۶۷ استاد دانشگاه، روزنامه نگار، نویسنده و فعال حقوق بشر در خارج از کشور در نامه ای به گزارشگر ویژه حقوق بشر گفته اند که قصد جمهوری اسلامی از مخالفت با سفر وی به ایران، جلوگیری از بازبینی و بررسی جنایات علیه حقوق بشر در ایران است.۶۷ استاد دانشگاه، روزنامه نگار، نویسنده، هنرمند و فعال حقوق بشر در خارج از کشور در نامه ای به گزارشگر ویژه حقوق بشر گفته اند که قصد جمهوری اسلامی از مخالفت با سفر وی به ایران، جلوگیری از بازبینی و بررسی جنایات علیه حقوق بشر در ایران است.
در این نامه که روز ۲۹ ژوئن برای احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران، ارسال شده است ضمن استقبال از تعیین وی به این سمت گفته شده است: «تجاوزات جمهوری اسلامی ایران به حقوق بشر و فجایعی که نسبت به اعضا مخالفان حکومت صورت می گیرد، به سطح بی سابقه ای رسیده است.»
امضا کنندگان این نامه تاکید کرده اند: «دستگیری های خودسرانه فعالان حقوق زن٬ حقوقدانان٬ روزنامه نگاران٬ دانشجویان٬ رهبران کارگران٬ و فعالان حقوق بشر همچنان رو به افزایش است. موارد فزاینده اعتصاب غذای نامحدود اقدام به خودکشی٬ مرگ مشکوک زندانیان در بند٬ و اعدام ها به راستی هراس آور است.»
در این نامه خطاب به احمد شهید گفته شده که «قصد جمهوری اسلامی از نپذیرفتن انتصاب جنابعالی به این سمت و ممانعت از سفر شما به ایران، این است که از بازبینی و بررسی این جنایات توسط جامعه جهانی جلوگیری کند.»
شورای حقوق بشر سازمان ملل روز ۲۷ خردادماه، وزیر امور خارجه سابق مالدیو، را به عنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر برای ایران معرفی کرد.
این اقدام پس از آن صورت گرفت که این شورا در نشست چهارم فروردین خود در قطعنامه‌ای به تعیین گزارشگر ویژه برای بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران رای داد. آمریکا و سوئد این قطعنامه را پیشنهاد کرده بودند.
مقام های جمهوری اسلامی در یک هفته اخیر واکنش های تندی به تعیین گزارشگر ویژه حقوق بشر برای ایران نشان داده و آن را اقدامی «گزینشی» و «با اهداف سیاسی تحت فشار کشورهای غربی» عنوان کرده اند.
در همین رابطه، آیت الله صادق لاریجانی، رییس قوه قضاییه جمهوری اسلامی اعلام کرده که سیاست ایران پذیرش گزارشگر ویژه حقوق بشر نیست.
در نامه ۶۷ استاد دانشگاه، نویسنده و فعال حقوق بشری ابراز امیدواری شده است که «فشار روز افزون بین المللی، مقامات جمهوری اسلامی را مجبور به تجدید نظر در این تصمیم کند» و گزارشگر ویژه بتواند مانند دو گزارشگر قبلی ملل متحد، به ایران سفر کرده و «با زندانیان و خانواده های ایشان و نیز خانواده های کشته شدگان، ناپدید شدگان و اعدام شدگان ملاقات کند.»
در ادامه این نامه آمده است: «مایلیم یادآوری کنیم که هم اکنون تعداد زیادی از زندانیان سیاسی سابق و اعضای خانواده آنها در خارج از کشور به سر می برند و می توانند اطلاعات و تجربیات خود را در مورد شکنجه، تجاوز جنسی، حبس ها و اعدام ها با شما در میان بگذارند.»
یرواند آبراهیمیان، رضا افشاری، حمید احمدی، پیام اخوان، کاظم علمداری، عباس امانت، داریوش آشوری، علی بنوعزیزی، رضا براهنی، سهراب بهداد، مهرزاد بروجردی، حمید دباشی، مهرداد درویش پور، منصور فرهنگ، حسین قاضیان، رامین جهانبگلو، مهرانگیز کار، احمد کریمی حکاک، علی کشتگر، نسیم خاکسار، فرهاد خسروخاور، آزاده کیان، هدایت متین دفتری، عباس میلانی و نیره توحیدی از جمله امضاکنندگان این نامه هستند.
جمهوری اسلامی ایران به دلیل آنچه نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر توسط نیروهای امنیتی، انتظامی، لباس شخصی ها و قوه قضاییه خوانده شده بارها از سوی نهادهای ایرانی حقوق بشر و سازمان های بین المللی محکوم شده است.
ضرب و شتم مخالفان در جریان اعتراضات پس از انتخابات ریاست جمهوری، کشته شدن معترضان بر اثر تیراندازی نیروهای امنیتی و در بازداشتگاه ها، دستگیری گسترده روزنامه نگاران، فعالان سیاسی و مدنی، محاکمه های نمایشی، آزار و اذیت اقلیت های مذهبی و میزان بالای اعدام ها از جمله موارد نقض حقوق بشر در ایران اعلام شده است.