جـــرس: ملاقات حضوری همه زندانیان سیاسی با خانواده هایشان به دلیل سفر حج دادستان تهران، محمود جعفری دولت آبادی لغو شده است.
به گزارش کلمه، از آنجا که از زمان انتصاب جعفری دولت آبادی به دادستانی تهران، به دستور وی همه ملاقات های حضوری زندانیان با خانواده هایشان با اجازه و نامه کتبی دادستان تهران انجام می شود، هرگونه غیبت، گرفتاری و یا حتی سفر آقای دادستان تنها به ضرر خانواده های زندانیان سیاسی تمام می شود و آنها مجبورند تنها از پشت شیشه های کابین عزیزانشان را ملاقات کنند.
بر اساس این گزارش، خانواده های زندانیان سیاسی و خود زندانیان بارها به این روند غیر قانونی اعتراض کرده و یادآور شده اند که حتی در زمان دادستانی سعید مرتضوی- که سوابق وی در سخت گیری و فشار بر زندانیان و خانوادهای آنان مشخص است- اجازه ملاقات حضوری زندانیان با خانواده شان برعهده دادستان نبوده و هر زندانی سیاسی مانند سایر زندانیان و طبق مقررات سازمان زندانها می توانسته خانواده اش را حداقل ماهی یک بار به صورت حضوری ملاقات کند.
گزارش مذکور می افزاید این بار هم رفتار غیرقانونی دادستانی، اعتراض خانواده ها و زندانیان سیاسی را برانگیخته است. این روزها که خانواده زندانیان سیاسی از رفت و آمد به دادستانی تهران خسته شده اند، هر بار همکاران دادستان به آنها می گویند که وی به مکه رفته است و تا بازگشت دوباره شان هیچ ملاقات حضوری در کار نیست.
یکی از خانواده های زندانیان سیاسی گفته است: “این چه سفر حجی است که مسوولان قضایی، انجام آن را ولو به قیمت پایمال کردن حقوق ده ها خانواده مظلوم که تنها فرزندان و عزیزان شان به خاطر اندیشدن در زندان اند، روا می دانند؟ آیا این مسوولان هرگز به کودکان بی گناه این زندانیان اندیشیده اند که به بهانه سفر حج، آنان را از دیدار با پدر و مادرشان محروم می کنند و موجب می شوند این فرزندان بی گناه روزها و شبها به دلیل دلتنگی از آنان اشک می بریزند؟ مگر جز این است که در تعلیمات مذهبی و دینی مان بارها به ما یاد آوری شده که برای سفر حج اول باید رضایت دیگران را به دست آورد و بعد راهی سفر شد؟”
یکی از نزدیکان یک زندانی سیاسی دیگر نیز خطاب به جعفری دولت آبادی، دادستان تهران خاطرنشان کرد: “آیا واقعا بر این باورید که با محروم کردن حق ملاقات کودکان بی گناه نسرین ستوده با مادرشان و زندانیان دیگر، حج شما پذیرفته است؟ حقوق بدیهی و مسلم دیگران را اینگونه پایمال می کنید و سپس راهی خانه خدا می شوید؟”
گفتنی است، چندی پیش جمعی از زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ با نوشتن نامه ای به دادستان تهران، به روند غیر قانونی دستورات دادستان تهران اعتراض کرده و نوشته بودند: “در مدت دادستانی شما بسیاری از ما از ملاقات حضوری با خانواده‌هایمان، تماس تلفنی و حق مرخصی به عنوان حقوق اولیه یک زندانی محروم شده‌ایم. محدودیت‌هایی که به دستور شخص شما ایجاد شده است و این بوده است سهم ما از دادستانی شما.”
آنها در نامه مذکور تاکید کردند: “شما بارها در ملاقات با خانواده زندانیان سیاسی گفته‌اید که صادر کردن اجازه ملاقات حضوری لطف و همراهی دادستان با آنهاست، احتمالا هم بر این باورید که آنها باید از این لطف و مرحمت شما سپاسگزار باشند. لطفی که با روزها رفت و آمد و ساعت‌ها انتظار در پشت درهای دفتر دادستان و همکارانش شامل حالشان شده است و شما خوشحال هستید که یک ملاقات حضوری ۲۰ دقیقه‌ای را با مهرورزی‌تان به آن خانواده مرحمت کرده‌اید. تا هم ثواب آخرت را ببیرید و هم نان دنیایتان را بخورید!”
آنها سپس نوشتند: “به عنوان دادستان تهران احتمالا بر این باور هستید که ملاقات حضوری و امکان استفاده از تلفن و مرخصی، جزیی از حقوق زندانیان است، چرا که هم اکنون این روند در تمام زندانهای ایران در حال اجراست و تنها بخشی از زندانیان سیاسی هستند که از آن محروم شده‌اند و خود شما کسی هستید که این روال غیر قانونی را درباره این زندانیان نظاره گر هستید، چرا که اعطای ملاقاتهای حضوری و مرخصی به صورت گزینشی و کاملا سلیقه‌ای در دفتر شما اعمال می‌شود و بنابراین بخشی از زندانیان سیاسی را تبدیل به گروهی از زندانیان کرده‌اید که قانونی کاملا متفاوت درباره آنها اجرا می‌شود.”