برای مطالعه این موضوع بر روی لینک ادامه مطلب کلیک کنید.
قطعنامه‌ى ۱۳۵/ ۴۷ مصوّب مجمع عمومى، مورخ ۱۸ دسامبر۱۹۹۲ ماده اول ۱ – دولت ها در قلمرو ى خويش از موجوديت و هويت ملى يا قومى، فرهنگى، مذهبى يا زبانى اقليت‌ها حمايت مى كنند و به برقرارى شرايط تعالى اين هويت كمك مى نمايند. ۲ – دولتها تدابيرى قانونى يا غير آن كه براى رسيدن به اين هدف ها ضرورى ست، اتخاذ مى كنند. ماده ۲ ۱ – افراد متعلق به اقليت‌ها ى ملى يا قومى، مذهبى و زبانى ( كه از اين پس افراد متعلق به اقليت ها ناميده مىشوند) حق دارند از فرهنگ خود بهره مند شوند، به مذهب خويش عمل كنند و از زبان خود در خلوت و در اجتماع آزادانه و بدون هيچ گونه مداخله و تبعيض استفاده كنند. ۲ – افراد متعلق به اقليت‌ها حق دارند در حيات فرهنگى، مذهبى، اجتماعى، اقتصادى و دولتى مشاركت كامل داشته باشند. ۳ – افراد متعلق به اقليت‌ها حق دارند در سطح ملى و ، بسته به مورد، در سطح منطقه اى ، طبق روالى كه مغاير با قوانين ملى نباشد، در تصميماتى كه مربوط به اقليت آن ها يا منطقه اى ست كه در آن زندگى مى كنند، سهم مؤثرى داشته باشند. ۴ – افراد متعلق به اقليت‌ها حق دارند انجمن‌ها ى خويش را ايجاد و اداره كنند. ۵ – افراد متعلق به اقليت‌ها حق دارند بدون هيچ تبعيضى، با ساير اعضاى گروه خود و با كسانى از ديگر اقليت‌ها، رابطه ى آزاد و صلح‌آميز بگيرند و حفظ كنند و نيز در فراسوى مرزها با شهروندان كشورها ى ديگرى كه از طريق منشاء ملى يا قومى يا تعلق مذهبى يا زبانى پيوند دارند رابطه برقرار كنند. ماده ۳ ۱ – افراد متعلق به اقليت‌ها مىتوانند حقوق خود، به ويژه حقوقى را كه در اعلاميه ى حاضر آمده است، به صورت فردى و نيز با ديگر اعضاى گروه خود به صورت جمعى، بدون هيچ گونه تبعيض، اعمال كنند. ۲ – افراد متعلق به اقليت‌ها به خاطر اِعمال يا عدم اِعمال حقوق مذكور در اعلاميه ى حاضر نبايد به هيچ شكل متحمل آسيبى شوند. ماده ۴ ۱ – دولتها، در صورت لزوم، تدابيرى اتخاذ مىكنند كه افراد متعلق به اقليت ها بتوانند به طور كامل و واقعى حقوق بشر و تمامى آزادى هاى اساسى را، بدون هيچ گونه تبعيض و در شرايط برابرى كامل در مقابل قانون، اعمال كنند. ۲ – دولتها تدابيرى اتخاذ مىكنند به منظور ايجاد شرايط مناسبى كه به افراد متعلق به اقليت‌ها امكان دهد تا ويژگى هاى خود را عنوان كنند و فرهنگ، زبان، سنت ها و نيز آداب و رسوم شان را ، جز در مورد اعمالى خاص كه ناقض قوانين ملى و در تضاد با هنجارهاى جهانى است، گسترش دهند. ۳ – دولتها موظف‌اند در حد امكانات، تدابير خاصى اتخاذ كنند تا افراد متعلق به اقليت‌ها امكان يادگيرى زبان مادرى يا كسب آموزش به زبان مادرى خود را داشته باشند. ۴ – دولتها موظف‌اند، در صورت لزوم، تدابيرى در زمينه‌ى آموزش اتخاذ كنند تا آگاهى از تاريخ، سنت‌ها، زبان و فرهنگ اقليت‌هايى كه در قلمروى آن ها به سر مىبرند، تشويق شود. افراد متعلق به اقليت‌ها بايد امكان يادگيرى و شناخت جامعه در تماميت آن را داشته باشند. ۵ – دولتها موظف‌اند تدابير خاصى اتحاذ كنند تا افراد متعلق به اقليت‌ها بتوانند در پيشرفت و توسع ه‌ى اقتصادى كشور خود به نحوى همه‌جانبه مشاركت كنند. ماده ۵ ۱ – سياست‌ها و برنامه‌هاى ملى با در نظر گرفتن كامل منافع مشروع افراد متعلق به اقليت‌ها تنظيم و به اجرا گذاشته مىشوند. ۲ – برنامه هاى همكارى و مشاركت ميان دولت ها با در نظر گرفتن كامل منافع مشروع افراد متعلق به اقليت ها تنظيم و به اجرا گذاشته مىشوند. ماده ۶ دولتها موظف اند در مسائل مربوط به افراد متعلق به اقليت‌ها، به ويژه با تبادل اطلاعات و داده‌هاى تجربى براى بالا بردن اعتماد و تفاهم متقابل همكارى كنند. ماده ۷ دولتها موظف اند براى اعتلاى رعايت حقوق مذكور در اعلاميه ى حاضر همكارى كنند. ماده ۸ ۱ – هيچ يك از مواد اعلاميه ى حاضر نمى تواند مانع انجام وظايف بين‌المللى دولتها در قبال افراد متعلق به اقليت‌ها شود. به ويژه، دولتها موظف‌اند با حسن نيت به وظايف و تعهداتى كه به عنوان قرارداد يا توافق هاى بين‌المللى به عهده گرفته‌اند، عمل كنند. ۲ – اعمال حقوق مذكور در اعلاميه ى حاضر خدشه‌اى به برخوردارى هيچ كسى از حقوق بشر و آزادىهاى اساسى شناخته شده‌ى جهانى وارد نمىآورد. ۳ – تدابيرى كه از جانب دولتها براى تضمين برخوردارى واقعى از حقوق مذكور در اعلاميه ى حاضر اتخاذ شده اند، اساساً نبايد به عنوان نافى اصل برابرى موجود در اعلاميه ى جهانى حقوق بشر تلقىشوند. ۴ – هيچ يك از مواد اعلاميه ى حاضر را نمىتوان چنان تفسير كرد كه هيچ گونه اقدامى را عليه اهداف و اصول ملل متحد، از جمله عليه برابرى كامل، تماميت ارضى و استقلال سياسى دولتها مجاز شمارد. ماده ۹ نهادهاى تخصصى و ديگر سازمان‌هاى ملل متحد در حوزه هايى كه در صلاحيت هر يك از آن هاست، به عملى شدن كامل حقوق و اصول مذكور در اعلاميه ى حاضر كمك میكنند. |