نامه دراویش گنابادی ساکن در فرانسه و کشورهای اسکاندیناوی

اهل سلوک همیشه از عوام جاهل و حکام ظالم در زجر و ستم بوده اند. اما در راه دفاع از حق و احیای حقیقت دین و حاکمیت عدالت از پای ننشسته اند. ما نیز برسبیل  این سنت  طی طریق می کنیم.

هو

121

عزیزان و دراویش غیور ایران؛

همیشه اهل طریقت و معرفت را از آزادی و حقوق انسانی سهم و نصیبی اندک بوده است، تاریخ را ورق بزنید و مصداق بارز البلا و للولا را در گوشه گوشه ی زمان  و زمین مشاهده کنید که الدنیا سجن المومن و از این رو حضرت امام حسین(ع) فرمود:  کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا  و این داستان همیشه تاریخ است چه آن روز که ابراهیم را در آتش افکندند و چه آن زمان که عیسی را بر صلیب کردند، چه آنروز که علی را در خانه خدا سر شکافتند و چه آنوقت که حسین را سر بریدند، چه آن زمان که حلاج را بر دار کردند و چه آنروز که مشاق را مثله کردند. اهل سلوک همیشه از عوام جاهل و حکام ظالم در زجر و ستم بوده اند. اما در راه دفاع از حق و احیای حقیقت دین و حاکمیت عدالت از پای ننشسته اند. ما نیز برسبیل  این سنت  طی طریق می کنیم.

در روز سوم اسفند ماه 1387 دل‌های ما نیز همچون شما به لرزه درآمد و برای با شما بودن، بیقرار شد؛ دست به آسمان بردیم و گفتیم خدایا از این‌که ما را لیاقت بخشیدی و به شرف ایمان نائل نمودی از تو بسیار سپاسگزاریم و از تو می خواهیم که عزیزان ما را در ایران محفوظ بدار، ایمانشان را محکم دار،عشق و محبتشان را افزون کن و عزمی راسخ به آنها عنایت فرما و بر قدرت و تحملشان بیفزا.  ایمان داریم شما عزیزان در مقاومت چون پولاد و در محبت چون نسیم صبح و شبنم بهارانید. بسیار دل تنگیم که نمی‌توانیم در کنار شما ظاهرا حضور داشته باشیم، اما جان و دلمان با شماست. اکنون به خوبی آگاهیم که درآن  روزمبارک دراویش گنابادی به فرمان دل خویش از خانه بیرون آمدند تا به راهی بروند که خداوند همواره مؤمنین را به آن راه فرا خوانده است. ما نیز با شما همدل و هم صدا علیه ناقضان حقوق درویشان به فریاد آمدیم و از حکومتی که مدعی اسلامیت و جمهوریت است، بدون آنکه هیچ تقاضایی داشته باشیم، خواستار پاسخ به چرایی ستم بر اهل معرفت شدیم . ستمگران بر ستم افزودند و ما نیز همچنان صبورانه  ایستاده ایم .

خوب می‌دانیم سلوك دراویش در این روز به یاد ماندنی راه‌پیمایی به سوی خداوند بود. این سلوک نتیجه‌ی مباركی برای همه درویشان داشت. چرا كه  دریافتیم “درویش، نگاهش به معرفت، بهره‌اش عبرت، خاموشی‌اش حکمت و گفتارش حقیقت است. پایان کار را می‌سنجد و در سختی‌ها پا می‌فشارد و در هر کاری صبر و صلاه می‌جوید”.دشمنانمان چه کردند وچه شد که صبرمان یکباره لبریز و طاقتمان به سر آمد؟  آنروز آه درویشی ستم کشیده  بر آسمان روانه شد و همین آه و ناله بود که قلوب همه درویشان را به جنبش و خروش آورد و چندی نپایید که دیگران را نیز متوجه و به حرکت درآورد.

آه دل درویش به سوهان ماند    گر خود نبرد برنده را تیز کند