در آستانه یکمین سال از زندان خانگی میرحسین موسوی و زهرا رهنورد و بلافاصله پس از انتشار نامه مشترک فرزندان میر حسین و کروبی، دختران میرحسین موسوی از سوی زندانبانان تهدید به بازداشت شدند و یکی از دختران آنان از تدریس در دانشگاه منع شد.
به گزارش کلمه، ماموران امنیتی که پیش از این بارها دختران میرحسین موسوی را تهدیدهای کاری و جانی کرده بودند این بار تماس گرفته و تهدید نموده اندکه آنها را بازداشت و به زندان یا مکانی منتقل خواهند کرد که هیچ کس از آن خبردار نشود. همچنین یکی از دختران میرحسین از ادامه فعالیت در دانشگاه بازداشته شد.
برای این ممانعت از تدریس دختر میرحسین تا کنون هیچ گونه توضیحی داده نشده و مرجع دستور به ممانعت نیز مشخص نیست و علیرغم پیگیری ها کسی حاضر به قبول مسوولیت نشده است. دختر میر حسین در رشته هنر در دانشگاه الزهرا تدریس می کند. این ممانعت بدون ارائه دستور کتبی و تنها با حذف از سیستم اینترنتی آموزشی و به صورت غیر مکتوب بوده است.
طی یک سال گذشته نه تنها همراهان جنبش سبز در حصر و زندان بوده اند بلکه خانواده آنان نیز بشدت تحت انواع فشارهای مرئی و نامرئی قرار گرفته اند. دامنه این فشارها از دستگیری پی درپی اعضای خانواده ، بازجوییهای مکرر ، دخالت در مراسم و روال عادی زندگی ، تهدیدهای جانی یا شغلی تا ممنوع الخروجی و یا ممانعت از فعالیتهای مرسوم کاری بوده است.
سال گذشته میر حسین موسوی و مهدی کروبی در حمایت از قیام های مردم منطقه درخواست مجوز یک راهپیمایی کردند که نه تنها به این درخواست پاسخ داده نشد بلکه این دو همراه جنبش سبز به طور غیرقانونی در خانه های خود زندانی شدند.
طی یک سال گذشته موسوی و کروبی و رهنورد از حداقل حقوق زندانی نیز برخوردار نبوده و خانواده آنان از امکان تماس تلفنی و ملاقات دیداری ،وسایل ارتباطی محروم هستند آنها از سایر حقوق زندانیان نیز چنانکه بارها گفته شده بی بهره بوده اند. دور نگهداشتن آنها از چشم های ناظر از یک سو و بی خبر نگهداشتن آنها از مسائلی که در خانواده می گذرد ارائه اخبار دروغ و در مورد اخیر حتی جلوگیری از شرکت در ختم اقوام نزدیک بخشی از این موارد بوده است.
دستگیری آنان، ابهام در محل نگهداری و سلامت دارویی، امکان سناریو های خطرناکی که جان آنها را نشانه رفته است را دامن میزند.
اگرچه در اصل این دستگیری غیرقانونی همچون سایر دستگیری های گسترده از سال ۸۸ تاکنون ، که تنها به دلیل تعهد و مسئولیت فعالین سبز اندیش نسبت به مسائل کشور صورت گرفته از هر نظر قابل سوال است، اما مساله عجیب تر و بی سابقه تر اینکه دامنه آن به اعضای خانواده سرایت کرده و سطح یک درگیری نا عادلانه سیاسی را به مسائل خانوادگی نزدیک کرده است که با توجه به تاکید مدام آنان بر ایستادگی و مقاومت بر عهد خود با مردم و همچنین عزم خانواده ها بر همگامی با عزیزانشان بر حق جویی ،جز تلاش برای ایجاد التهاب های موقتی سود و بهره دیگری ندارد.