به گزارش کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران ، کنفرانس بین المللی ارتباطات رادیویی سال ۲۰۱۲ که توسط یک آژانس سازمان ملل متحد به نام اتحادیۀ بین المللی مخابرات (آی تی یو) سازماندهی شده است، امروز در ژنو آغاز به کار کرد. همزمان با نشست افتتاحیه کنفرانس بین المللی ارتباطات رادیویی در ژنو، تعدادی از فعالان سیاسی اجتماعی و روزنامه نگاران ایرانی خارج از کشور از شهرهای مختلف اروپا نیز در اعتراض به سانسور در ایران، در محل کنفرانس حاضر شدند.
این کنفرانس در حالی آغاز به کار کرد که سانسور در اشکال مختلف آن از سوی نهادهای حکومتی ایران ابعاد عمیق تری به خود می گیرد. افزایش پارازیت به روی برنامه های ماهواره ای، ایجاد محدودیت برای دسترسی آزادانه به اینترنت، تلاش برای محدود کردن قطعی ورودی اطلاعات تحت پروژه ی اینترنت ملی و همچنین فشار برای فعالان این عرصه از جمله دستگیری وبلاگ نویسان و اعلام حکم اعدام برای فعال برنامه نویس سایت های اینترنتی بخشی از اقداماتی است که فعالان حاضر در محل اجلاس در برنامه اعتراضی خود به آن اشاره داشتند.
این فعالان در نظر دارند با پیگیری منظم خواسته های خود، کشورهایی که خدمات ماهواره ایی به ایران ارائه می دهند را متقاعد کنند که به دولت ایران فشاربیاورند تا به تمامی معاهدات بین المللی خود احترام گذاشته و از ارسال پارازیت به روی برنامه های ماهواره ای که از خارج از ایران ارسال می شود سریعا پایان دهد.
هدف گردهمایی
از جمله این فعاالان، کاوه شیرزاد فعال مدنی مقیم دیژون فرانسه، هدف از این گردهمایی را بطور کلی حمایت از گردش آزاد اطلاعات در ایران و اعتراض به سانسور بویژه فیلترینگ اینترنت و ارسال پارازیت به روی برنامه های ماهواره ای اعلام می کند. او تاثیر بر افکار عمومی و مسوولان بین المللی از طریق کمپین یاد شده را مسیری برای رسیدن به هدف یاد شده می داند.
محمدصادقی عضو شورای مرکزی ادوار تحکیم وحدت از سازمان دهندگان شرکت کنندگان در این تجمع در این باره به کمپین می گوید: « بی شک هدف برگزار چنین تجمعی، مجاب کردن کشورهای عضو، به رعایت قوانین جهانی است. در این شرایط که وضعیت سانسور و محدودیت در ایران در بدترین شکل خود قرار گرفته است، انتظار می رود که اعضای کنفرانس بر این توافق داشته باشند که نماینده ایران را مورد سوال قرار دهند و مهمتر از آن شرکت هایی را که به صورت غیر قانونی تجهیزات شنود مکالمات را در اختیار قرار می دهند را از این کار منع کنند. این تجهیزات متاسفانه برای حفظ امنیت شهروندان بکار گرفته نمی شوند بلکه حکومت ایران آنها را برای سرکوب فعالان سیاسی و شهروندان معترض استفاده میکنند.»
صادقی که خود مدتی را پس از حوادث انتخابات ۱۳۸۸ در زندان بوده است و اکنون مقیم پاریس است اشاره می کند نیروهای امنیتی از شنود غیرقانونی برای فشار بر روی زندانیان در بازجویی ها استفاده می کنند و حتی با استناد به آنها کیفرخواست تهیه می کنند.
اما مقابله دولت ایران با ماهواره و اینترنت ابعاد اجتماعی بیشتری دارد که برخی از شرکت کنندگان در این تجمع به آن اشاره کردند. سپیده پورآقایی فعال حقوق بشر برخوردهای اخیر با دارندگان و استفاده کنندگان دیش های ماهواره ای و وضع مجازات سنگین برای آنها را نگران کننده توصیف می کند. مجلس شورای اسلامی ایران به تازگی طرحی را تصویب کرده است که استفاده از تجهیزات دریافت ماهواره علاوه بر جزای نقدی معادل ۱۰ برابر ارزش کالا، ۶ ماه تا ۲ سال حبس و تا ۷۴ ضربه شلاق مجازات دارد.
فاریا بارلاس، روانشناس و فعال مدنی مقیم لندن نیز از منظر دیگری بر نقش مخرب سانسور در ایران می پردازد. او به کمپین می گوید: « امروزه تلاش برای محدود کردن دسترسی شهروندان به اطلاعات آزاد و یا دستوری کردن اخبار و اطلاع رسانی با معیار تطبیق بر چهارچوب های عقیدتی یک گروه فکری خاص، نه تنها نقض فاحش حقوق انسانی است بلکه با نادیده گرفتن قدرت درک و تحلیل شهروندان می تواند تاثیرات نامطلوبی بر روی سلامت روانی جامعه نیز بر جای بگذارد.»
پیام تجمع: نسبت به ایجاد موانع دسترسی آزاد اطلاعات نگرانیم
اما مساله ای که به تازگی به بحث سانسور اطلاعاتی در ایران ابعاد تازه ای داده است، پروژه موسوم به اینترنت ملی است که کارشناسان معتقدند با اجرای این طرح ارتباط مستقیم و آزادانه شهروندان در داخل ایران به شبکه جهانی اینترنت بطور کلی قطع خواهد شد. امیر رشیدی، کارشناس آی تی و فعال سیاسی که از شهر تورین ایتالیا خود را به ژنو رسانده است تا در این کمپین شرکت کند می گوید: «امروزه برخی از کشورها دسترسی به اینترنت آزاد و بدون سانسور را بخشی از حقوق شهروندان خود محسوب می کنند. نشانه کوچک آن را می توان در برخورد دانشنامه آزاد ویکی پدیا، نسبت به بررسی قوانین محدودیت اطلاعات در آمریکا اشاره کرد. او به تجربه مثبت جنبش سبز مردم اشاره میکند و آن را نشانه ای می داند که با وجود تکنولوژی جدید هیچ مانعی برای پخش اطلاعات و بازنشر اخبار وجود ندارد و این حکومت مستبد مستقر در ایران را هراسان کرده است.»
اما خود این حضور نسبتا پرتعداد و متنوع جوانان و فعالان ایرانی در این تجمع از جهاتی قابل توجه بود. کامیار بهرنگ، فعال سیاسی معتقد است این تجمع تنها پیامی برای کشورهای خارجی را با خود همراه نداشت، بلکه یکی از مهمترین دغدغه های ما این است که که به مردم درون مرز این پیام را برسانیم که ما در عین اینکه در کشورهای آزاد زندگی می کنیم، نسبت به ایجاد موانع برای دسترسی آزاد آنان به اطلاعات نگرانی عمیقی داریم. این گروه در تلاش خواهد بود که به صورت مستمر پیگیر این مطالبات باشد تا بتوان این سدی را دولت اقتدارگرا به روی پخش اطلاعات آزاد نهاده است و هر روز بر ارتفاغ آن افزوده می شود، شکسته شود و مردم ایران بتوانند از دسترسی آزادانه به اطلاعات که بخشی از حقوق بشر از بهره مند شوند.
حسن طالبی، فعال سابق دانشجویی که مستقیما در تدارک و مسائل اجرایی این کمپین مشارکت داشته است استقبال بسیار خوب قعالان سیاسی از کشورهای مختلف اروپایی از جمله انگلستان، ایتالیا، هلند و سوئد را دلیلی بر اهمیت موضوع سانسور در ایران و حساسیت جامعه به سد گردش آزادانه اطلاعات می داند.
منبع : کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران