کلمه: وقتی صدای فریاد “یا حسین میرحسین”، “زندانی سیاسی آزاد باید گردد”، “دانشگاه زنده است، خاتمی پاینده است” و… در فضای دانشگاه های کشور طنین انداخت و یک بار دیگر دومینوی جنبش سبز حرکت کرد، باید انتظار برخوردهایی را می داشتیم. فقط فکر نمی کردیم هزینه این برخورد را اسیران در بند که از همه مظلوم ترند و دستشان از همه جا کوتاه است، بدهند.
نخست دانشجویان دانشگاه امیرکبیر و پس از آن دانشگاه فردوسی مشهد صحنه هایی را خلق کردند که نشان می داد هر آنچه اقتدارگرایان برای سرکوب و ایجاد ترس ریسیده اند، با یک فریاد یا حسین پنبه می شود. تنها دو روز توانستند تحمل کنند و پس از آن بود که با باتوم و شوکر به بند ۳۵۰ اوین حمله ور شدند که هم عصبانیت و ناکامی خود را خالی کنند و هم پیامی باشد برای آنان که بیرون هستند که بدانید در بر همان پاشنه گذشته می گردد.
بیایید مرور کنیم چند ماه گذشته را. خرداد گذشته و انتخاباتی که هیچ کس خوابش را نمی دید که بار دیگر مردم حماسه بیافرینند. مردمی که اقتدارگرایان بر این باور بودند فریادشان را در نطفه خفه کرده اند و بگیر و ببندهای پس از ۸۸ صدایشان را برای همیشه ساکت کرده است.
پاییز گذشته، تنها چند ماه پس از روی کار آمدن دولت جدید، مذاکرات هسته ای با روند بسیار خوبی آغاز شد و پیش رفت. چه کسی فکر می کرد علاوه بر اینکه عزت ملت ایران حفظ شود، تحریم ها یک به یک برداشته شود. این در مقایسه با روند گذشته که هر روز دری بر ملت ایران بسته می شد یعنی نشان دادن ناکارآمدی دولت گذشته و نابخردی حامیان و طرفداران رییس دولت قبل که می انگاشت تحریم ها ورق پاره ای بیش نیست، تحریم ها شدت می یافت و او و دولتش برای تامین مایحتاج اولیه مردم کاسه چه کنم دست می گرفت و این شد که تورم تا نزدیک ۴۰ – ۵۰ درصد برود و آن شد معیشت مردم.
زمستان، مرزبانان کشور را گروگان می گیرند. جیش العدل پیغام می فرستد که اگر خواسته های ما برآورده نشود گروگان ها را یک به یک می کشیم. شبکه های اجتماعی برآشفته می شود و حرکت آغاز می کند. مگر شبکه های اجتماعی کیستند غیر از همین مردم کوچه و خیابان و دانشگاه و اداره؟ موجی سهمگین آغاز می شود و مسوولان را بر این می دارد که کاری کنند. خواسته مردم از یک سو به بان کی مون می رسید و از سوی دیگر به امامان جماعت سنی منطقه و معتمدین محلی استان سیستان و بلوچستان. همان استانی که کمتر روی خوشی از نظام دیده است. برادران سنی و معتمدان پادرمیانی می کنند و گروگان ها همه به غیر از یکی صحیح و سالم به آغوش وطن و خانواده ها برمی گردند. این چندان به مذاق اقتدارگرایان خوش نمی آید، برای همین است که کوثری فرمانده سابق سپاه و نماینده فعلی مجلس با کمرنگ نشان دادن نقش رهبران سنی منطقه می گوید که گروگان های آزاد شده باید تنبیه شوند.
و اما تیر خلاص را دانشجویان زدند، در اولین ماه فصل بهار. بار دیگر دانشگاه را سبز کردند و مطالبات گذشته را فریاد زدند: “آزادی زندانیان سیاسی و شکستن حصر رهبران جنبش”.
وقتی مرور می کنیم، می بینیم خیلی دور از انتظار نیست این برخوردهای پرخاش گرانه. حتا اگر کمی به عقب برگردیم و اتفاقات سال ۸۸ و عاشورای ۸۸ را به یاد بیاوریم، می بینیم به قول خودشان خشونت چندانی در کار نبوده. بالاخره اینها یک روزی با ماشین از روی آدم رد شده اند و کهریزک برپا کرده اند، که لابد این خشونت ها پیش آنها محبت است.
بازی از قبل شکست خورده
از همین ابتدا همه می دانیم بازنده کیست. امروز سایت ها و خبرگزاری های اقتدارگرایان پس از ۵ روز سکوت در قبال اتفاقات و حمله به بند ۳۵۰ زندان اوین به ناگاه کار خود را شروع کرده اند.
باشگاه خبرنگاران در گزارشی آورده: “در حالی روز گذشته کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی موضوع بازرسی از بند ۳۵۰ زندان اوین را با حضور رئیس سازمان زندان‌ها بررسی کرد که نتیجه این نشست توانست به تکذیب شانتاژهای سازمان‌یافته رسانه‌ای و شفاف‌سازی ماهیت ماجرا کمک کند.
اما یک منبع آگاه در گفتگو با باشگاه خبرنگاران زوایای دیگر این موضوع را تشریح کرده و گفته: طبق آیین‌نامه زندان‌ها، بازرسی از زندان اوین به صورت مستمر و قانونی انجام می‌شود. البته بازرسی از زندان اوین توسط نیروهای کادر سازمان زندان‌ها صورت می‌گیرد و بازدید اخیر نیز به همین منوال انجام شده است.
وی ادامه داده: در جریان بازرسی اخیر زندان اوین نیز صرفا افراد ۲ اتاق ممانعت کرده و قصد داشتند به صورت حرفه‌ای در روند بازرسی اختلال ایجاد کنند به طوری که هدف آنها ایجاد درگیری بود که خوشبختانه با سعه‌صدر مامورین حاضر در بازرسی این اقدام پیش‌بینی شده آنها ناکام ماند.
این منبع آگاه ادامه داده: این افراد از طریق تیزی ساخته‌شده از اجزای تختخواب‌ها بنا داشتند به مامورین حمله کنند تا آنها را وادار به واکنش کرده و اهداف خود را پیاده کنند اما این مسئله نیز ناکام ماند. این اتفاقات صرفا در ۲ اتاق بوده و زندانیان این اتاق نیز از عناصر فتنه، نفاق و جواسیس محکوم شده بودند.
و یا در جای دیگری آورده: “این منبع آگاه ادامه داده که فیلم مستند لحظه به لحظه بازرسی‌ها و همه شرح این اتفاق‌ها در حال تدوین است.”
اما واقعیت چیز دیگری است. آنها که زندان رفته اند و بند ۳۵۰ را تجربه کرده و بازرسی دیده اند، همه شهادت می دهند که این نه روال همیشگی بازرسی بوده، بلکه برنامه ای از پیش تعیین شده بوده است. زیرا در هیچ بازرسی پیش از این ماموران با دوربین فیلمبرداری وارد بند نمی شدند و از مراحل کار خود فیلمبرداری نمی کردند.
از آن گذشته، باشگاه خبرنگاران درباره “تدوین فیلم” سخن گفته و منبع آگاهشان عنوان کرده که فیلم درباره تدوین است. خوشبختانه مردم آگاه فیلم های فرمایشی ، اعترافات تلویزیونی را خوب می شناسند و این روزها به مدد تلویزیون و سینما می دانند فیلم تدوین شده یعنی چه.
بن بست پیش روی اقتدارگرایان
در جایی دیگر محمد اسماعیل کوثری، همان نماینده سپاهی که خواستار تنبیه گروگان ها شده بود، در گفت و گو با خانه ملت گفته: “زندان‌بانان اوین تا حدی کوتاهی کردند بنابراین سازمان زندان‌ها از زندان‌های دیگر برای بازرسی نیرو بردند.”
جالب است که خبرسازان اقتدارگرا فراموش کرده اند که خود یا دیگر مسوولان زندان بارها تاکید کرده اند که این یک بازرسی ساده بوده و چون زندانی ها مقاومت کردند اندکی به خشونت کشیده شده، و نمی گویند پس چطور است که برای یک بازرسی ساده و روال عادی هم فیلمبردار و دوربین همراه می برند و هم نیروی کمکی از زندان های دیگر؟
نقوی حسینی سخنگوی کمیسیون امنیت‌ملی مجلس هم حرف های مشابهی زده است. او گفته: “بررسی زندان‌ها یک امر مرسوم و معمول است و در مدت زمان مشخص طبق برنامه وسایل و امکانات زندانی‌ها بررسی می‌شود، که این اقدام برای افزایش امنیت زندانی‌ها و حفظ امنیت محیط زندان است تا حادثه‌ای در این مراکز رخ ندهد.”
این نماینده مجلس اما نگفته که چرا برای بالا بردن امنیت زندانی، او را با باتوم زده اند، سرش را شکسته اند و حتا بعد از جراحت و مصدومیت هم برای درمان، او را به مراکز مجهز خارج از زندان منتقل نکرده اند.
چیزی نمی توان گفت جز تأسف، و اینکه ای کاش همان اندازه که برخی نمایندگان مجلس نگران امنیت زندانی بودند، اندکی هم برای سلامتی شان فکر می کردند.
به نظر می رسد شیوه تکذیب جواب نداده است. این چند روز مسوولان زندان به روشهای مختلف عنوان کردند که اصلا هیچ برخوردی درکار نبوده و درگیری و ضرب وشتم دروغی بیش نیست. ولی وقتی برخی خانواده ها امروز عزیزان شان را ملاقات کردند و آثار ضرب و شتم روی بدن و حتا صورت آنان مشاهده کردند دیگر جای تکذیب وجود ندارد، برای همین شیوه تغییر کرده و این شده که برخی اظهارنظرهایی از این دست در رسانه های وابسته شود که مگر زندان هتل است! و یا اینکه وسایلی مانند مموری، کارت موبایل ، موبایل، شارژر و… در بازرسی پیدا شده است. جالب اینکه حتی برخی نمایندگان پا فراتر گذاشتند و از پیدا شدن موبایل ماهواره ای در بازرسی خبر دادند!!
به هر حال این نشان می دهد راه ها یک به یک به بن بست می خورد. چرا که هیچ کدام از این ها عمل وحشیانه ای را که روز پنج شنبه در بند ۳۵۰ اوین روی داده است، توجیه نمی کند.
باید منتظر بود و دید دروغ پردازان و تکذیب کنندگان، پس از برملا شدن واقعیت ها، حالا چه پروژه ای برای خلاص کردن خود از فشار افکار عمومی دارند؟