هم اکنون سه تن از دراویش گنابادی (آقایان صالح مرادی ، محمد علی شمشیر زن و کسری نوری) به دلیل اعتقاد به مکتب درویشی و در غالب اتهامات بی اساس از تبلیغ و اقدام علیه امنیت و اخلال در نظم عمومی گرفته تا مصاحبه با رادیوهای بیگانه در زندان عادل آباد شیراز به سر می برند، جالب تر اینکه این افراد این مدت طولانی که بیش از ۱۱ ماه است را در حالی بند ۱۰ و ۱۱ ، که بند محکومان جرایم سنگینی چون قتل و قاچاق مواد مخدر می‌گذرانند که هیچ کدام از اتهامات ثابت نشده و یا بهتر بگوییم هیچ دادگاهی تشکیل نشده و پرونده در دادسرا خاک می‌خورد و بلاتکلیف مانده است.
صالح مرادی یکی از این دراویش و زندانیان عقیدتی است ، او می‌گوید : “برایم وثیقه ۱۰۰ میلیونی صادر شده است، اما برای جرم نکرده ، زیر بار حرف زور نمی‌روم.” او بیش از ۱۱ ماه را در زندان سپری کرده است، زندانی که حتی از کمترین استاندارد‌های بهداشتی و رفاهی برخوردار نمی‌باشد و قانون تفکیک جرایم و تفکیک متهم از محکوم در آن معنایی ندارد و نه هیچ گونه از آیین نامه‌های زندان در مورد حقوق زندانی از بهداشت و هواخوری گرفته تا امکان معاینه پزشکی و درمان در صورت بیماری رعایت نمی‌شود .
کسری نوری یکی دیگر از جوانانی است که 6 ماه را در این زندان گذرانده است، او که از وضعیت جسمی هم عقیده و هم بند خود آقای صالح مرادی ابراز نگرانی می‌کند به خانواده خود چنین گفته : “چند روز پیش صالح تب بسیار بالایی داشت و از شدت ضعف توان حرکت نداشت، هر چقدر تقاضا کردیم ، اصرار کردیم و التماس کردیم و داد زدیم ولی از دکتر خبری نبود و بعد از دو روز که در تب سوخت دکتر آمد و دارویی نوشت، حالا اما بهداری زندان دارو را تحویل نمی‌دهد و می‌گوید نداریم و در برابر تهیه آن پاسخگو نیست.”
یادآور می شود که بازداشت مجدد آقای کسری نوری نیز در پی یک مصاحبه صورت می‌گیرد، او در این مصاحبه به توصیف اوضاع نامناسب زندان مرکزی عادل آباد می‌پردازد و رنج و ظلمی که زندانیان عقیدتی متحمل می‌شوند را به گوش دراویش و فعالان حقوق بشر و ملت ایران می‌رساند اما همین روشنگری باعث تشکیل اتهامی و پرونده جدیدی برای وی می‌شود.
وقتی از خانواده وی در مورد جزئیات وضعیت کنونی آنها در زندان پرسیدیم گفتند: “وقتی که در اوج بیماری تنها واکنش مامورین زندان بی‌اعتنایی است، وقتی که تنها راه رساندن زندان در این بند به بیمارستان و اماکن درمانی خود زنی است دیگر جایی نمی‌ماند ما از وضیعت بهداشتی بگوییم ، مثلا بگویم که زندانی‌مان یک ماه است که هوا خوری ندارد و یا وضیعت تغذیه‌اش نامناسب است . این جا صحبت از حداقل‌هاست، صحبت از جایی است که آقای صالح مرادی شماره چشمانش ماه هاست که مرتب ضعیف تر می‌شود و دیدن عادی برای مشکل است اما این برای آنها بیماری محسوب نمی‌شود ،
بی‌قانونی تنها در وضیعت اسف بار بهداشتی و رفاهی این زندان تنها مساله نیست، بلکه در روند پیگری قضایی نیز موج می‌زند، بازداشت موقت آقای کسری نوری برای بار سوم تمدید شد بلکه طبق قانون : اگر تا ۲ماه به علت صدور قرار تأمين، متهم در بازداشت به سر برد و پرونده اتهامی او منتهی به تصمیم نهایی در دادسرا نشده باشد، مرجع صادرکننده قرار مکلف به فک یا تخفیف قرار تأمین متهم می‌باشد؛ مگر آن که جهات قانونی یا علل موجهی براي بقای قرار تأمین صادر شده وجود داشته باشد که در این صورت با ذکر علل و جهات مزبور قرار ابقا می‌شود. همچنین برای آقای محمد علی شمشیرزن نیز که ماه گذشته قرار وثیقه ۵۰ میلیونی صادر شد، هنوز مورد تائید دادستان قرار نگرفته و این درویش همچنان در زندان است.
در زندان اوین تهران نیز که وکلا و مدیران سایت مجذوبان نور بیش از ۱۱ ماه است در اسارت به سر می‌برند نیز در اختیار قرار ندادن امکانات بهداشتی و درمانی را عاملی برای افزایش فشار بر روی این زندانیان عقیدتی کرده تا شاید از طریق خللی در عقیده و روحیه آنها وارد شود ، و این فشار تا حدی است که اکثر این افراد از ناراحتی‌های جسمی در رنج می‌باشند.
از این میان وضعیت آقای حمید مرادی بسیار نگران کننده است، به طوری که با معاینه ایی که اخیرا روی وی صورت گرفته دچار ناراحتی قلبی شدید و گرفتگی رگ بیش از ۷۰ درصد در ناحیه پا شده است، حتی راه رفتن و ایستادن را برای وی با مشکل رو به رو کرده است، آقای امیر اسلامی چندین ماه را در انتظار معاینه پزشکی برای بیماری قلبی خود گذراند تا به جایی که با حالت اورژانسی به بیمارستان منتقل شد و پزشک او فورا دستور بستری وی را صادر کرد و بیماری ریوی و حمله آسمی آقای مصطفی دانشجو را برای بار سوم به بیمارستان کشاند، گفتنی است وضعیت بهداشتی و رسیدگی‌های درمانی زندانی‌های عقیدتی و سیاسی در ایران اصلا مطلوب نیست، و وضیعت دراویش نیز به عنوان زندانی عقیدتی خود گویای احوال سایر زندانی‌های سیاسی و عقیدتی می‌باشد.
