انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران به مناسبت هفدهم مرداد – روز خبرنگار- بیانیه ای منتشر و از توقیف و تعطیلی بیش از ده ها نشریه مستقل و آزاد”، “از دست رفتن شغل بسیاری از روزنامه نگاران و ناامنی و عدم استقلال حرفه ای اهل رسانه”، “پلمپ و تعطیلی دفتر انجمن” و همچنین ایجاد شرایطی دشوار جهت مهاجرت اجباری روزنامه نگاران به خارج کشور انتقاد کرد.
به گزارش جرس، در این بیانیه آمده است:«پانزده سال پیش در چنین روزی محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی در مزار شریف به دست طالبان به شهادت رسید و جان بر سر پیمان حرفه ای خویش نهاد. این واقعه تلخ و دردناک که در دومین سال استقرار دولت اصلاح طلب خاتمی و بهار مطبوعات ایران اتفاق افتاد به پیشنهاد انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران و با استقبال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و تصویب شورای فرهنگ عمومی به عنوان “روز خبرنگار” در تقویم کشور ثبت و همواره گرامی داشته شده است.»
این بیانیه می افزاید:«انجمن صنفی روزنامه نگاران به عنوان بانی این روز همیشه 17 مرداد را فرصتی برای قدردانی از روزنامه نگاران کشور برشمرده و با وجود روی کار آمدن دولت احمدی نژاد و سنگ اندازی آن در مسیر فعالیت های این نهاد صنفی، این روز را هر سال در مکان خود با حضور روزنامه نگاران گرامی می داشت اما در مرداد سال 88 به دلیل وقایع پس از انتخابات و درست در “روز خبرنگار” و در آستانه برگزاری مجمع عمومی سالانه ، ساختمان انجمن با دستور قاضی مرتضوی دادستان وقت تهران پلمپ شد و از آن پس برگزاری این روز دیگر میسر نشد. این اقدام باعث شد تا چهار سال امکان برگزاری مراسم روز خبرنگار از سوی انجمن به عنوان نهاد مستقل و نماینده قانونی روزنامه نگاران میسر نشود. به نحوی که روزی که قرار بود روز تقدیر از جایگاه و منزلت خبرنگاران باشد به روزی برای برگزاری مراسمی تشریفاتی و تاسف بار تبدیل شد که در آن جایگاه فعالیت های رسانه ای و روزنامه نگاران با موانع متعدد و سختی روبه رو شد.»
متن کامل بیانیه به شرح زیر است:
به نام خداوند جان و خرد
بیانیه انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران به مناسبت روزخبرنگار
پانزده سال از نامگذاری روز خبرنگار گذشت. روز ۱۷ مرداد سال ۷۷ محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی در مزار شریف افغانستان به دست طالبان شهید شد و جان بر سر پیمان حرفه¬ای خویش نهاد. این واقعه تلخ و دردناک که در دومین سال استقرار دولت اصلاح طلب خاتمی و بهار مطبوعات ایران رخداد، به پشنهاد انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران و استقبال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و تصویب شورای فرهنگ عمومی به ¬عنوان “روز خبرنگار” در تقویم کشور ثبت و همواره گرامی داشته شده¬است.
انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران، به عنوان بانی این روز، همیشه آن را فرصتی برای قدردانی از روزنامه¬نگاران برتر کشور می¬دانست ، اما با روی کارآمدن دولت احمدی نژاد و حذف انجمن از جشنواره مطبوعات و سنگ¬اندازی ریز و درشت در مسیر فعالیت های این نهاد صنفی، انجمن این¬روز را هر سال درسالن کوچک خود با حضور روزنامه نگاران گرامی می¬داشت تا این¬که در مرداد ماه سال ۸۸ و پس از وقایع پس از انتخابات، درست درآستانه “روز خبرنگار” و درحالی که قرار بود مجمع عمومی سالانه انجمن برگزار شود، به¬دستور قاضی مرتضوی دادستان وقت تهران ماموران شبانه به پلمپ درب ساختمان انجمن صنفی اقدام کردند و روز بعد که روزنامه نگاران برای برگزاری “روز خبرنگار” و مجمع عمومی به خانه خود مراجعه کردند، در را به¬روی خود بسته دیدند و این اقدام سبب شد تا ۴ سال امکان برگزاری مراسم روزخبرنگار توسط انجمن که نهاد مستقل و نماینده قانونی روزنامه¬نگاران است، از بین برود.
در روز خبرنگار قرار بوده¬است از مقام و منزلت و جایگاه خبرنگاران تقدیر و تجلیل شود اما از زمان روی کارآمدن دولت احمدی نژاد، تلاش فراوان شد تا با مصادره این¬روز و برگزاری مراسمی تشریفاتی، وضعیت اسفباری را که دامنگیر فعالیت¬های رسانه¬ای و روزنامه نگاران کشور شده¬بود پرده پوشی شود .
توقیف پی¬در¬پی مطبوعات آزاد و مستقل و به بند-کشیدن دهها روزنامه نگار دراین مدت کمترین تردیدی دراین باره که ایران بزرگترین زندان روزنامه نگاران شده است، برجای نمی¬گذارد . تنها در چهار سال گذشته بیش از ۲۰۰ تن از روزنامه¬نگاران بازداشت و زندانی و به مجازات¬های حیرت¬انگیز سال¬¬ها حبس و محرومیت از فعالیت¬های مطبوعاتی محکوم شده¬اند و غالب آن¬ها ماه¬ها سلول انفرادی را تحمل و هنوز تعداد زیادی روزنامه-نگار در بدترین شرایط در زندان به¬سر¬می¬برند . علاوه کنید براین وضعیت توقیف و تعطیلی بیش از ده روزنامه مستقل و آزاد را که موجبات بیکاری بسیاری از روزنامه نگاران را فراهم آورده و برناامنی شغلی و عدم استقلال حرفه¬ای اهل رسانه دامن زده است. در این¬حال، پلمپ و تعطیلی دفتر انجمن صنفی روزنامه¬نگاران امکان انجام هرگونه حمایتی را از این¬همه روزنامه¬نگار آسیب¬دیده و بیکار از بین¬برده ¬است. مجموعه این شرایط مهاجرت بسیاری از روزنامه نگاران را برای امرار معاش و تامین شغل مناسب از کشور دامن زده و آن¬ها را آواره دیار غربت کرده¬است.
انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران با توجه به مجموعه رخدادهای چهار سال اخیر و با توجه به پیامی که از درون صندوق های رای برای تغییر در اداره امور کشور توسط رئیس¬جمهوری که نوید استقرار ” دولت تدبیر و امید ” را داده است، انتظار دارد که این دولت با تاکید بر اجرای قانون اساسی به ویژه فصل حقوق ملت، پاسدار حقوق اجتماعی و آزادی¬ها، به¬ویژه آزادی بیان و مطبوعات باشد. ما امیدواریم شاهد تغییر نگاه دولت و مدیران جدید به تبع تغییر فضای جامعه و نوع رای مردم و مطالبات اجتماعی بوده و در این مسیر به اهمیت نقش خبرنگاران و روزنامه¬نگاران در گردش آزاد اخبار و اطلاعات در جامعه واقف باشند و بدانند بهترین و کم هزینه ترین ناقدان دولت و قدرت و ناظران بر عملکرد دستگاه¬های اجرایی روزنامه¬نگاران هستند، و از این¬رو مطبوعات را رکن چهارم مردمسالاری لقب داده¬اند و یقینا بدون وجود مطبوعات آزاد و مستقل، تحقق مردمسالاری حقیقی ممتنع است. براین پایه از دولت جدید انتظار می¬رود که همه محدودیت¬هایی را که طی سال¬های اخیر به بهانه¬های مختلف برای مطبوعات و خبرنگاران وضع شده است، رفع نماید و نگاه امنیتی و پلیسی به نهادهای صنفی و مدنی و تعطیل کردن فعالیت¬های آن¬ها را پایان بخشد، و در این دوره شاهد بازگشایی نهادهای صنفی و مدنی از جمله « انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران » باشیم تا این نهاد بتواند همچون گذشته به ارائه خدمات صنفی به روزنامه¬نگاران بپردازد و پشتوانه¬ای برای فعالیت این قشر زحمتکش و محروم در جامعه باشد.
انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران
۱۴/۵/۱۳۹۲