این سازمان “گسترش سانسور اینترنت” و “رسانهها” و همین طور “سرکوب علیه روزنامهنگاران و وبنگاران” را “فاجعهبار” توصیف کرده است.
همچنین در این نامه از خانم پیلای خواسته شده که درباره “خطر راه اندازی اینترنت ملی که اکثریت شهروندان را از اتصال به شبکه جهانی اینترنت محروم میکند” به مقامهای ایران تذکر دهد.
رضا معینی، مسئول دفتر ایران و افغانستان سازمان گزارشگران بدون مرز، در گفتگویی با بیبیسی گفت که “با توجه به مجموعه وضعیت ایران باید به شکل فعالتری درباره ایران صحبت کرد و برخورد کرد.”
آقای معینی گفت که “ایران در قبال کنوانسیونهایی که پذیرفته باید پاسخگو باشد.”
او گفت که دلیل ارسال این نامه سرگشاده به کمیسر عالی حقوق بشر این است که به ایران در این زمینهها “تذکر دهد”.
روزنامهنگاران زندانی
در بخشی از نامه سازمان گزارشگران بدون مرز، به بازداشتهای جدید اشاره شده است. از جمله به بازداشت فاطمه خردمند، که همسر روزنامهنگارش، مسعود لواسانی، به تازگی از زندان آغاز شده است.
در این نامه و از قول آقای لواسانی آمده که ماموران وزارت اطلاعات خانم خردمند را به دلیل “ارتباط با خانوادههای زندانیان سیاسی” بازداشت کردهاند.
همچنین به بازداشت سعید مدنی اشاره کردهاند. جامعه شناسی که در مطبوعات هم مطلب مینوشته است.
و به بازداشت احسان هوشمند، که روزنامهنگار و جامعه شناس متخصص تاریخ کردستان است.
در این نامه به “اعمال فشار” به خانواده روزنامهنگاران زندانی هم اشاره شده است.
از جمله به “بازجویی” چند ساعته از مادر مهدی محمودیان “روزنامهنگار زندانی” و بازداشت و زندانی کردن پروین مخترع، مادر کوهیار گودرزی، که خانواده اش میگویند “برای مصاحبه با رسانهها در باره وضعیت پسرش” بازداشت و زندانی شده است.
در این نامه همچنین نسبت به وضعیت برخی از روزنامهنگاران زندانی ابراز نگرانی شده است. نامهایی که گزارشگران بدون مرز در این بخش آوردهاند، این افراد هستند: مسعود باستانی، عیسی سحرخیز، محمد صدیق کبودند، حسین رونقی ملکی، سعید متینپور، مهدی محمودیان، کیوان صمیمی بهبهانی و آرش هنرور شجاعی.
در این نامه همچنین از مهدی خزعلی، نام برده شده است. وبلاگنویسی که همسرش میگوید هنگام بازداشت از سوی ماموران مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
نگرانی از حکم اعدام
گزارشگران بدون مرز، در نامه خود به ناوی پیلای نسبت به سرنوشت دو وبنگاری که به اعدام محکوم شدهاند نیز ابراز نگرانی کرده است.
وحید اصغری و سعید ملکپور دو نفری هستند که در دادگاه به اتهام “راهاندازی سایتهای پورنوگرافی و ضد اسلامی” به اعدام محکوم شدهاند.
خانواده آقای اصغری میگوید که او “بر اثر شکنجه” دچار “روانپریشی” شده است و حکم اعدام او هم اکنون برای بررسی در دیوان عالی کشور است.
سعید ملکپور هم که پیش از این وکیلش گفته بود در دیوان عالی کشور، حکم اعدامش لغو شده است، دوباره در دادگاه به اعدام محکوم شده است.
اینترنت ملی
نگرانی دیگر گزارشگران بدون مرز، درباره راهاندازی “اینترنت ملی” است.
در این نامه سرگشاده آمده است: “رژیم به سوی اینترنتی با دو سرعت گام برمیدارد. از یک سو اینترنت جهانی برای دولت، رهبران، سپاه پاسداران انقلاب، و شرکتهای بزرگ وابسته به قدرت، و از سوی دیگر اکثریت مردم که به اینترنتی پالایش شده وصل میشوند.”
و سپس ابراز نگرانی شده که “حاکمیت در نظر دارد، که تبعیضی بزرگ را علیه مردم خود اعمال کند.”
همچنین در این نامه نسبت به شرکتهایی که تجهیزات “سانسور” در اینترنت را به ایران میفروشند ابراز نگرانی شده و به کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل گفته شده قوانین مربوط به فروش این تجهیزات باید تغییر کند.
این سازمان میگوید که ایران تحریمهای مربوط به فروش این تجهیزات را “دور میزند.”