اجماع و تصمیم جامعه جهانی بر قبول، نفی و مبارزه با افراط گری و خشونت می تواند حرکت موثری در جهت اتحاد و رشد فکری و فرهنگی جامعه بشری و پیشگیری از تخاصمات اجتماعی و ممانعت از جنگ ها و کشتار انسانها باشد.
تصویب قطعنامه ای در سازمان ملل متحد آن هم به پیشنهاد کشورمان در خصوص تقابل با افراط گری و خشونت ضمن آنکه یک افتخار ملی محسوب می شود، موجب شادی همه انسانهای روشنفکر و آزاده جهان است.
پس از انتشار خبر تصویب قطعنامه « جهان بدون خشونت و افراط گری» به پیشنهاد ایران در سازمان ملل متحد، این سوال برای افکار عمومی و خصوصا دراویش طریقت نعمت اللهی گنابادی مطرح می شود که پیشنهاد کننده این قطعنامه چرا خود از ناقضین آن است؟
آیا جامعه جهانی روزی بر اساس همین قطعنامه عملکرد دولتمردان ما را زیر سوال نمی برند؟ آیا نگاه ملت ها و دولت ها به کشور ما توام با سوظن و شک و تردید نخواهد بود؟ آیا قبل از طرح این پیشنهاد به سازمان ملل نبایستی سیاستی اتخاد می شد که نمایشگر رویکردی متفاوت با گذشته باشد تا هم مشوق دیگران در مبارزه با خشونت و افراط گری باشد و هم بتوان مبلغ حقیقی انزجار از افراط گری باشیم؟ کدام یک از اقدامات دولت جدید نشانگر و بیانگر چرخش سیاسی و تحول رفتاری در سیاست داخلی کشور در خصوص ممانعت از خشونت و مبارزه با افراط گری است؟
چند ماه از روی کار آمدن دولت جدید نگذشته است و نمی توان توقعات زیادی از دولت داشت، اما متاسفانه رفتار افراط گرایانه در همین مدت تنها از سوی گروه های خارج از حاکمیت انجام نگرفته است بلکه این رویه ناصواب از سوی مراکزی در ساختار حاکمیت نیز همچنان دنبال می شود و با تاسف بسیار افرادی ریاکارانه برای تطهیر خویش به دروغ، منکر اعمال افراط گرایانه و غیرقانونی مسئولین می شوند.
برخورد سازمان یافته با دراویش و عملکرد دولتمردان و گروه های متحجر افراطی در سالهای اخیر و حتی بعد از روی کار آمدن دولت جدید ، امید به تحقق قطعنامه ی مذکور در کشور را دور از دسترس و کمرنگ می کند.
سایت مجذوبان نور با انتشار متن کامل این قطعنامه ( جهان بر علیه خشونت و افراط گری) اذهان مخاطبین محترم را به این نکته جلب می نماید که گویا یکی از دغدغه‌های اصلی تنظیم کنندگان این قطعنامه عملکرد افراطیون ایران و برخورد آنها با اقلیت های مذهبی و دگراندیشان دینی و خصوصا دراویش طریقت نعمت اللهی گنابادی بوده است.
متن کامل این قطعنامه به شرح زیر است:
جهان علیه خشونت و افراط گرایی خشونت بار
دسامبر ۲۰۱۳
جلسه ۶۸ – دستورکار شماره ۱۵ – فرهنگ صلح
مجمع عمومی،
در چارچوب اهداف و اصولی که در منشور سازمان ملل و اعلامیه جهانی حقوق بشر آمده است،
پیرو قطعنامه‌های ۲۶۲۵ مورخ ۲۴ اکتبر ۱۹۷۰، ۱۳۰/۳۶ مورخ ۹ دسامبر ۱۹۸۱، ۱۱/۳۹ مورخ ۱۲ نوامبر ۱۹۸۴، ۶۰/۴۹ مورخ ۹ دسامبر ۱۹۹۴، ۲۴۳/۵۳ مورخ ۱۳ سپتامبر ۱۹۹۹، ۲۸۲/۵۵ مورخ ۷ سپتامبر ۲۰۰۱، ۶/۵۶ مورخ ۹ نوامبر ۲۰۰۱، ۲۸۸/۶۰ مورخ ۸ سپتامبر ۲۰۰۶، ۱۴/۶۴ مورخ ۱۰ نوامبر ۲۰۰۹، ۱۷۱/۶۶ مورخ ۱۹ دسامبر ۲۰۱۱، ۹۹/۶۷ مورخ ۱۴ دسامبر ۲۰۱۲ و ۱۷۳/۶۷ و ۱۷۸/۶۷ و ۱۷۹/۶۷ مورخ ۲۰ دسامبر ۲۰۱۲ و بیانیه پکن و چارچوب اقدام،
با تاکید بر اینکه اهداف و اصول مندرج در منشور شامل توسعه روابط دوستانه میان ملت‌ها برپایه احترام به اصولی همچون حقوق برابر و حق تعیین سرنوشت مردم، و نیز در نظر گرفتن اقدامات مناسب دیگری برای تقویت صلح جهان شمول، و برای دستیابی به همکاری بین‌المللی برای حل مشکلات بین‌المللی در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی یا بشردوستانه، و در راستای ارتقا و ترغیب احترام به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی برای همه بدون هیچ گونه تبعیض از هر نوع مانند‌نژاد، رنگ، جنسیت، زبان، مذهب، عقیده سیاسی و غیرسیاسی، خاستگاه اجتماعی یا ملی، ویژگی‌ها، تولد و دیگر موارد،
با تاکید بر این نکته که تمامی کشورهای عضو متعهد شده‌اند تا در روابط بین‌المللی خود از تهدید یا زور علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر کشور دیگر یا به هر وسیله دیگر که با اهداف سازمان ملل مغایر باشد، استفاده نکنند،
با آگاهی از خطر اقدامات تعصب‌انگیز و افراطی خشونت‌گرا، خشونت و اقداماتی همچون خشونت فرقه‌ای و تروریسم در مناطق مختلف جهان که منجر به از دست رفتن جان انسانهای بیگناه، خرابی و مهاجرت می‌شود، و با رد استفاده از خشونت با هر انگیزه‌ای،
با تأکید بر تعهدی که تمامی کشورهای عضو ذیل منشور برای ارتقا و ترغیب احترام جهان شمول به تمامی حقوق بشر و آزادی‌های اساسی بدون تبعیض قایل هستند و با تأکید بر اینکه کشور‌ها متعهد هستند تا تمامی حقوق بشر و آزادی‌های اساسی تمام انسانها را رعایت کنند و به آن احترام بگذارند،
با قبول اینکه جنگ و منازعات مسلحانه می‌تواند منجر به تندروی و اشاعه افراط‌گرایی خشونت بار شود و توسعه جوامع انسانی و سلامت بشر را به خطر بیاندازد،
با تشخیص اینکه مسوولیت اولیه هر کشور اطمینان از فراهم کردن زندگی مسالمت‌آمیز و بدون خشونت برای مردمش و در عین حال احترام کامل به حقوق بشر بدون تبعیض از هر نوع است تا مردم در صلح با همسایگان خود زندگی کنند و برای استقلال سیاسی یکدیگر و اصل تساوی حاکمیت احترام قایل شوند و به برقراری صلح و امنیت بین‌المللی کمک کنند،
با عنایت به اینکه در مقدمه منشور آمده است که داشتن بردباری و تحمل، یکی از اصول دستیابی به اهداف سازمان ملل برای جلوگیری از جنگ و ارتقای صلح است، و با عنایت به اینکه اجرا و احترام به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی تمامی انسانها در کنار تحمل و بردباری، قدردانی از دیگران و توانایی همزیستی کنار یکدیگر و شنیدن حرف‌های یکدیگر پایه‌های صلح و هر جامعه‌ای را تشکیل می‌دهند،
و با استقبال از تلاش‌های دبیرکل و نماینده عالی ایشان در امور اتحاد تمدن‌ها در راستای ارتقای تفاهم بیشتر و احترام در میان تمدن‌ها، فرهنگ‌ها و مذاهب،
با تأکید بر اینکه افراط‌گرایی خشونت بار نگرانی جدی تمامی کشورهای عضو است، و امنیت و سلامت جوامع بشری را تهدید می‌کند، و با آگاهی از این موضوع که برای افراط گرایی خشونت بار با هر انگیزه‌ای هیچ توجیهی وجود ندارد،
با تأکید بر ضرورت دستیابی به یک دیدگاه جامع برای مقابله با افراط‌گرایی خشونت بار و شرایطی که منجر به گسترش آن می‌شوند،
با تأکید بر اینکه کشور‌ها باید اطمینان حاصل کنند که هرگونه اقدامی که برای مبارزه با افراط‌گرایی خشونت بار انجام می‌شود با تعهدات آنها در قبال حقوق بین‌الملل و بویژه حقوق بشر بین‌الملل، حقوق پناهجویان و حقوق بشردوستانه سازگاری دارد، و با تأکید بر اینکه اقدامات ضدتروریستی و حفاظت از حقوق بشر، آزادی‌های اساسی و حکومت قانون با یکدیگر در تناقض نیستند بلکه تکمیل‌کننده هم هستند و یکدیگر را تقویت می‌کنند، و بخش مهمی از تلاش‌های موفق برای مقابله با افراط‌گرایی خشونت بارند،
با اشاره به تعهد تمامی مذاهب در قبال صلح و اراده آنها برای محکوم کردن افراط‌گرایی خشونت بار، که منجر به گسترش تنفر می‌شود و زندگی‌ها را تهدید می‌کند،
با تأکید بر اینکه افراط گرایی خشونت‌بار، در تمامی اشکال و انواعش، نمی‌تواند و نباید به مذهب، ملیت، تمدن یا قومیت مرتبط شود،
۱- تأکید میکنیم بر تعهدات بین‌المللی تمامی کشور‌ها ذیل منشور سازمان ملل و حقوق بین‌الملل و بویژه در قبال عدم استفاده از تهدید یا زور علیه تمامیت ارضی و استقلال سیاسی کشور‌ها در روابط بین‌المللیشان یا علیه اصول سازمان ملل و تعهدات بین‌المللی تمامی کشور‌ها در قبال حل مناقشات بین‌المللی به صورت مسالمت‌آمیز و بر پایه منشور
۲- محکوم میکنیم هدف قراردادن افراد غیرنظامی، شامل زنان و کودکان در تناقض با حقوق بین‌الملل و بویژه حقوق بشر و حقوق بشردوستانه از طرق مختلف از جمله توسط افراطیون خشونت بار و همچنین محکوم میکنیم تلاش‌ها برای ایجاد اختلال و انحراف از خواسته عمومی مردم برای اصلاحات، اعتدال و توسعه همه جانبه در جوامع مختلف و از مسیر خارج کردن آن به سوی گسترش خشونت.
۳- ابراز انزجار میکنیم از حملات به حرم‌ها و مکان‌های مذهبی و همچنین مکان‌های فرهنگی در تناقض با حقوق بین المللی و بویژه حقوق بشر و حقوق بشردوستانه شامل هرگونه تخریب عمدی آثار و ساختمان‌های تاریخی
۴- از تمامی کشورهای عضو مصرانه می‌خواهیم با همدیگر علیه افراط گرایی خشونت‌بار در تمامی اشکالش و نیز علیه خشونت فرقه‌ای متحد شوند، و رهبران را ترغیب میکنیم تا درباره خاستگاه افراط‌گرایی خشونت‌بار و تبعیض در میان جوامع خود اطلاع رسانی کنند و راهبردهایی را برای مقابله با آنها بیابند. ما تأکید میکنیم که کشور‌ها، سازمان‌های منطقه‌ای، سازمان‌های غیردولتی، نهادهای مذهبی و رسانه‌ها نقش مهمی در اشاعه تحمل و بردباری و احترام به مذاهب و تنوع فرهنگی ایفا می‌کنند
۵- تأکید میکنیم که مهم است که کشور‌ها قویاً تمامی انوع خشونت علیه زنان را محکوم کنند و از انجام اقداماتی که ملاحظات مذهبی و سنتی در آنها مانع اجرای تعهداتشان در قبال ریشه‌کنی خشونت علیه زنان همانگونه که در بیانیه رفع خشونت علیه زنان آمده است، بپرهیزند
۶- تمامی کشور‌ها و سازمان‌های بین‌المللی را ترغیب میکنیم تا آگاهی‌های عمومی و اذهان عمومی را در قبال خطرات خشونت فرقه‌ای و نابردباری روشن سازند و در راستای حمایت از اشاعه بردباری و تحمل و حقوق بشر گام بردارند. ما کشور‌ها و سازمان‌های بین‌المللی را دعوت میکنیم تا همچون گذشته اهمیت همکاری متقابل، تفاهم و گفت‌و‌گو را در اطمینان از اشاعه اعتدال و بردباری و احترام به حقوق بشر، درک کنند
۷- از تمامی کشور‌ها می‌خواهیم تا در مبارزه خود علیه افراط‌گرایی خشونت بار، به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی و حکومت قانون احترام گذارند و آنها را اجرا کنند. از تمامی کشور‌ها می‌خواهیم تا از تمامی اقدامات در سطح ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی در راستای همکاری با جامعه مدنی برای ارتقای تفاهم، بردباری و عدم خشونت از طریق برنامه‌ها و نهاد‌ها در زمینه آموزش و پرورش، علوم و فنون، فرهنگ، ارتباطات و اطلاعات و نیز از طریق تقویت نهادهای مردم‌سالار حمایت کنند و از همه‌گیر بودن برنامه‌های توسعه اطمینان حاصل کنند و تمامی انواع نابردباری و خشونت، فقر و بی‌سوادی و عدم مساوات مردم را ریشه‌کن کنند
۸- تأکید میکنیم بر اهمیت اساسی آموزش و پرورش از جمله آموزش حقوق بشر به عنوان موثر‌ترین روش اشاعه بردباری و جلوگیری از گسترش افراط‌گرایی از طریق احترام به زندگی و ترغیب عدم خشونت، اعتدال، گفت‌و‌گو و همکاری. همچنین تمامی کشور‌ها، آژانس‌های تخصصی سازمان ملل و سازمان‌های غیردولتی و بین دولی را ترغیب میکنیم به طور فعال در این اقدامات از طریق تأکید بر آموزش مدنی و مهارت‌های زندگی و نیز آموزش اصول و رویه‌های مردم‌سالارانه در تمامی سطوح رسمی و غیررسمی آموزش مشارکت کنند
۹- توصیه میکنیم که جوامع نیز در مقابله با افراط گرایی خشونت بار از طریق تقویت روابط میان خودشان و تاکید بر نقاط و منافع مشترک می‌انشان مشارکت کنند
۱۰- از تمامی کشورهای عضو می‌خواهیم از بردباری و احترام متقابل حمایت و درخصوص آن اطلاع رسانی کنند. تأکید میکنیم بر مشارکت بالقوه رسانه‌ها و فناوری‌های نوین ارتباطی شامل اینترنت در اشاعه احترام به حقوق بشر و ارتقای تفاهم بیشتر میان مذاهب، اعتقاد‌ها، فرهنگ‌ها و مردم و ارتقای بردباری و احترام متقابل در راستای تقویت مبارزه با افراط گرایی خشونت بار
۱۱- استقبال میکنیم از مشارکت مثبتی که اجرای حق آزادی بیان بویژه در رسانه‌ها و فناوری‌های نوین از جمله اینترنت و نیز احترام کامل برای آزادی جستجوی، دریافت و انتشار اطلاعات می‌تواند در مبارزه با نژادپرستی، تبعیض نژادی، بیگانه هراسی و نابردباری، ایفا کند. ما تأکید میکنیم بر نیاز به احترام به استقلال تحریریه و آزادی رسانه‌ها در این ارتباط
۱۲- قویاً محکوم میکنیم هر گونه حمایت از تنفر ملی، نژادی و مذهبی که منجر به تحریک به تبعیض، خصومت یا خشونت شود
۱۳- تمامی اعضا، آژانس‌های سازمان ملل، سازمان‌های منطقه‌ای و سازمان‌های غیردولتی و دیگر ذینفعان را دعوت میکنیم به تلاش برای اجرای صحیح مفاد این قطعنامه
۱۴- از دبیرکل تقاضا داریم گزارش اجرای این قطعنامه را به اطلاع هفدهمین مجمع عمومی سازمان ملل برساند و درباره طرقی که نظام سازمان ملل و دبیرخانه می‌توانند به اعضا در این زمینه پس از تقاضای آنها و در چارچوب منابع حاضر کمک کنند توصیه دهد تا اعضا را قادر سازد آگاهی‌های عمومی درباره خطرات نابردباری را افزایش دهند و به اشاعه تفاهم و عدم خشونت بپردازند.