من از «اوین» می آیم

من از دخمه های تنگ و تاریک، دهلیزهای بلند و باریــــــک می آیم

من از اتاق های شکنجه، آنجا که فریاد بر تخت بستگان با نوحه می آمیزد می آیم

من از شهر تحقیر و توهین ها، از آنجا که انسان را به هیچ می انــــــــــــــگارند می آیم

من از سلول های انفرادی وحشت، که صدایی جز ضجه ی بندیان سکوت را نمی شکافد می آیم

من از میان خیل منتظران چوبه ی دار، آنجا که عفریته ی مرگ لبخند بر لب شمارش می دارد می آیم

از میان دوزخی از خون و تازیانه از میان یساولان گوش به فرمان عمامه

و در یک کلام از دیار فراموش شدگان، اسیران در بند سرمایه

از «اوین» می آیم.

بهرام پرتوی

نظرات وارده دریادداشت ها لزوما دیدگاه سایت مجذوبان نور نیست.