در تاریخ معاصر ایران، هیچ حزب، سازمان و حتی هیچ فرقه‌ای به اندازه سازمان مجاهدین خلق در نزد ملت ایران بدنام نیست. هنوز ملت ایران، فراموش نکرده است که بهترین فرزندانش، توسط سازمان مجاهدین خلق به فجیع‌ترین شکل ممکن ترور شدند و به شهادت رسیدند و هنوز هزاران خانواده و فرزندان کسانی که توسط این سازمان ترور شده اند زنده و شاهد بر این جنایاتند. ملت ایران فراموش نمی‌کند که این سازمان در کنار صدام حسین، به جان و ناموس ایرانیان طمع کرد و همراه و یاور او در سرکوب و کشتار مردم ایران و عراق بود. ایرانیان به سالهای دفاع در برابر مجاهدین خلق و صدام افتخار می‌کنند و در هر فرصتی صد‌ها هزار شهیدِ این دفاع مقدس را تکریم می‌کنند. مردم ایران به خوبی می‌دانند که این سازمان هنوز هم از منابع نامشروعی بهره می‌گیرد که در اساس متعلق به ملت عراق و ایران بوده است و آگاهند که بقای مالی و موجودیتِ محدودِ این سازمان، وابسته به حمایتهایی است که صدام حسین از زمان جنگ علیه کشورمان از آنان نمود.
سازمان مجاهدین خلق، «نماد خشونت و ترور» در ایران است و کمترین حضور این واژه و کمترین تعلق خاطر به این سازمان، کافی است تا مخاطب ایرانی به یاد خشونت و ترور و خیانت بیافتد. مادامی که شالوده فرقه ای و فردپرستانه‌ی این سازمان باقی است این سازمان چاره ای جز تمکین به بیگانگان برای خنجر زدن به ملت خود ندارد و هر کشور و نهادی که از این سازمان حمایت کند، خود را در میان مردم ایران بدنام می‌کند و در اذهان تاریخی مردم ایران به دفاع از خشونت و خیانت مشهور می‌شود.
دولتمردانی که فریبِ حمایت از این سازمان را می‌خورند تنها دیوار بی‌اعتمادی میان ملتها را بالا می‌برند و خاطرات تلخ سیاست‌های ضدایرانی همچون کودتای ۲۸ مرداد را در اذهان مردم زنده می‌کنند.
سازمان مجاهدین خلق، راندهٔ ملت ایران است؛ پیش از آنکه راندهٔ دولت باشد. زنده کردن نام بدیُمن مجاهدین خلق، آرزوی شوم همهٔ دشمنان دموکراسی و مردمسالاری در ایران است. خشونت طلبان از زنده شدن نام و یاد مجاهدین خلق خوشحال خواهند شد، چه در کنار آن‌ها باشند و چه در برابر آن‌ها؛ زیرا از خشونت، خشونت می‌زاید.
حضور این سازمان تروریست در هر نقطه‌ای از جهان می‌تواند، بهانه‌ای برای برخوردهای نامشروع اقتدارگرایان در ایران با فضای نقد و اعتراض باشد و آن‌ها تنها گروهی خواهند بود که از وجود و حضور رسمی آن‌ها استقبال خواهند کرد؛ حتی اگر در ظاهر خود را دشمنان آنان بخوانند.
سازمان مجاهدین خلق نماد خشونت و دشمنی، و نماد وابستگی و تکیه بر قدرت‌های بیگانه و درنتیجه نامشروع است و یادآور تلخ‌ترین خیانت‌ها هست. و امروز که ملت ایران، سر مشق مبارزه ی مسالمت آمیز و ضد استبدادی و نماد «استقلال و استغنا»ی ملتها است پیوند با «خشونت و وابستگی » را نمی پذیرد و حمایت هیج دولتی را از خشونت و وابستگی برنمی تابد.
سازمان مجاهدین خلق را همچنان «منافقینی می‌دانیم که با خیانت‌ها و جنایت‌های خود مرده‌اند» و تکرار می‌کنیم که «هیچ دولتی نباید برای کسب امتیازهای خود آنان را زنده کند و اگر چنین تلاشی کرد در خاطر ملت ایران به بدنامی نامبردار خواهد شد».
منبع: کلمه