Search
Close this search box.

اعلام اعتصاب غذای نامحدود ۵ درویش گنابادی زندانی بند ۳۵۰ زندان اوین

اعتصاب غذای دراویش زندانی۵ تن از دراویش گنابادی زندانی در بند ۳۵۰ زندان اوین در واکنش به بازگرداندن ۲ تن از هم مسلکان خود از بیمارستان به زندان و ممانعت از اعزام یک زندانی بیمار خود به بیمارستان دست به اعتصاب غذای نامحدود زدند.

به گزارش خبرنگار کلمه، رضا انتصاری، امیر اسلامی، مصطفی عبدی، فرشید یدالهی و امید بهروزی ۵ تن، از دراویش زندانی بند ۳۵۰ هستند که با بازگرداندن حمیدرضا مرادی و مصطفی دانشجو که در آستانه عمل جراحی و درمان بیماری قلب خود بودند، دست به اعتصاب غذا زده اند.

آنها همچنین به ممانعت از اعزام به بیمارستان افشین کرم پور دیگر درویش زندانی که از بیماری شدید کلیوی و دیسک کمر رنج می برد اعتراض دارند.

همزمان با اعتصاب غذای این ۵ درویش زندانی بند ۳۵۰ کسری نوری از دراویش زندانی در زندان نظام آباد شیراز در همراهی هم مسلکان خود دست به اعتصاب غذا زده است.

در حال حاضر حمیدرضا مرادی، مصطفی دانشجو، و افشین کرم پور در اعتراض به عدم اجازه برای استفاده از حق درمان زندانی دست به اعتصاب دارو زده اند که حال جسمی آنان وخیم گزارش شده است.

مصطفی دانشجو دارای آسم شدید ریوی است و درمان بیماری قلبی (آنژیوگرافی) وی مستلزم ایجاد شرایط ویژه ای بود که همزمان با ایجاد شرایط بیمارستان این زندانی عقیدتی به زندان اوین فرا خوانده شد.

همچنین حمیدرضا مرادی که در آستانه پیوند عروقی قرار داشت و درمان وی فوری و اضطراری تشخیص داده شده بود، از ادامه درمان محروم شد، اکنون این نگرانی وجود دارد که تاخیر در درمان موجب قطع پای وی شود که به گفته پزشکان یک رگ اصلی وی مسدود شده است.

همچنین حال افشین کرم پور که در ۱۰ روز گذشته با وجود مصرف مسکن های قوی، بشدت درد می کشیده از دو روز گذشته و با اعتصاب دارو وخیم تر شده است.

در همین راستا صبح امروز کلمه خبر داده بود که ۲۰ زندانی سیاسی محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین در نامه ای به رییس قوه قضاییه با شرح وضعیت زندانیان بیمار در این بند به رفتارهای غیرقانونی و خودسرانه ی مسئولان زندان و قاضی صلواتی در جلوگیری از پیگیری روند درمانی این زندانیان اعتراض کرده و هشدار دادند که با اقدامات عجیب و غریب در درمان زندانیان کارشکنی نکنند و آنها را به بیماریهای صعب العلاج مبتلا نکنند یا با ایجاد تاخیرهای مکرر و غیرقانونی کاری نکنند که فرصت درمان از دست برود و دیگر امکان درمان وجود نداشته باشد، کما اینکه در مواردی اینچنین شده است.