شبکه خبری سی ان ان براساس کتابی به نام « نامه های عاشقانه مردان بزرگ » به قلم « جان کيرکلند» نگاهی دارد به نامه های عاشقانه ديکتاتورهای بزرگ اروپا. اين کتاب دربرگيرنده نامه های رجال سياسی معاصر و قرون اخير است که به گفته نويسنده بسياری از آنها مردان درستکاری بودند ولی در عين حال ديکتاتورها را نيز شامل می شود.
استالين در نامه های خود به ناديا او را با کلماتی بسيار مهربانانه و عاشقانه خطاب می کرد و در ابراز عشق و دلتنگی از دوری همسر خود هيچ ابايی نداشت. او در اين نامه ها به جزييات کارهای اداری و سياسی خود اشاره ای نمی کرد.
زندگی « ايدا دالسر » معشوق و به گفته برخی از منابع اولين همسر « بنيتو موسولينی » ديکتاتور فاشيست ايتاليا نيز سرانجام مشابهی داشت . ديکتاتور ايتاليا دستور داد که وی و پسرشان را در يک آسايشگاه روانی زندانی کنند. اما در آغاز کار رابطه آن دو مملو از بوسه و اظهار محبت بود.
موسولينی و ايدا زمانی با هم آشنا شدند که موسولينی تقريبا هيچ کاره بود و برای رفتن به جنگ جهانی اول به ارتش ايتاليا پيوسته بود . اما پس از رسيدن به قدرت وی به نوکران خود دستور داد تا او را ديوانه اعلام کرده و در آسايشگاه روانی ها زندانی کنند . ايدا در همان آسايشگاه جان سپرد.
در مورد ناپلئون بايد گفت که در مجموع ژوزفين ، معشوق اصلی و هميشگی وی ، قدرت و کنترل بيشتری بر رابطه داشت.
به گفته « جان کيرکلند » نويسنده کتاب « نامه های عاشقانه مردان بزرگ» ناپلئون بناپارت خلق و خوی متغيری داشت و به شدت آتشی مزاج بود. ولی شواهد نشان می دهد که هرگاه « ژوزفين » همراه او بود احساس آرامش بيشتری پيدا داشته و حتی در پيشبرد جنگهای خود موفق تر بوده است.
در بسياری از نامه های مربوط به سالهای اول اين رابطه می توان ديد که ناپلئون هميشه از ژوزفين تقاضا می کند که در کنار او باشد. او در نامه های خود به ژوزفين که گاه چندين برگ و يا چندين نامه را در يک روز شامل می شد، به شدت به وی اظهار عشق می کرد و از دوری و نديدن وی می ناليد.
ناپلئون در تمامی نامه های خود خيلی صريح و بی پرده جزييات تمايل خود به همبستری با ژوزفين را ابراز می کرد و نامه های خود را با بوسه های فراوان بر صورت و پيکر ژوزفين و عشق به ديدار مجدد آن دو در خلوت به پايان می برد.
« جان کيرکلند » می گويد همه ديکتاتورها به غير از آدولف هيتلر در نامه های خود خطاب به معشوقان و همسرانشان خيلی بی پرده بودند.
هيتلر با معشوق دائمی خود « اوا براون» زمانی آشنا شد که او يک دختر نوجوان بود. به نسبت معشوقان ديگر ديکتاتورها شايد زندگی « اوا براون» از همه دردناک تر بوده است. او دوبار اقدام به خودکشی کرد. او فقط در لحظات پايانی عمر خود درست ۴۰ ساعت قبل از خوردن کپسول سيانور در آپريل سال ۱۹۴۵ و سقوط ديکتاتوری رايش سوم، بالاخره با آدولف هيتلر رسما ازدواج کرد.
هيچ نامه ای که بين اين دو رد و بدل شده باشد وجود ندارد اما به گفته « جان کيرکلند» هيتلر در جمع اطرافيان نزديک خود مثل ارزيابی از عملکرد يک کارمند در مورد «اوا براون» صحبت می کرده است. رفتار هيتلر نسبت به معشوق اش بسيار سرد و خشک بود و همه جزييات رابطه و رفتار وی را کنترل می کرد.
منبع : رادیو فردا