رئیس سازمان زندان ها که این روزها افکار عمومی او را با دروغ های بی پروایش می شناسند، امروز تکذیبی دیگر را به فضای رسانه ای تقدیم کرد و مدعی شد اعتصاب غذای زندانیان هم کذب است!
به گزارش کلمه، غلامحسین اسماعیلی در واکنش به اخبار منتشر شده درباره اعتصاب غذای زندانیان، این خبر را کذب خواند و دلیل آن را نیز اینگونه بیان کرد که “هنوز به من اطلاع داده نشده است.”
این در حالی است که خانواده های زندانیان بند ۳۵۰ که دیروز با عزیزان خود ملاقات داشتند، صراحتا گفتند که زندانیان اعتصاب غذای خود را تایید کردند، و این در حالی است که بسیاری از آنها پس از ضرب و شتم روز پنجشنبه، حال جسمی مناسبی هم نداشتند.
بر اساس این گزارش، زندانیان منتقل شده به انفرادی از همان آغاز در اعتصاب غذا بوده و بازگشت به بند را خواستار شده اند، و گروهی از زندانیان حاضر در بند ۳۵۰ نیز در روزهای بعد اعتصاب غذا کرده اند.
اما امروز رئیس سازمان زندان ها که با خبرگزاری شناخته شده فارس مصاحبه می کرد، این خبر را نیز همانند خبر حمله به بند ۳۵۰ و ضرب و شتم زندانیان تکذیب کرد تا نشان دهد که اگر هر روز دروغی تازه را با رسانه ها در میان نگذارد، اموراتش نمی گذرد.
اسماعیلی در حالی به تکذیب اعتصاب غذای زندانیان پرداخته که در سال ۸۹ نیز انتقادها از وضع زندان ها را با این ادعا پاسخ گفت که از بیش از صد زندان کشور بازدید کرده و حتی یک درصد زندانیان هم ناراضی نبوده اند!
از وی همچنین عبارات ماندگار دیگری نیز به یادگار مانده است؛ از جمله اینکه میزان مواد مخدر موجود در زندان ها نزدیک به صفر است، و نیز این که حتی یک سرنگ هم در زندان های ایران پیدا نمی شود و هرکس پیدا کند جایزه دارد!
بدین ترتیب عجیب نیست که واقعیت های آشکاری همچون بدن های کوفته و زخم های مشهود زندانیان نتواند او را از انکارهایش منصرف سازد، و حالا طبعا نقل قول های صریح خانواده ها به نقل از زندانیان در خصوص اعتصاب غذا نیز وی را از دروغگویی روزمره باز نمی دارد.
امروز الهه مجردی همسر محسن میردامادی در روایت خود از سالن ملاقات زندان اوین نوشته بود که از میردامادی پرسیده که چرا او که همیشه با اعتصاب غذا مخالف بوده، حالا خود دست به اعتصاب غذا زده است.
به نوشته او، پاسخ میردامادی این بوده است: این بار فرق میکند. این دروغ سنگین که حتی بعضی دوستان هم باور کرده اند باید با تحقیق و تفحص حقیقت یابان شکسته شود و این تنها راه باقیمانده پیش روی ماست وظیفه دیگران به ما مربوط نیست.