باید استاد و فرود آمد بر آستان دری که کوبه ندارد

زهی سعادت که این چنین برادرانی دارم
باید استاد و فرود آمد بر آستان دری که کوبه ندارد.(احمد شاملو)
در روزگار نوجوانی یکی از پرسشهای بزرگم این بود که چرا شخصیتی چون حکیم عمر خیام ،وقتی می خواهد حرف حساب خود را که عصاره سالیان متمادی تحصیل علم ،تفکر و تعقل،تجربه زندگی و خلاصه کلام حاصل عمر یا بقول گئورگ گادامر حاصل تجربهء زیستهء اوست را بیان کند به شعر و آن هم مجمل ترین قالب آن یعنی رباعی روی می آورد؟
سالها گذشت تا پاسخ سوال خود را یافتم، ادبیات رایج ترین و شامل ترین زبان مورد استفاده آدمی است و اینگونه خرد حکیمانه او در این گزینش عیان می گردد و اما چرا انتخاب قالب رباعی برای سرودن شعر و نه مثنوی؟خواسته یا ناخواسته،رویارویی با مدعیان در کشاکش زندگی و خستگی ناشی از آن و کوتاهی عمر و گذر سریع زمان خردمند را به گزیده گویی می رساند.زیرا بقول فردوسی حکیم:

سخن گر بگویم همه گفته اند            در باغ معنی همه رفته اند

سالها بود که علاقه ام به شنیدن بیش از علاقه ام به گفتن بود،اما در مواجهه با بعضی از اتفاقات باید مهر سکوت را شکست. باید گفت هر چند بیان از گفتن عاجز باشد، باید نوشت ، هر چند قلم از نگاشتن شرم داشته باشد،زیرا فرهنگ و تمدنی که خوب و بد خود را نداند و ننگارد از بد خود درس نگیرد ، خیلی زود ارزشهایش رو به نسیان و زوال می رود و اما دلیل این نوشته:
این که برادران ایمانیمان صالح مرادی و کسری نوری به چه دلیل در بند زندان عادل آباد شیرازند خود مثنویی است که در هفتاد من کاغذ در بیان ناید.

اما آنچه باعث شده توجه بیشتری معطوف آنان گردد،همت خیر و جوانمردانه آنان در انجام روزه حاجت بود،آن هم نه برای خود بلکه برای بهبود وضعیت برادرانشان در زندان اوین و فراهم شدن امکان استفاده آنان از حقوق قانونی خود است.آن هم با پیگیری، مداومت و استمرار 72 روزه به نحوی که وضعیت سلامتی آنان را از حالت عادی به حالت اورژانسی کشانده است.ولی چون نتیجه دلخواه آنان هنوز حاصل نگردیده است،مردانه بر ادامه نیت پاک خود و استمرار تصمیم خود پای فشاری سالکانه دارند.(و من الله التوفیق)
و براستی که ایشان مصداقی هستند از این حدیث شریف نبوی که فرمودند: موتوا قبل ان تموتوا
زیرا ایشان نفس خویش را قربانی دیگری کردند ، و چه فضیلتی از این بزرگتر در این زمانه خودخواهی ها.
هر چند که اینان خود فرزندان مکتب عرفان شیعه جعفری اثنی عشری هستند ولی پیمودن راه ادعا تا عمل از هر کسی ساخته نیست.
و از آنجا که در وادی عرفان طبق قانون عرفانی

ناریان مر ناریان را جاذبند         نوریان مر نوریان را طالب اند

از کلیه برادران و خواهران ایمانی خود خاکسارانه استدعا دارم که ضمن درک نیت پاک این برادران و احترام به آن، از آنجایی که سلامتی آنان زمینه ادامه این حرکت بلند همتانه است، لذا در انجام هرگونه همکاری ،همدلی و کمکی که احیانا از دستشان بر می آید برای حفظ سلامتی و ادامه راه ایشان و همدلی با خانواده محترم و عزیز ایشان سعی و اهتمام بیشتری نمایند که دست خدا با ایثار کنندگان است.
و به گوش جان صدای مظلومانه هل من ناصرا ینصرنی (کیست مرا یاری کند) آنان را بشنوند و ان شاء الله این دفعه با همکاری و همفکری و همدلی هر چه بیشتر ، از بیشتر مظلوم واقع شدن دوستداران خدا پیشگیری دوراندیشانه نمایند.
هر چند اصل مطلب بازگشت هر چه زودتر و سرافرازانه و موفقیت آمیز کلیه برادران ،در صحت و سلامت کامل به کانون گرم خانواده و برقراری روند عادی زندگی ایشان است، اما با توجه به مشکلاتی که دیگران در پیش پای ایشان قرار داده اند،این امر منوط به اتخاذ تصمیماتی مدبرانه است که از راههای قانونی، جدا و مستمرا پی جوی کارهای آزادی آن عزیزان باشد.

مزاج دهر تبه شد در این بلا حافظ          کجاست فکر حکیمی و رای برهمنی

ان شاء الله که انتظار ما به درازا نکشد و همت بلند خواهران و برادران ایمانی همره آنان و دعای مولا بدرقه راه ایشان و سایه رحمت الهی همیشه همراهشان باشد.
ان تنصرو الله ینصرکم و یثبت اقدامکم