برای مطالعه این موضوع بر روی لینک ادامه مطلب کلیک کنید.
در این نامه گزارشگران بدون مرز خطاب به لوئیز آربور نوشته است: «این جنایات موجی از انزجار را نسبت به آمران و عاملان آن در میان مردم برانگیخت. هنوز هم بسیاری از مردم ایران علیرغم ایجاد ممانعت از سوی رژیم در برگزاری مراسم یادمان قربانیان شرکت می کنند. در محاکماتی که چهار سال به طول انجامید و با آنکه دستگاه قضایی بر مشارکت ١٥ تن از ماموران وزارت اطلاعات در قتل ها صحه نهاد بود، اما نه حقیقت روشن و نه و عدالت برقرار شد. در سال ١٣٨١ خانواده های قربانیان برای عدالت به نهادهای بین المللی مدافع حقوق بشر و به کمیساریای عالی حقوق بشر شکایت بردند. خانواده ها و سازمان های مدافع حقوق بشر هیچگاه احکام این دادگاه را نپذیرفتند، چرا که آمران اصلی جنایات سیاسی از محاکمه بدور مانده و تا امروز معرفی و مجازات نشده اند. رییس کمیسیون اصل نود مجلس در این باره اعلام کرده بود :”ما در رسیدگی به این پرونده به اشخاصی رسیدیم که قدرت برخورد با آن‌ها را نداشتیم، بنابراین پرونده مسکوت ماند.»
– در اواخر مرداد ماه ١٣٧٧ پیروز دوانی فعال سیاسی چپ و صاحب امتیاز نشریه پیروز ناپدید شد و پیکر او نیز تا به امروز پیدا نشده است. وی از فعالان مدافع حقوق بشر و دمکراسی در ایران بود. اکبر گنجی روزنامه نگاری که برای روشنگری در باره ی این قتل ها و از جمله متهم کردن محسنی اژه ای به آمریت قتل پیروز دوانی تحت تعقیب قضایی قرار گرفت و به مدت شش سال زندانی شد، به گزارشگران بدون مرز در این باره اعلام کرد ” همه ی گفته های خود را تائید می کنم آنچه من توانستم بگویم تنها ابعاد کوچکی بود از آنچه که در سالهای ” اعصار ظلمانی” روی داد، جمهوری اسلامی هیچ دگراندیشی را تحمل نمی کند.” روزنامه ی کار و کارگر درشماره ی ٧ آذر ١٣٧٧ خبری مبنی بر «شایعه اعدام پیروز دوانی» را منتشر نمود.
– در اول آذر ماه ۱٣٧٧، داریوش و پروانه فروهر، رهبران حزب ملت ایران در خانه خود با ضربات کارد به شکل وحشیانه به قتل رسیدند. این چهره های برجسته ی جنبش ملی بشکل علنی سیاست های سرکوبگرانه حاکمیت را مورد انتقاد قرار می دادند. حزب ملت ایران اولین حزب سیاسی بود که در جمهوری اسلامی خواهان لغو مجازات شده بود.
– در روز ١٢ آذر ١٣٧٧ پیکر محمد مختاری نویسنده، شاعر، روزنامه نگار و عضو کانون نویسندگان ایران، در روز ١۹ آذر ماه پیکر محمد جعفر پوینده، نویسنده ، محقق و روزنامه نگار و در ٢٨ آذر ماه، پیکر مجید شریف نویسند و روزنامه نگار چند روز پس از “ناپدید” شدن شان در حومه تهران پیدا شد. این محققان و روزنامه نگاران چهره های مشهور و کارای جنبش روشنفکری ایران بودند.
جنایات سیاسی معروف به «قتل های زنجیره ای» انزجار افکار عمومی را برانگیخت و واکنش و افشاگری روزنامه های مستقل را به همراه داشت. رییس جمهور خاتمی با تشکیل کمیسیون تحقیق به پیگیری این ماجرا پرداخت. در دی ماه ۱٣٧٧ وزارت اطلاعات با انتشار اطلاعیه ای رسما اعلام کرد که “بعضی از مامورین این وزارتخانه در این جنایات دست داشته و ده ها تن از آنان دستگیر شده اند.” وزیر وقت اطلاعات مجبور با استعفا شد. دادگاه متهمان «قتل های زنجیره ای» در بهمن ١٣٧٩ برگزار شد خانواده های قربانیان این دادگاه را «فرمایشی» توصیف و از شرکت در آن خودداری کردند. در دی ماه ١٣٧٩ ظاهرا هیجده متهم در رابطه با این پرونده بازداشت شده بودند. در همین ماه رای دادگاه اعلام واز این تعداد سه نفر به اعدام، دوازده نفر به زندان و سه نفر دیگر تبرئه شدند. در پی تائید این حکم توسط دادگاه تجدید نظر و اعتراض نسبت به آن، پرونده به دیوان عالی ارجاع گردید. تا امروز ظاهرا فقط دو نفر از عاملان جنایت در زندان بسر می برند.
در ١٦ مرداد ١٣٨١ ناصر زرافشان، وکیل مدافع خانواه های قربانیان قتل های زنجیره ای دستگیر شد. در اسفند ماه همان سال دادگاهی نظامی وی را به جرم “افشای اسرار دولتی” به ۵ سال زندان محکوم و دادگاه تجدیدنظر در تیرماه همان سال این حکم را تائید نمود. ناصر زرافشان اسفند ماه سال گذشته از زندان آزاد شد.