بند ده زندان قزل حصار این روزها میزبان مردی است که گفته بود “من و امثال من در راه پیروزی انقلاب جان، مال و آزادی خویش را نگذاشته ایم که سه دهه بعد اینگونه بر کشور سلطنت کنند. ملت ما از مشروطه تا انقلاب اسلامی آن همه رنج نکشید تا امروز قانون را در تمامی مراتب به بازیچه ای برای اعمال قدرت مطلقه خویش بدل سازند.”
بند ده زندان قزل حصار این روزها میزبان مردی است که می گوید “من ساکت نمی شوم، آب در هاون می کوبید. دردمندانه می بینم نظامی که با خون دل ملت و دادن شهیدان بسیار شکل گرفت و قرار بود جمهوری اسلامی باشد به نظام استبداد دینی با حاکمیت مطلقه فردی تبدیل شده است. تا زمانیکه این انحراف وجود دارد، بر اساس تکلیف اعتقادی، اخلاقی و شرعی خود این را خواهم گفت که این نظام نه جمهوری است، نه اسلامی و نه آن چیزی که مردم شریف ایران در انقلاب بزرگشان آن را می خواستند.”
بند ده زندان قزل حصار این روزها میزبان مردی است ایستاده در میدان در سال های پر بحران پیش از انقلاب و ماه های بحران زده ی پس از انتخابات.
ابوالفضل قدیانی ۳۴ سال پیش در حالی که حکم حبس ابد داشت، در همین روزهایی که اعتراض های مردم به ثمر نشست و درخت انقلاب جوانه زد، این بند را ترک کرد و دوباره پس از سال ها با همان ایمان و اعتقاد پیشین در مسیر حق و اعتراض به باطل به همین بند، یعنی بند ۱۰ زندان قزل حصار بازگشت تا بگوید حرف مرد یکی است و اگر قرار بود در مقابل استبداد سکوت کند سال ها با حکم حبس ابد در دست در زندان های پهلوی شکنجه نشده بود.
پیرمرد اما جان را در کف دستان گرفته همچنان به حفاظت از آرمان های انقلاب می نویسد و می گوید. جوانان بند ۳۵۰ زندان اوین خاطره های شنیدنی دارند از این پیش نماز در ظاهر عبوس اما سنگ صبور زندانیان سیاسی.
زهرا رحیمی: جان آقای قدیانی در خطر است
زهرا رحیمی، همسر ابوالفضل قدیانی در گفت و گو با کلمه درباره ی آخرین وضعیت این زندانی سیاسی می گوید: چهارشنبه ملاقات داشتیم. حالشان از نظر روحی خیلی خوب بود ولی از نظر جسمی همان مشکلاتی که قبلا داشتند را هنوز هم دارند. دندان های ایشان مشکلات زیادی دارد. من دو ماه و نیم است که مرتب نامه می دهم و وقت پزشک می گیرم اما متاسفانه هیچ اقدامی برایش صورت نمی گیرد. هفته ی گذشته رفتم پیش آقای یوسفی که معاون اول دادستان است. نامه دادم به ایشان که من این همه وقت دندانپزشک می گیرم ولی ایشان را نمی آورند. می خواستم نامه را شماره دبیرخانه بزنم ولی متاسفانه باز من را ارجاع دادند پیش آقای خدابخشی. اصلا نامه هایمان شماره نمی خورد ما نمی دانیم این به دست دادستان می رسد یا خیر. در وضعیت عجیبی گیر کرده ایم.
وی همچنین در مورد نگرانی های پزشکی ادامه می دهد: بهداری در حد دکتر عمومی است ظاهرا و کلینیک تخصصی ندارد و کاری نمی توانند انجام دهند. اگر مشکلات قلبی شان عود کند آنها نمی توانند کاری برایش انجام دهند.
همسر این عضو ارشد سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی با بیان اینکه هم بندیان آقای قدیانی همه مجرمین مواد مخدر هستند، می گوید: آقای قدیانی تنها زندانی سیاسی آنجا هستند. آقای قدیانی از برخورد آنها حرفی نزده به ما که ما بگوییم برخوردشان چطور بوده. اما به هر حال وضعیتشان فرق می کند آنها که زندانی سیاسی نیستند. من نمی توانم راجع به آنها قضاوت کنم. بالاخره آنها هم گرفتار مشکلاتشان هستند. گرفتاری ها و مشکلات فرهنگی و اقتصادی موجب شده خیلی از آنان در این شرایط گرفتار شوند و ضمن اینکه آن ها خیلی با زندانیان سیاسی تفاوت دارند، قضاوت هم نمی توان در موردشان کرد. چیزی که مشخص است این است که آقای قدیانی به هیچ عنوان نباید بین آنها باشد.
زهرا رحیمی که خود نیز از زندانیان دوران ستمشاهی بوده است با ابراز نگرانی از وضعیت همسرش می گوید: ما واقعا نگران هستیم، ایشان توی زندانی است که تفکیک نشده. آنجا وضعیت غذا اصلا خوب نیست. آقای قدیانی چون مشکلات قلبی دارند حتما باید رژیم خاصی در غذا داشته باشند در حالی که آنجا فقط غذای زندان است. از نظر پزشک هم دسترسی به بیمارستان و پزشک فوق العاده سخت است. هرچه قدر که نگاه کنیم ما جان آقای قدیانی در خطر است و ما از کل مسوولین می خواهیم که برگردند به قانون و قانون را رعایت کنند. جرم سیاسی را تعریف کنند. مجلس و نمایندگان مجلس و نگذارند اینقدر حق و حقوق مردم ضایع شود.
وی در ادامه می افزاید: من نامه ای نوشتم و به حقوق شهروندی دادم و در چند مورد اسم آوردم که این موارد نشان دهنده این است که آقای قدیانی را تعمدی و به قصد ضربه زدن به جسمشان بردند آنجا. حقوق شهروندی دبیرش یک روز در هفته می آید روزهای یکشنبه. هفته ی پیش رفتم گفتند نامه را دادیم که تایپ شود بعد بفرستیم پیش آقای آقایی که رییس دادگستری است. هفته قبل که من رفته بودم وقت بگیرم برای آقای آقایی، آقای کاظمی که وقت می دهد به من گفتند که ما اصلا راجع به سیاسی ها کاری از دستمان بر نمی آید و نمی توانیم برای آنها کاری کنیم.
همسر ابوالفضل قدیانی تصریح می کند: من به حقوق شهروندی رفتم نامه دادم، نامه به قوه قضاییه هم دادم هر جا توانسته ام نامه اعتراضی داده ام که چرا ایشان را باید در زندانیان عادی و مجرمین مواد مخدر بفرستند. یک نامه دیگه هم دادم که چرا ۲ ماه و نیم است ما پیگیری دندانپزشکی ایشان هستیم و هیچ اقدامی صورت نمی گیرد. این دو تا نامه های اعتراضی بوده که به دادستان نوشتم ولی پیش معاون اول دادستان بردم ایشان گفتند که ارجاع داده اند به دبیرخانه ای که نه شماره نامه می زند و نه هیچ… ما واقعا نمی دانیم نامه هایمان چه می شود.
وی در پایان تاکید کرد که آقای قدیانی با توجه به دستور پزشک قانونی باید آزاد شود. اصلا نباید داخل زندان باشد حتی اوین. به خاطر وضع جسمیشان باید آزاد باشند چون هر لحظه اگر مشکلی برایشان پیش آمد بلافاصله به بیمارستان منتقل شوند، اما خب کسی صدای ما را انگار نمی شنود و نمی خواهد جوابی بدهد.
اعتراض زندانیان به انتقال قدیانی
درست یک ماه از انتشار خبر انتقال غیرقانونی ابوالفضل قدیانی به زندان قزل حصار می گذرد. این اقدام که در واکنش به اعتراضات و انتقادات وی به حاکمیت صورت گرفت، اعتراضات زیادی را در بین زندانیان سیاسی، مجامع حقوق بشری و مدنی و خانواده زندانیان سیاسی برانگیخته است. با این اقدام، بار دیگر توجه ها به سابقه این گونه تبعید زندانیان سیاسی به مکان های خطرناک و هشدار آمیز در سال های اخیر متمرکز شده است.
انتقال قدیانی نه تنها از بعد غیرقانونی بودن، مورد اعتراض مجامع سیاسی و حقوق بشری واقع شد، بلکه اعتراض زندانیان و خانواده آنها را نیز در برداشته است. در گزارشی که کلمه در همین رابطه منتشر کرد، زندانیان بند ۳۵۰ که عموما با احترام و علاقه زیادی از آقای قدیانی یاد می کنند، با نگرانی و خشم از تصمیم قاضی تحت نفوذ دستگاه امنیتی صحبت می کردند و از مخالفت جدی و تصمیم زندانیان برای ممانعت از این تبعید غیر قانونی سخن می گفتند. چرا که قدیانی با وجود بیماری های متعدد در سن بالا به دستور پزشکی قانونی نیاز به درمان در محیط آرام دارد، که با حضور در زندان قزلحصار که هیچ زندانی سیاسی در آن حضور ندارد، نه تنها این نیاز برآورده نمی شود که افزایش خطرات جانی برای وی را نیز در بر خواهد داشت.
همسر قدیانی گفته بود: می خواهند او را بکشند!
از سوی دیگر همسر این مبارز دوران انقلاب و زندانی سیاسی همان روز در گفت و گو با کلمه در اعتراض به این تصمیم قاضی و نهادهای امنیتی گفت: هیچ کس پاسخگو نیست و کارشان بی شک کار غیر قانونی است. وی در ادامه تصریح می کند: در حقیقت قاضی صلواتی، البته ما که می دانیم خودش کاره ای نیست و امنیتی ها سوار بر قانون هستند، به وکیل آقای قدیانی گفته بودند که تبعید می کنند. زهرا رحیمی این انتقال را تاوان اعتراضات وی دانسته بود.
همسر این مبارز سال های شاهنشاهی خاطرنشان کرده بود: به خاطر اینکه انتقادی کرده و نظری گفته که نمی توانند زندانی سیاسی را بفرستند پیش قاچاقچی ها و قاتل ها. در حقیقت اینها می خواهند بفرستندش آنجا که بکشندش. هیچ معنای دیگری این تبعید غیرقانونی ندارد.
گارد نظامی برای انتقال قدیانی
انتقال قدیانی به زندان قزل حصار که مورد اعتراض زندانیان بند وی مواجه شد، با پاسخ نظامی و حضور گارد ضد شورش در زندان همراه بود. بنا بر گزارش ها، پس از مستقر شدن گارد ویژه و پلیس مسلح در ورودی بند ۳۵۰ و ورود گار ضد شورش به بند ۳۵۰، قبل از انتقال قدیانی، زندانیان این بند با تجمع و در فضایی متاثر کننده، ضمن خواندن سرودهای ملی و میهنی و سردادن شعار های جنبش سبز: یا حسین میر حسین، مرگ بر دیکتاتور مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر، نصر من الله و فتح قریب – مرگ بر این دولت مردم فریب، قدیانی قدیانی خدا به همراه تو – بمیرد بمیرد دشمن گمراه تو، هیهات من الذله، حمایت خود را از قدیانی و اعتراض به انتقال وی را ابرازداشتند.
ابوالفضل قدیانی در این جمع با تاکید بر اینکه مشکل تاریخی کشور استبداد است، به زندانیان گفت: ملت ما بیش از صد سال است با استبداد مبارزه می کنند ولی هنوز موفق نشده اند استبداد را ریشه کن کنند و در مقاطع تاریخی نیز که فرصت محو استبداد بوجود آمد از آن درست استفاده نکرده اند.
انتقال به زندانی خطرناک
زندان قزل حصار از بزرگترین زندان های خاورمیانه است که در قزل حصار کرج واقع شده و هم اکنون ۲۰۰۰۰ زندانی در آن نگهداری می شود که از آن تعداد ۵هزار محکوم به اعدام هستند. این زندان در زمان حکومت پهلوی ساخته شده و تمامی بندهای این زندان و اندرزگاه های آن مختص زندانیان جرائم سنگین است.
نگاهی به قسمت های مختلف این زندان نشان از شرایط وخیم آن برای زندانیان سیاسی دارد.
• قرنطینه ویژه: تحت نظر حفاظت اطلاعات زندان قزلحصار.
• اندرزگاه ۱: محکومین حبس قطعی جرم سنگین، حبس ابد و محکومیت بالای ۵ سال.
• اندرزگاه ۲: قرار بازداشتی‌ها و محکومان به اعدام، زندانیان قرار سنگین موادمخدر.
• اندرزگاه ۳: جرایم غیر مواد مخدر کرج و حومه و شهریار، محکومان شرایط خاص (مانند شرارت)
• اندرزگاه ۴: محکومین رای باز، رای نیمه باز و رای کاری(زندانیان مشغول به کار در کارخانه‌های منطقه قزلحصار.)
• اندرزگاه ۷: مجرمان دارای وثیقه و سند که خارج از محوطه کار خدماتی انجام داده و مانند کارمندان با شرایط خاص ازاد هستند.
• اندرزگاه ۸: زندانیان مواد مخدر با جرم سبک و قرار سبک، محکومین زیر ۵ سال حبس.
• اندرزگاه۹: محکومین با حبس یک سال تا ۱۸ ماه
تنها نگاهی گذرا به نوع مجرمینی که در این زندان هستند می تواند غرض مسوولین از انتقال قدیانی به بین این زندانیان را روشن و مشخص کند. بسیاری از خبرهای اعدام محکومین که بر پنهانی و غیرقانونی بودن آن تاکید دارند، از قزل حصار به عنوان مکانی نام می برند که این اعدام ها در آن به صورت غیرآشکار انجام می شود.
قابل ذکر است که در گذشته این زندان از سوی اشخاصی هم چون لاجوردی، رئیس زندان اوین در دهه شصت ، مورد استفاده قرار می گرفت تا در آن بر زندانیان سیاسی فشار وارد کرده و آنها را وادار به توبه های اجباری کنند.
تجربه دیگران؛ تعرض به جان زندانیان سیاسی
قدیانی، نخستین زندانی سیاسی نیست که در قزل حصار نگهداری می شود. پیش از این نیز زندانیان دانشجویی و سیاسی به این زندان منتقل و نگهداری شده اند. حتی در این بین یکی از زندانیانی که به این زندانی منتقل شده بود، با چاقو مورد حمله مجرمین خطرناک این زندان قرار گرفت. این زندانی سیاسی امیر لطیفی نام داشت که بنا به گزارش کمپین بین المللی حقوق بشر حدود دوسال پیش در این زندان مورد خشونت و حمله واقع شده بود.
پیشتر محمد پورعبدالله، فعال دانشجویی نیز در این زندان بوده است. او از سابقه بسیار منفی و وحشتناک خود در این زندان گفته است. پورعبدالله در بخشی از خاطره خود از این زندان، گفته است: شاهد فحاشی، ضرب و شتم و تجاوز مسوولان زندان به یک زندانی معتاد به مواد مخدر بوده ام.
به گفته وی نوع درگیری‌های معمول در زندان بسیار خارج از عرف و استاندارد جامعه و زندان های دیگر است. او زندان قزل حصار را بدنی تشبیه می کند که خونی که در رگ‌های آن در جریان است مواد مخدر است.
علاوه بر این، محمدرضا پورشجری از وبلاگ نویسان زندانی نیز مدتی در زندان قزل حصار نگهداری شده است. فرزند وی میترا در مورد سابقه پدرش در این زندان گفته بود: پدرم در یک اتاق چهل نفری همراه با زندانیان معتاد نگهداری می‌شد، قبلا اعتراض کرده بود که چرا باید در بندی باشد که زندانیان آنجا قاتلان و اشرار هستند. بعد از این اعتراض‌ها او را به اینجا منتقل کرده و حالا در کنار زندانیان معتاد به سر می‌برد. مأمورین زندان پدرم را در زندان قزلحصار مورد ضرب و شتم قرار داده و به او شوکر زده بودند.
مجتبی سمیع نژاد، از زندانیانی است که ۱۸ ماه را در این زندان گذرانده است و در مورد نقض هایی که در این زندان بر زندانیان می رود می نویسد: وفور و ازدیاد بیش از حد مواد مخدر، تجاوز به زندانیان به ویژه جوانان، کیفیت بسیار پایین غذا، نبود امکانات خوب پزشکی و نداشتن بهداری مناسب و عدم رسیدگی لازم به وضعیت جسمی بیماران، عدم تفکیک و طبقه‌بندی زندانیان بر اساس سن، نوع جرم، تحصیلات و… رفتار بسیار نامناسب مسئولین و زندانبانان این زندان با زندانیان، نداشتن کتاب‌خانه مناسب، نداشتن وسائل ورزشی مناسب و لازم (دست کم نسبت به وجود مواد مخدر در این زندان) و… از جمله مهم‌ترین موراد نقض حقوق زندانیان است.
وی در مورد وضعیت وخیم وجود مواد مخدر در این زندان نوشته است: زندان قزلحصار جایی است که در آنجا تا بخواهی مواد مخدر پیدا می‌کنی. از هر نوع و به هر مقدار. ورود مواد مخدر به این زندان از طرق گوناگون صورت می‌پذیرد؛ نیمی از این نوع مواد توسط مامورین و نگه‌بانان وارد زندان می‌شود و از بابت آن پول‌ها هنگفتی هم می‌گیرند.
علاوه بر این، سمیع نژاد از خطر تجاوز جنسی، چاقو و قداره کشی، عدم تفکیک زندانیان، شکنجه های شدید، توهین و تحقیر و نقض حقوق زندانی و… به عنوان شرایط معمول در این زندان نام می برد.
همچنین کسانی که اخبار زندانیان و محکومین به اعدام را دنبال می کنند، می دانند که اکثر زندانیانی که قرار است اعدام شوند، پیشتر به زندان قزل حصار فرستاده می شوند. به عنوان مثال، اردیبهشت ماه امسال بود که ۹ تن از محکومین اعدام در این زندان به صورت گروهی شدند.
مسوولین زندان: ظرفیت پر است!
شرایط غیراستاندارد و نامعمول زندانیان و زندان قزل حصار به حدی است که می توان آن را در سخنان مسوولین این زندان نیز مشاهده کرد.
محمد مصطفایی وکیل زندانیان سیاسی در وبلاگ خود نوشته است، یکی از مسولین زندان قزلحصار می گوید که در حال حاضر حدود سه هزار نفر محکوم به اعدام در زندان قزلحصار کرج در حبس به سر می برند و عدم گنجایش ظرفیت زندان تا جایی است که بسیاری از زندانیان بر روی زمین می خوابند.
در ادامه همین مطلب آمده است: برخی از زندانیان قزلحصار می گویند که دوستانشان را به صورت دسته جمعی فرا می خوانند و آنها پس از ترک زندان دیگر باز نمی گردند. آنها می گویند که بسیاری از زندانیان به صورت مخفی اعدام می گردند و تنها یک رو قبل از اعدام به خانواده آنها اطلاع داده می شود که بتوانند محکوم به اعدام را ملاقات کنند.
رئیس این سازمان، غلامحسین اسماعیلی اخیرا اعلام کرده است تعداد زندانیان زندان‌های کشور بیش از دو برابر ظرفیت اسمی آنهاست. یکی از پرازدحام‌ترین این زندان‌ها قزلحصار است که گفته می‌شود بیش از سه برابر ظرفیت زندانی را در خود جا داده است.
انتقال غیرقانونی، مسوولیت با حکومت و رهبری
انتقال ابوالفضل قدیانی عضو برجسته سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در بیانیه ای مورد اعتراض این سازمان نیز قرار گرفت. بنا بر آنچه که سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی نیز در بیانیه خود به آن اشاره کرده است، انتقال قدیانی به زندان قزل حصار مخالف حقوق زندانیان، اصول قانونی و شرعی و انسانی صورت گرفته است. از طرفی، مطابق آیین‌نامه‌ی سازمان زندان‌های ایران، نگهداری زندانیان سیاسی در بند زندانیان جرائم غیر سیاسی مجاز نیست.
از همین روست که سازمان مجاهدین انقلاب در بیانیه خود با اعتراض به این نوع برخورد با قدیانی و دیگر زندانیان خود و سیاسیون در زندان بیان داشته که هرگونه خطری که سلامت و جان این زندانیان را تهدید کند، مسوولیت آن مستقیما با حکومت و شخص رهبری خواهد بود.