بازداشت، سرکوب توام با خشونت و محکوم کردن زنانی که خواستار حق تجمع مسالمت آميز هستند، کارزار تهديد و ارعاب زنان مدافع حقوق بشر، و ادامه تبعيض عليه زنان و دختران، هم در قانون و هم در عمل، e) تبعيض فزاينده و نقض ساير حقوق بشر افراد اقليت های مذهبی، قومی، زبانی يا ساير اقليت های به رسميت شناخته شده يا نشده، از جمله عرب ها، ترک ها، بلوچ ها، کردها، مسيحی ها، يهوديان، صوفی ها و مسلمانان سنی و حاميان آنها
سازمان ملل متحد
مجمع عمومی
زبان اصلی: انگليسی
جلسه شصت و چهارم
کميته سوم
دستور جلسه: موضوع ۶۹
حفاظت و ارتقاء حقوق بشر:
وضعيت حقوق بشر و گزارش های گزارشگران ويژه و نمايندگان از کشورهای آندورا، استراليا، اتريش، بلژيک، بلغارستان، کانادا، کروسی، قبرس، جمهوری چک، دانمارک، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، يونان، مجارستان، ايسلند، اسرائيل، ايرلند، ايتاليا، لتونی، ليختنشتاين، ليتوانی، لوگزامبورگ، مالتا، فدراسيون ماکرونشيا، موناکو، هلند، زلاند نو، نروژ، پالائو، لهستان، پرتغال، جمهوری مولدوی، رومانی، اسلواکی، اسلونی، اسپانيا، سوئد، جمهوری مسدونيا يوگسلاوی سابق، بريتانيای کبير و ايرلند شمالی، و ايالات متحده امريکا، پيش نويس اين قطعنامه را تهيه کرده اند:
وضعيت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ايران
مجمع عمومی،
بر اساس منشور سازمان ملل متحد، و همچنين اعلاميه جهانی حقوق بشر، ميثاق های بين المللی حقوق بشر و ساير اسناد بين المللی حقوق بشر،
قطعنامه های قبلی خود در باره وضعيت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ايران را يادآوری می کند که آخرين آن، قطعنامه شماره ۹۱/۶۳ مورخ ۲۸ آذرماه ۱۳۸۸می باشد،
مورد ملاحظه قرار می دهد و برخی از دستآوردهای مثبت را با رعايت شاخص های اقتصادی و اجتماعی به بحث می گذارد.
نگرانی عميق خود را در مورد نقض جدی حقوق بشر که در جمهوری اسلامی ايران در جريان است، ابراز می کند. برخی از حوزه های مورد نقض در ايران از اين قرار است:
a) شکنجه و مجازات يا رفتار های خشن، غير انسانی يا تحقير آميز از جمله قطع اعضای بدن و شلاق،
b) اعدام با شدت ادامه دارد و افزايش تعداد اعدام هايی که خارج از حفاظت های شناخته شده بين المللی، از جمله اعدام در ملاء عام و اعدام نوجوانان، اجرا می شوند،
c) سنگسارکردن بعنوان روشی از اعدام، و با جود اينکه رئيس قوه قضائيه بخشنامه منع سنگسار صادر کرد، افرادی همچنان در زندان احکام اعدام به روش سنگسار دريافت می کنند،
d) بازداشت، سرکوب توام با خشونت و محکوم کردن زنانی که خواستار حق تجمع مسالمت آميز هستند، کارزار تهديد و ارعاب زنان مدافع حقوق بشر، و ادامه تبعيض عليه زنان و دختران، هم در قانون و هم در عمل،
e) تبعيض فزاينده و نقض ساير حقوق بشر افراد اقليت های مذهبی، قومی، زبانی يا ساير اقليت های به رسميت شناخته شده يا نشده، از جمله عرب ها، ترک ها، بلوچ ها، کردها، مسيحی ها، يهوديان، صوفی ها و مسلمانان سنی و حاميان آنها، و بويژه حمله به بهائيان و باورهای آنها در رسانه های دولتی، شواهد رو به گسترش تلاش های دولت در شناسايی بهائيان، کنترل و بازداشت خودسرانه آنها، ممانعت از ورود بهائيان به دانشگاه و جلوگيری از فعاليت های باثبات اقتصادی آنها، و ادامه بازداشت هفت تن از رهبران جامعه بهائيان که در اسفند ماه ۱۳۸۶ و فروردين ۱۳۸۷دستگير شدند، اين افراد بدون دسترسی بموقع و کافی به وکيل، با اتهامات سنگينی مواجه شده اند.
f) اعمال محدوديت های جدی، نظام مند و ادامه دار در آزادی تجمع و تشکل، و آزادی عقيده و بيان، از جمله محدوديت هايی که برای رسانه ها، کاربران اينترنت و اتحاديه های کارگری اعمال می شوند، و افزايش آزار و اذيت، ايجاد رعب و حشت و محاکمه مخالفان سياسی و مدافعان حقوق بشر در همه سطوح جامعه، که ازميان آن ها، به بازداشت و سرکوب خشونت بار رهبران اتحاديه های کارگری، اعضای اتحاديه ها و دانشجويان که بصورت مسالمت آميز تجمع می کنند، و بستن اجباری کانون مدافعان حقوق بشر و بدنبال آن بازداشت و آزار و اذيت تعدادی از همکاران کانون اشاره می کند.
۱. از گزارش دبير کل سازمان ملل که بدنبال قطعنامه ۹۱/۶۳ مجمع عمومی ارائه شده است، و درآن بسياری از حوزه های نگران کننده مستمر در مورد حفاظت و ارتقاء حقوق بشر در جمهوری اسلامی ايران برجسته شده است، استفاده می کند و با توجه ويژه ای تغييرات منفی را در حوزه حقوق مدنی و سياسی پس از انتخابات خردادماه ۱۳۸۸ ۲.