سمیه عالمی پسند، همسر پیمان (امین) چالاکی، از جمله خانواده های بند ۳۵۰ است که امروز موفق به ملاقات کابینی با همسر خود شد. وی ضمن اشاره به فضای ناخوشایند امروز و وضعیت اسف بار زندانیانی که مورد حمله قرار گرفته بودند، به کلمه می گوید: امروز برای اولین بار است که اشک هایم بند نمی آید. خیلی فضای بدی بود. واقعا تصورش هم سخت است.
عالمی پسند پس از ملاقات کابینی با همسرش عنوان می دارد: با توجه به اینکه دست چپ همسرم قبلا به خاطر شکستگی پلاتین داشته، در اثر ضرب و شتم اخیر به سختی قادر به حرکت دستش بود.
وی در گفت و گو با کلمه خاطرنشان می کند که امروز تعداد زیادی لباس شخصی در اوین مستقر شده بودند و ملاقات ها مشروط به حضور تنها یک نفر از اعضای خانواده در ملاقات با زندانی شده بود.
همسر این زندانی سیاسی درباره اتفاقات رخ داده در روز پنج شنبه در بند ۳۵۰ می گوید: طبق معمول ماموران اقدام به بازرسی اتاق ها می کنند. اما چون پیش از این سابقه دزدیده شدن وسایل و حتی خوراکی های زندانیان بوده، این بار زندانیان از خروج از اتاق خودداری می کنند. اما در برابر بازرسی هیچ گونه مقاومت یا مخالفتی نمی کنند. پس از بازرسی چون مورد خاصی پیدا نمی شود، از زندانیان بدون علت می خواهند به طور کامل لباس هایشان را در بیاورند که با مخالفت و اعتراض شدید زندانیان رو به رو می شوند.
وی ادامه می دهد: ماموران هم برای کنترل اوضاع پس از درگیری و ضرب و شتم، عده ای از زندانیان را به بیرون از بند و هواخوری می فرستند و درب شیشه ای را با باتوم می شکنند که راه برگشت را ببندند و شروع به ضرب و شتم شدید مابقی زندانیان در بند می کنند. در این میان اتاق های یک و سه بیشتر مورد حمله قرار می گیرند و اغلب زندانیان این اتاق ها در انفرادی به سر می برند. به نظر من این قانون شکنی از سوی ماموران دلیلی جز ایجاد رعب و وحشت نداشته است.
عالمی پسند در واکنش به ادعای علاء الدین بروجردی که زندانیان را حمله کننده به بازرسان معرفی می کند، می پرسد: سوال من این است که آیا آقایانی همچون میردامادی، رجایی، سلطانی و … کدام یک اهل رفتارهای وحشیانه و غیرانسانی هستند! خوب است آقایان با این ادعاها طنز نسازند و به وظیفه بررسی شان بپردازند.
همسر چالاکی درباره شروع اعتصاب غذای عده ای از زندانیان از جمله همسرش نیز می گوید: آنها از امروز دست به اعتصاب غذا زده اند، چون تا به امروز صبر کردند بلکه شاید دوستانشان از انفرادی خارج شوند. این امر برای ما خانواده ها به لحاظ سلامتی عزیزانمان بسیار نگران کننده است، اما چه تضمینی وجود دارد که سلامتی شان به دنبال تکرار رفتارهای نامعقول و غیر قانونی آقایان به مراتب بدتر از اتفاق پنجشنبه به خطر نیفتد و باز هم این رفتارهای بی دلیل و قانون شکنانه به داستان تکراری تبدیل نشود؟!
وی تاکید می کند: ما به شدت نگران سلامتی عزیزانمان هستیم. آنها آنجا امانت هستند. من در طی دو سال گذشته همواره با سکوت سعی بر ایجاد فضای آرام داشتم، اما متاسفانه آقایان عمدا تلاش می کنند با ایجاد فضایی رعب انگیز و خارج از قانون به همه مردم علنا ثابت کنند اوین جای امنی نیست و اینجا هم جان شما در خطر است!