در اوایل مجلس هفتم آیتاله مشکینی چیزی در این مایهها فرمودند که صلاحیت نمایندگان مجلس هفتم به امضای امام زمان رسیده است. در آن ایام انتقادهای زیادی به ایشان شد. این بار هم بعد از انتخابات مجلس هشتم آقای علمالهدی امام جمعه شهر ما که دیگر به خاطر اظهارنظرهای ویژهاش در بین مردم ایران و حتی سایر نقاط دنیا از اشتهار خاصی برخوردار شده، گفتهاست: برندهی این انتخابات در درجه اول خدا و امام زمان بودند که به خاطر اینکه افراد دینمدار و متدین وارد عرصه تصمیمگیری سرنوشت یک نظام وابسته به ائمه و وجود اقدس بقیهالله الاعظم شدند. این اظهارنظرها که خدا و امام زمان را مرادف با تمایلات سیاسی شخصی افراد میکند، بدترین ضربه را به خدا و مقدسات میزند. وقتی درپایان مجلس هفتم که امام زمان صلاحیت آنها را امضا کرده بود، تعداد زیادی از آنها توسط شورای نگهبان رد صلاحیت شدند که اتفاقاً اصلاحطلبانشان به بهانه سیاسی و عقیدتی بود ولی محافظهکارانشان به دلایل غیر سیاسی بود، چگونه میتواند امام زمان آن را امضا کرده باشد. خدا و امام زمانی که به اندازهی خواستههای سیاسی اقای علمالهدی و یا هر فرد دیگری تعریف میشود خیلی خدای کوچکی است. خدا و امام زمان درباور مردم نمیتوانند آنقدر کوچک باشند که در انتخابات ایران و آن هم به نغع یک گروه از آنان برنده تلقی شوند. در خطبههای نماز جمعه باید مردم وصیت به تقوا شوند، اما این حرفها بیشتر از خیلی گفتههای مستقیم ملحدانه میتواند اثر منفی در ذهن وروح جامعه در مورد اعتقاد به دین و خدا و وجود مقدس امام زمان(عج) بگذارد. سرمایههای معنوی اعتقاد به خدا و امام زمان آنقدر کم اهمیت و ارزان نیستند که در پای سفره دعواهای سیاسی مصرف شود. باور کنیم ما خدا و امام زمان نیستیم. ما در هر دو جناح یک گرایش سیاسی هستیم و بس.
