بو و مزه‌ی نامطبوعی دارد. برای همین باید خودشان از فروشگاه زندان آب معدنی بخرند. چون آب خود زندان سریع رسوب می‌کند و دچار بیماری‌های کلیوی می‌شوند. غذای زندان هم به دلیل بی‌کیفیتی قابل خوردن نیست و زندانیان گفتند اصول بهداشتی هم رعایت نمی‌شود و تاکنون بارها سوسک و فضله موش پیدا شده.»