بسم الله الرحمن الرحیم
به خانم‌ها تبریک می‌گویم و اِلا یکبار تبریک گفتم، خوب بود اگر از اول به حرف آدم‌های منصف گوش می‌دادند، بعد تحقیق کردند که معلوم شد یعنی پیشنهاد آیت الله منتظری بود که هفتهٔ وحدت نام گذاری کنند، آخر خیلی بی‌معنی است که پیغمبرِ ما، شیعه و سنی یکی است ولی من امروز را بنام پیغمبر تولدش را تعطیل کنم تبریک بگویم فردا یک شخص دیگر، یک مسلمان دیگر. این است که اسمش را هفتهٔ وحدت گذاشتند. هر کسی اینکار را کند کار خوبی کرده است اگر چه یک قدم کوچک باشد و همین که اول بار به جای اینکه عزاداری را زیاد کنند، جشن را زیاد کردند. با جشن باید موافق باشند همان طریقی که خداوند عزا نیافریده است اگر پیغمبر رحلت کرد، خودِ پیغمبر از جانب خدا فرمود «مَّا کَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِّن رِّجَالِکُمْ وَلَکِن رَّسُولَ اللَّهِ…» (سوره الأنفال-آیه ۴۰) پیغمبر پدر هیچکدام از شما نیست فقط رسول خداست جای دیگر هم می‌گوید «… أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِکُمْ وَمَنْ یَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَیْهِ فَلَنْ یَضُرَّ اللَّهَ شَیْئًا…» (سورهٔ آی عمران- آیه ۱۴۴) پیغمبر هم یک بشری مثل شماست، اگر مُرد یا کشته شد آیا شما به دوران جاهلیت خودتان بر می‌گردید هر کسی هم اینکار را کند به خدا لطمه‌ای وارد نمی‌شود بنابراین خودِ محمد (ص) به ما دلداری داد گفت «مَن کنت مولاه فهذا علی مولاه» یعنی نگران نباشید که دیگر مولا ندارید، نه! آنهایی که من مولایشان بودم علی هم به همان صورت مولای آن‌ها است، به همین طریق در واقع خداوند خواسته است بگوید پیغمبر که رحلت کرد گریه و زاری نکنید. مگر اینکه دختر یا فرزندش که این‌ها به هر جهت زاری می‌کردند چه این شخص پیغمبر بود و چه مردِ عادی بود، پدر و یا شوهرش که مُردند گریه و زاری می‌کرد این طبیعی است ولی غیر از آن پیغمبر یعنی نماینده‌ای که من، خدا برای شما فرستادم نمی‌می‌رد، فرض کنید زمانی که حضرت سجاد (ع) رحلت فرمودند اسلام هیچ تغییری نکرد بلافاصله بدون وقفه حضرت باقر (ع) همان کار‌ها را ادامه می‌دادند و اما این چند تا عزاداری که ما گذاشتیم عزاداری از لحاظ جامعه بشری، به عنوان بشر است. یک بشری مثل علی (ع) که تمام وجودش را وقف مردم، وقف اسلام کرده بود، یک نفر متعصب به این شکل کُشت ما فقط گریه‌مان این است که وای بر ما جامعه بشری، همین ما جامعه نمی‌فهمیم چه کسی خیر ما رو می‌خواهد و چه کسی نمی‌خواهد. مثل علی (ع) را می‌کُشیم گریهٔ ما برای این است و گریه ما این است که بعد از علی چه بلایی و روزگاری برای ما شد. خودمان کردیم که انشالله رحمت بر خودمان باد. لعنت که خودمان به خودمان می‌کنیم ولی از خداوند می‌خواهیم که بر ما رحمت کند این است که اعیادی را که به مناسبت تولد بزرگان می‌گیریم خیلی خوب است و باید هم بگیریم، حالا ما که حرف پیغمبر را قبول نمی‌کنیم، هر چیزی که گفت یک کار دیگر می‌کنیم هر چه دلمان بخواهد انجام می‌دهیم، حرف بزرگان، پیرانِ زمان خودمان را قبول کنیم، حضرت صالح علیشاه فرمودند بیش از چهل روز برای من عزا نگه ندارید. دیگران عروسی دارند برگزار کنند. به همین شکل قبلاً هم به ایشان همین وصیت شده بود، به دیگران هم شده بود. یعنی عزا را به حداقل برسانیم شادی را زیاد کنیم که بسوی خداوند به ما تحرک بدهد.