گزارش عملکرد صد روزه دولت از سوی رئیس جمهور با همه بازتاب های مثبتی که داشت، در یک بخش مورد انتقاد برخی از نیروهایی قرار گرفت که در بین سبزها قرار می گیرند و در نتیجه از کلیت گزارش وی احتمالا راضی اند. بخشی که رئیس جمهور اظهار داشت: “خیلی از نویسنده ها ممنوع القلم شده بودند و ما آنها را به صریح القلم تبدیل کردیم بروند قلم بزنند و هر چه می خواهند بنویسند البته در چارچوب قانون و خود آنها اهل این کشور هستند و وطن دوست هستند و علاقه مند به این کشور هستند.”
این موضع اگرچه نشانه ای از این مطلب است که تماسل رئیس جمهور بر گسترش آزادی هاست و هرچه این سیاست با گسترش بیشتری مواجه باشد، آن را عامل مثبتی در کارنامه اش برای گزارش ارزیابی می کند، اما این بخش از گزارش از نظر برخی روزنامه نگاران و نویسندگان، روایتی غیردقیق و قبال نقد ارزیابی شد.
یکی از اولین نقدها به این موضوع را ژیلا بنی یعقوب ازروزنامه نگارانی که به ۲۰ سال ممنوعیت از کار روزنامه نگاری محکوم شده، ابراز کرد. وی در فیس بوک خود نوشت: “آقای رییس جمهور! (که امشب در مصاحبه تلویزیونی تان گفتید ممنوع القلم ندارید و آنها الان سریع القلم(صریح القلم؟) شده اند)من ژیلا بنی یعقوب پس از انتخابات ۸۸ از سوی دادگاه انقلاب، سی سال ممنوع القلم یا همان محروم از فعالیت مطبوعاتی شدم و تا امروز هم این حکم لغو نشده و سریع القلم هم نشده ام.فقط جهت یاد آوری عرض کردم، همین.”
عیسی سحرخیز، از دیگر روزنامه نگارانی که در دوره ای مدیرکل مطبوعات داخلی وزارت ارشاد در دوره معاونت ارشادی مرحوم بورقانی بود، نیز در فیس بوک خود از این موضع بنی یعقوب حمایت کرد و با این مقدمه که متوجه سیاست کلی بهبودیافته در دولت روحانی از جمله در حوزه نشر و مطبوعات هست، افزود: ” به نظر من مقام های دولت تدبیر نباید حرف هایی بزنند چون مصاحبه احمدی نژاد که در نیویورک تاکید کرده بود :” ما در ایران زندانی سیاسی یا روزنامه نگار زندانی نداریم” و مدت ها چیزی چز مضحکه و مسخره برایش نیاورد.
حسن روحانی هم باید بسیار مراقب این گونه سخنان باشد، چون فردا روزی ما می توانیم از ممنوع القلم ها بخواهیم که بیایند و اعلام حضور کنند یا نام روزنامه نگاران و وب نگاران دربند را بنویسیم که اغلب ممنوع القلم یا ممنوع الفعالیت مطبوعاتی هستند، رییس جمهور اگر بخواهد می تواند نام تمام این افراد را از وزیر اطلاعات یا وزیر کشور و حتی اقای یونسی بپرسد.”
فرشته قاضی، یکی دیگر از روزنامه نگارانی است که به این موضع پرداخت و با نام بردن از احمد زیدآبادی به عنوان ممنوع القلم برای تمام عمر و ژیلا بنی یعقوب برای ۳۰ سال ممنوعیت و ممنوع الکارهایی مانند جعفر پناهی به عنوان فیلمساز و وکلایی همچون
نسرین ستوده و محمد سیف زاده و محمد دادخواه، به این بخش از سخنان رئیس جمهور اعتراض کرد.
با وجود ممیزی، همه ممنوع القلم هستند
اما در موضعی رسمی تر، امروز مصاحبه ای از سوی ایسنا منتشر شد که در آن علی اصغر سیدآبادی، از روزنامه نگاران قدیمی که در حوزه ادبیات کودک در زمزه چهره های شاخص به حساب می آید، اظهار داشت: “با وجود سانسور دولتی همه ما ممنوع‌القلم هستیم، مگر دستگاه ممیزی اجازه بدهد.”
وی با تقدیر از خدمات دولت، با به چالش کشیدن این جمله رییس‌جمهور که نویسنده ممنوع‌القلم نداریم، ادامه داد: در حوزه کتاب هیچ‌کس بدون مجوز دولت نمی‌تواند بنویسد و این یعنی همه ممنوع‌القلم‌ایم، مگر به امر دستگاه ممیزی.
او در ادامه اظهار کرد: ممکن است رسما کسی را ممنوع‌القلم اعلام نکرده باشند، کما این‌که در دوره محمود احمدی‌نژاد هم رسما ممنوع‌القلم نکرده بودند؛ اما کسانی هستند که کتاب‌های‌شان امکان انتشار ندارد و عملا ممنوع‌القلم‌اند.
سیدآبادی تأکید کرد: اگرچه آقای روحانی در حوزه فرهنگ حرف‌های امیدبخشی زدند، اما به نظرم رویکرد بخش فرهنگی دولت بخصوص در حوزه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی محافظه‌کارانه‌تر و عقب‌تر از رییس‌جمهور است.
این روزنامه‌نگار و شاعر کودکان و نوجوانان تصریح کرد: البته دولت روحانی در این ۱۰۰ روز دستاوردهایی داشته که باعث خوشحالی مردم شده است و سبب شده امیدی نو ایجاد شود که در آینده درهایی که به ناحق قفل زده شده، گشوده شود و دست تضییع‌کنندگان حقوق مردم بسته شود.
او افزود: در حوزه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این دوره کوتاه کارهایی انجام شده که قابل تقدیر است و انصاف نیست آنها را نادیده بگیریم، اما به نظر من این سخن آقای روحانی که ممنوع‌القلم نداریم، به چند دلیل نادرست است و باید اصلاح شود.
سیدآبادی در پایان گفت: با این حال در قیاس با گذشته، حتا همین رویکرد محافظه‌کارانه در بخش فرهنگی نیز باعث گشایش‌ها و بهبودهایی در اوضاع فرهنگ و هنر کشور شده است که امیدواریم تأثیرش را در آینده ببینیم.
واکنش دولتی ها
اگرچه تاکنون واکنشی رسمی از جانب مقامات دولت به برخی نقدها در این باره رسما منتشر نشده، اما فرشته قاضی در فیس بوکش نوشت که “یکی از مشاوران آقای روحانی برایم نوشته است که گفته او درباره تبدیل ممنوع القلم ها به صریح القلم، صرفا به نویسندگان بر می گشت نه روزنامه نگاران و آقای رئیس جمهور صرفا در حوزه دولت و زیر مجموعه دولت بخصوص وزارت ارشاد سخن گفته و آنچه که من به عنوان انتقاد مطرح کرده ام به دستگاه قضایی و احکام قضایی برمیگردد.”