چندی پیش حمیدرضا مرادی و مصطفی دانشجو از وکلای زندانی دراویش که ۹ روز از انتقال و بستری آنان در بیمارستان مرکز قلب تهران می‌گذشت، طی نامه‌ای از طرف خدابخشی، ملزم به عودت به بیمارستان شهدای تجریش شدند.
به گزارش مجذوبان نور؛ آقای خدابخشی در این نامه با تاکید بر «تعلل بیمارستان در درمان»، با ذکر عبارت «ملاحظات امنیتی» که وی آن را دلیل الزام فوری انتقال مرکز درمانی شهدای تجریش عنوان می‌کند، خواستار اقدام فوری می‌شود. اما در حالی مساله تعلل در دمان مطرح می شود که این دو درویش سه ماه را در انتظار انتقال به مرکز قلب در بیمارستان تجریش در حالتی که درمان آنها متوقف شده بود بستری بودند و پزشکان همان مرکز با مکاتبات متعدد به علت اینکه امکانات بیمارستان شهدای تجریش، جواب گوی درمان بیماری قلبی و عروقی آنها نبوده خواستار انتقال به مرکزقلب شده بودند.
چطور است که سه ماه تاخیر صدور مجوز، تعلل در درمان نیست، اما ۹ روز بستری در بیمارستان آن هم در حالی که آنژیوگرافی آقای حمیدرضا مرادی انجام شده و وقت عمل جراحی نیز تعیین شده بود، و در حال سپری کردن آزمایشات پیش از عمل بود، تعلل در درمان محسوب می‌شود؟
مطلب جالب توجه دیگر آن است که این نامه خطاب به زندان اوین نوشته شده و زندان اوین با آگاهی از این مطلب که از لحاظ قانونی نمی‌توان پزشکان را به ترخیص بیمار مجبور کرد، بدون پاراف و اقدام مستقیم، نامه‌‌ی این مقام قضایی را مستقیم برای بیمارستان ارسال کرده و به صورت شفاهی اصرار در بازگشت آنها صورت می‌گیرد.
بدیهی است که مسئولیت هر گونه عواقب جانی برای این دو درویش به عهده مقامات قضایی است، این موضوع نیز در انتهای مجوز ترخیص صادره از سوی پزشکان نیز صراحتا بیان شده است. به طوری که پزشک معالج آقای مرادی عنوان داشته که: «با توجه به یافته‌های آنژیوگرافی بیمار، مشاوره در مورد جراحی عروق با دکتر ظفرقندی انجام نشد، و قبل از مشاوره (و نیاز مبرم به جراحی عروق) با دستور مقام قضایی علیرغم توجه اکید پزشکان به لزوم ادامه مراقب‌ها و توضیح عواقب و قبول مسئولیت از سوی مقام قضایی تحویل ماموران زندان شد.»
همچنین در برگه خلاصه پرونده آقای دانشجو نیز چنین آمده: «با توجه به اسکوپ مکرر و شکایت از درد قفسه سینه، بیمار تحت MDCT قرار گرفت، اما علی رغم توضیحات تیم درمانی به لزوم مشخص شدن وضیعت بیمار و توضیحات مکفی در خصوص خطرات احتمالی بیمار با دستور مقام قضایی و پذیرش مسئولیت تحویل زندان شد.»
در نهایت این دو درویش زندانی با ابراز تاسف از اینکه لجبازی‌های مسئولین قضایی به حدی رسیده است که جان انسان‌ها را هم بازیچه قرار می‌دهند و حتی به جرات، در روند درمان و تشخیص بیماری نیز اظهار نظر می‌کنند، و با اعتراض به این نحو برخورد و همچنین عدم اعزام آقای افشین کرم‌پور به بیمارستان با وجود درد شدید، خواستار بازگشت به زندان اوین شدند، حتی علیرغم خواست آنها، ماموران آنها را به بیمارستان شهدای تجریش انتقال دادند و خواهان این مطلب شدند که با رضایت شخصی خود درخواست ترخیص از بیمارستان شهدای تجریش کنند تا مسئولیت ترخیص متوجه زندان نشود، اما بیمارستان شهدای تجریش نیز با توجه به وضیعت آنها حاضر به قبول مسئولیت درمانی این دو درویش زندانی نشد.
آقای حمیدرضا مرادی، از فعالان حقوق دراویش که به ۱۰ سال و شش ماه حبس محکوم شده است، از گرفتگی شدید عروق منتهی به پا رنج می‌برد، پزشکان بار‌ها قطعی هر دو پا را از عواقب تاخیر در درمان وی اعلام کردند.
همچنین مصطفی دانشجو وکیل زندانی دراویش گنابادی که با ۷ سال و شش ماه محکومیت، از بیماری شدید تنفسی رنج می‌برد، اخیرا در زندان دچار آ-ریتمی قلبی شده بود که تا قبل از بازگشت به زندان، زیر نظر پزشکان مراحل آزمایشات و تشخیص را سپری می‌کرد.
