همسر حمید رضا مرادی، وکیل درویش زندانی به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که همسرش نیازمند توجه پزشکی جدی و سریع است درحالی که ماموران زندان بیش از یکسال است از اعزام همسرش به بیمارستان خودداری کرده اند و اگر بی توجهی مسوولان زندان ادامه پیدا کند امکان قطع پای او وجود دارد.
صدیقه خلیلی گفت که به دلیل گرفتگی رگ پا، هم اکنون بخشی از پای همسرش سیاه شده و نمی تواند به تنهایی راه برود و در زندان به کمک هم بندی هایش راه می رود «سال گذشته دکتر معالجه‌‌ش در آخرین معاینه ای که از او داشت، گفت اگر حمیدرضا مرتب تحت درمان نباشد خطر قطع پایش وجود دارد. حالا یکسال از آن زمان می گذرد و او برای درمان به خارج از زندان منتقل نشده است. اگر همسرم پایش را از دست بدهد چه کسی جواب من و بچه هایم را می دهد؟ مسئولیت سلامتی همسرم به عهده همه مسولان قضایی کشور است.»
صدیقه خلیلی با اشاره به آخرین ملاقات با همسرش در زندان اوین در تاریخ دوشنبه آبان ماه به کمپین گفت: «حمیدرضا حالش خوب نیست. پایش ورم کرده و سیاه شده است و دوستانش زیر بغل او را گرفته بودند و به داخل سالن ملاقات آوردند. او دیگر به کمک عصا و دیگران می تواند راه برود. من در طول یکسال گذشته چندین بار نوبت دکتر گرفتم و کپی وقت های دکتر را تحویل مسولان زندان اوین و دادستان تهران دادم اما تا کنون برای درمان به دکتر اعزام نشده است.»
حمیدرضا مرادی، مصطفی دانشجو، امیر اسلامی، رضا انتصاری، افشین کرمپور، فرشید یداللهی و امید بهروزی از وکلای دروایش گنابادی و از گردانندگان سایت مجذوبان نور (پایگاه اطلاع رسانی دراویش) هستند. این هفت وکیل پس از آنکه در دادگاه خود در تاریخ ۲۴ دی ماه ۱۳۹۱ به دلیل عدم صلاحیت دادگاه شرکت نکردند. به دستور قاضی صلواتی، قاضی پرونده از بند عمومی زندان اوین به سلول های انفرادی ۲۰۹ به مدت ۹۰ روز منتقل شدند. انها در این سلول تحت فشار و شکنجه بودند و پس از آن دچار بیماری های متعددی شدند که درمانی نیز برای آنها صورت نگرفت.
اتهامات نشر اکاذیب، تشویش اذهان عمومی، تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی بود. حکم دادگاه بدوی این هفت وکیل درویش در تیرماه امسال اعلام شد و طی آن همگی مجموعا به ۶۰ سال حبس محکوم شدند. حمیدرضا مرادی طبق حکم اعلام شده به ۱۰ سال و نیم حبس محکوم شد. این هفت وکیل در زندان اعلام کردند که به دلیل غیر قانونی بودن روند دادگاه ها اعتراضی به حکم شان نمی کنند. در حال حاضر حمیدرضا مرادی و مصطفی دانشجو در وضعیت نامناسبی در زندان اوین به سر می برند.
۳۱ زندانی سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین نیز این هفته در بیانیه‌ای با محکوم کردن رفتارهای غیرقانونی اعمال شده بر وکلای دروایش گنابادی که اکنون در زندان به سر می برند نسبت به وضعیت سلامت دو زندانی درویش هشدار دادند. ۳۱ زندانی سیاسی در بیانیه خود با ذکر نام حمید رضا مرادی و مصطفی دانشجو که در وضعیت بد جسمی قرار دارند، نوشته اند: «ما به مصادر امور هشدار می دهیم که مسوول سلامت و جان همه زندانیان اعم از سیاسی و غیر سیاسی هستند. کوتاهی آنها در ادای این وظیفه، در گذشته فاجعه شهادت هدی صابر و سپس ستار بهشتی را در پی داشته است.»
خانم خلیلی در خصوص پیگیری هایش گفت: « من تا به حال به رهبر انقلاب، به مسولان قضایی نامه دادم و بارها به دادگاه و دادستانی مراجعه کردم اما متاسفانه تا به حال برای همسرم کاری صورت نگرفته است. من از مسئولان تقاضا دارم که حرف های من را بشنوند. خدای نکرده اگر کار به جای باریکی بکشد و اگر همسرم پاهایش را از دست بدهد آنوقت چه کسی جوابگوی من و بچه هایم خواهد بود. با لجبازی کردن ها او را به بیمارستان منتقل نمی کنند و این لجبازی ها عاقبت برای ما گران تمام خواهد شد.»
همسر حمید رضا مرادی با اشاره به اینکه حسن روحانی تا کنون به قول و وعده هایش به خانواده های زندانیان سیاسی عمل نکرده است، گفت: «آقای روحانی به شرطی آمد که تمام زندانیان سیاسی را آزاد کند اما متاسفانه تاکنون که چند ماه از ریاست جمهوری شان می گذرد کاری نکرده اند. همسر من و بقیه دراویش زندانی به دلیل ظلم های که به دراویش در ایران می شد و در سکوت خبری می گذشت وب سایتی را راه انداختند که اخبار این ظلم ها را منتشر کنند و فقط از حقشان دفاع کردند. آنها هیچ کار خلافی انجام ندادند که حالا سزاوار این رفتارها باشند.»
خانم صدیقه خلیلی همچنین در مورد وضعیت مصطفی دانشجو، درویش زندانی دیگری که به هفت سال و نیم زندان محکوم شده و اکنون در بیمارستان شهدای تجریش بستری است، گفت: «آقای دانشجو ۴۵ درصد ریه اش را از دست داده است. آنقدر او را به بیمارستان منتقل نکردند تا در حمام زندان بیهوش شد و بالاخره مسولان زندان مجبور شدند او را به صورت اورژانسی به بیمارستان منتقل کنند. من دو روز پیش او را در بیمارستان یک دقیقه از جلوی در اتاقش دیدم. متاسفانه ممنوع الملاقات است و دو مامور جلوی در اتاقش ایستاده اند و حتی به همسرش نیز اجازه ملاقات نداده اند.»