هفته گذشته وکلای زندانی دراویش پس از ۳۷ روز بی خبری با خانواده های خود ملاقات کوتاهی داشتند. اما این ملاقات نگرانی خانواده هایشان را نسبت به شرایط آنها افزایش داد. این زندانیان عقیدتی در سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ نگهداری می شوند و روز بیست و یکم اسفند چهارمین دادگاه آنها برگزار خواهد شد.
مریم شیرینی، همسر امیر اسلامی در گفتگو با سایت ملی‑مذهبی سخنان خود را اینگونه آغاز می کند: “به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست، عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست. ما دراویش خواهان صلح هستیم و دفاعی هم که از خود می کنیم بخاطر صلح و آزادی است. آزارمان به هیچ کس نمی رسد. ما اصلا سیاسی نیستیم و یک عقیده دینی داریم اما اینها برخورد سیاسی می کنند. یک نامه ای هم به رهبری نوشتیم و تمام مسائل را مطرح کردیم اما بی جواب مانده است.”
وی با اشاره به جو امنیتی حاکم بر آخرین ملاقات خود با همسرش خاطرنشان می کند: ” بعد از سی و هفت روز توانستیم آنها را ملاقات کنیم. جو بسیار امنیتی در ملاقات ها وجود داشت و ملاقات در حضور ماموران امنیتی انجام شد. وقتی از همسرم می پرسیدم حالت خوب است با یک حالتی می رساند که وضعیت خوبی ندارد و با چشم هایش حرف می زد. دو مامور بالای سر او ایستاده بودند و یکی به من نگاه می کرد یکی به او و حتی وقتی می خواستم در مورد احضار خودم به همسرم بگویم ماموری گوشی را گرفت و برخورد مناسبی نداشت. اصلا اجازه نمی دادند در همان چند دقیقه راحت حرف بزنیم اما من از نگاه همسرم می فهمیدم تحت فشار است.”
این وکلای دربند در شرایطی ملاقات کردند که چندین مامور در کنار آنها حضور داشته و پاسخ‌های متناقض آنها نشان از آن داشته است که این مدت را در شرایط سخت و با بازجویی و ضرب و شتم در سلول‌های انفرادی گذرانده‌اند.
خانم شیرینی می افزاید: “تا الان همسرم را در چنین شرایطی ندیده بودم. دور چشمهایش کبود و صورتش ورم کرده بود. رنگ و روی خیلی زردی داشت و حتی زمانیکه به او گفتم روز بیست و یکم دادگاه دارید هیچ اطلاعی از دادگاه نداشت.”
وی در خصوص شرایط این زندانیان خاطرنشان می کند: “از صحبتهایشان هم متوجه شدیم که این هفت نفر جدا از هم هستند و از وضعیت یکدیگر خبر ندارند. حتی بعضی از خانواده ها که همان اول ملاقات به عزیزان خود گفته بودند که روز بیست و یکم دادگاه است گوشی را گرفته بودند و گفته بودند به علت اینکه اسم دادگاه را آوردید دیگر نمی گذاریم حرف بزنید. آقای یداللهی هم در ملاقات با همسرش گفته بود که از تخلفات قاضی صلواتی شکایت کردیم اما کسی نیست که این نامه را به دست مراجع قضایی برساند.”
حمیدرضا مرادی، مصطفی دانشجو، فرشید یداللهی فارسی، امیر اسلامی، امید بهروزی، افشین کرم پور، رضا انتصاری هفت درویش دربند هستند.
همسر اسلامی در مورد پرونده آنها توضیح می دهد: “پرونده آنها در دست قاضی صلواتی است و اتهاماتی هم که به آنها زده اند اقدام علیه امنیت ملی و توهین به رهبری و نشر اکاذیب است. اما تاکنون سه بار دادگاه برای آنها تشکیل شده که حاضر به حضور در دادگاه نشده اند. علت عدم شرکت آنها که همه وکیل هستند این است که دادگاه آنها ناعادلانه است و اجازه حضور وکلایشان به دادگاه را نداده اند. حتی وکیل دسترسی به پرونده ندارد و اینها حتی نتوانسته اند با وکلای خود ملاقات داشته باشند. بعد از عدم شرکت کتک خوردند و به بند امنیت ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند (پیش از این چهار ماه را در بند امنیتی گذرانده بودند) و این انتقال غیرقانونی و برای تحت فشار گذاشتن آنهاست.”
وی اضافه می کند: “الان هم به قاضی صلواتی مراجعه می کنیم اما هیچ جوابی به ما نمی دهد. تنها می گوید اگر اینها به دادگاه نیایند باید در انفرادی بمانند و اگر بیست و یکم اسفند هم نخواهند در دادگاه شرکت کنند، دست و پایشان را می بندم و با جبر آنها را به دادگاه می آورم. نمی دانم چکار می خواهند با آنها کنند. فکر کنم می خواهند اینقدر اینها را در انفرادی نگه دارند که از نظر روحی ضعیف شوند در صورتیکه این فشارها تاثیری ندارد. تمام حرف زندانیان هم این است که حکم از قبل آماده است و دیگر چه نیازی به حضور ما در دادگاه است اگر هم حکم ندارند پس بگذارند در یک دادگاه عادلانه از خود در مقابل اتهامات دفاع کنیم. حالا نمی دانم این صحبتی که قاضی صلواتی کرده که با جبر خود آنها را به دادگاه می آورد به چه شکل و منظوری است؟”
امیر اسلامی، یکی از وکلای دراویش گنابادی است که از شهریور سال گذشته بازداشت بسر می برد. وی به همراه ۶ تن از وکلای دراویش و مدیران سایت مجذوبان نور پس از اعتراض به روند دادرسی و امتناع از شرکت در جلسه دادگاه، به بازداشتگاه وزارت اطلاعات زندان اوین منتقل شده و در بند امنیتی ۲۰۹ زندان اوین نگهداری می شوند.
مریم شیرینی در خصوص احضار خود بیان می کند: “نیروهای امنیتی من را به اطلاعات احضار کردند و گفتند چرا با رسانه های خارجی صحبت می کنم. من هم به آنها گفتم به علت اینکه پیگیری های ما هیچ نتیجه ای ندارد و کسی حاضر نیست به ما جواب دهد، چاره ای جز صحبت در خصوص شرایطی که داریم برای ما نمی ماند.”
