سمیه عالمی پسند همسر امین (پیمان) چالاکی در پی حضور نیروهای گارد شورش و ضرب و شتم زندانیان سیاسی در بند ۳۵۰ زندان اوین، در شکواییه‌ای نوشته است: آقای رییس جمهور همسر من در دولت شما در زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفته. چطور دستگاه اطلاعاتی و وزارت دادگستری شما در برابر این اتفاق سکوت کرده و توضیحی ندارد؟ قرار شما در زمان انتخابات این نبود؟
وی در شکوائیهٔ خود آورده است: آقای دولت آبادی، دادستان محترم تهران، که درهای اتاق شما چندسال است به روی ما بسته شده، لااقل به مردم توضیح دهید که این روز‌ها داد چه کسانی را می‌ستانید. زندانیان سیاسی، مردم این سرزمینند که برای نجات کشور از دستهای بی‌کفایت دولت احمدی‌نژاد سنگ به سینه زدند. همان دولتی که کشور را به خاک سیاه نشاند و حالا همه شما به آن معترفید. گاهی هم برای انکه در برابر خدا برای مسئولیتی که به عهده گرفته‌اید پاسخی داشته باشید، سری به بند ۳۵۰ بزنید تا خونهای ریخته ۲۸ فروردین ۹۳ را ببینید.
متن کامل این مطلب که در صفحهٔ فیس‌بوک سمیه عالمی‌پسند منتشر شده، در ادامه آمده است:
باز هم خبر ضرب و شتم در بند ۳۵۰ اوین. اما این بار وحشیانه‌تر از هر بار. در تمام این سال‌ها همیشه با خودم مرور می‌کردم از کسی توقعی نیست. باید صبر کرد. باید سکوت کرد تا صبر و آرامش همه چیز را درست کند اما دیگر گله دارم.
گله دارم از مراجع عظامی که سکوت کرده‌اند در برابر این همه ظلم. در کدام قاموس و مذهب با اسیر وزندانی بی‌دفاع که در حال گذران حکم آن هم با بی‌عدالتی مطلق بوده است، چنین می‌کنند که در نظام جمهوری اسلامی چنین است! تکلیف دفاع از انسانیت و اخلاق علوی چطور از عهده بزرگان دین ساقط شده؟
از دولت آقای روحانی گله مندم. آقای رییس جمهور همسر من در دولت شما در زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفته. چطور دستگاه اطلاعاتی و وزارت دادگستری شما در برابر این اتفاق سکوت کرده و توضیحی ندارد؟ قرار شما در زمان انتخابات این نبود؟
آقای دولت آبادی، دادستان محترم تهران، که درهای اتاق شما چندسال است به روی ما بسته شده، لااقل به مردم توضیح دهید که این روز‌ها داد چه کسانی را می‌ستانید. زندانیان سیاسی، مردم این سرزمینند که برای نجات کشور از دستهای بی‌کفایت دولت احمدی‌نژاد سنگ به سینه زدند. همان دولتی که کشور را به خاک سیاه نشاند و حالا همه شما به آن معترفید. گاهی هم برای انکه در برابر خدا برای مسئولیتی که به عهده گرفته‌اید پاسخی داشته باشید، سری به بند ۳۵۰ بزنید تا خونهای ریخته ۲۸ فروردین ۹۳ را ببینید.
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی که با رای مردم به مجلس راه یافته‌اید، ما شما را به عنوان نماینده خود انتخاب کردیم تا از آنجایگاه و تریبون برای دفاع از حقوق ما برخیزید. نمی‌دانم امروز کجا بودید. همسران و پدران و برادران ما امروز در زندان اوین مورد هجوم وحشیانه عده‌ای قرار گرفته‌اند که نمی‌دانیم از کجا دستور گرفته‌اند. آیا باز هم سکوت را برای حفظ کرسی‌هایتان ترجیح می‌دهید؟
کاش اینطور نبود و شما نمایندگان و خدمتگزاران به مردم به جای اندیشیدن به حفظ صندلی قدرت کمی هم در کنار مردم بودید. ولی با تاسف باز هم ما هستیم و مردم و دوستانی که همیشه همراه‌مان بوده‌اند. یقین دارم که هموطنان ما فراموش نمی‌کنند این عزیزان را و فشارهای وحشیانه و ظالمانه وارد شده بر آنان را. حق استفاده از تلفن ارتباطی برای جرایم قتل و سرقت و قاچاق و…. آزاد است اما برای ما ممنوع. استفاده از مرخصی و ملاقات حضوری فقط گاهی و با صلاحدید حضرات شاید صورت پذیرد که البته در مواردی هنوز بعد از ۴ سال این صلاح دیده نشده! و خلاصه ده‌ها مورد دیگر از جمله قانون آزادی مشروط و قانون تجمیع که در مورد زندانیان سیاسی اعمال نشده و نخواهد شد.
اما ایمان دارم روزگار چنین نخواهد ماند و همانطور که خداوند وعده کرده روزی ریشه ظلم را از زمین برخواهد کند و آن روز روسیاهان و روسفیدان مشخص خواهند شد و من همه را به همان روز واگذار می‌کنم.