کلمه: وقتی همان ساعت های اولیه پیشنهاد تراشیده شدن سر مطرح شد، کمتر کسی فکر می کرد که این پیشنهاد با استقبال مواجه شود.
پنج شنبه گذشته پس از آن که ماموران به بند ۳۵۰ زندان اوین حمله کردند و زندانیان را مورد ضرب و شتم قرار دادند و از تونل باتوم عبور دادند برای حسن ختام اعمالی که انجام دادند فکر کردند با تراشیدن سر زندانیان تیر آخر که همان تحقیر باشد را زده اند.
دست و پای زندانیان را گرفته اند و سرهای شان را تراشیده اند. خبر در شهر پیچید و رسانه ها و شبکه های اجتماعی نسبت به این حمله ناجوانمردانه واکنش نشان دادند.
روز ملاقات هم رسید و زندانیان با سرهای تراشیده و صورت های کبود به دیدار خانواده های خود رفتند. پس از آن بود که کمپین “سرافراز” کلید خورد. این حرکت خودجوش واکنشی بود به آنچه بر سر زندانیان آورده بودند.
شاید کمتر کسی فکر می کرد این طرح با استقبال مواجه شود، هر چند پیش از این هم مردم در حرکتی دیگر همبستگی خود را نشان داده بودند.
سال ۸۸ بود که روز دانشجو ماموران به دانشگاه حمله کردند و مجید توکلی را گرفتند، چادر و روسری سرش کردند، عکس گرفتند و اعلام کردند او با پوشیدن لباس زنانه در حال فرار دستگیر شد.
چند ساعت بعد از مخابره عکس و خبر، مردان ایرانی در ایران و دیگر کشورها روسری بر سر کردند و عکس انداختند و آن را در شبکه های اجتماعی منتشر کردند تا نشان دهند به هیچ شکلی نمی توانند یاران سبز را تحقیر کنند.
این بار هم پیشنهادی مطرح شد و دهان به دهان چرخید. این بار دیگر یک لحظه روسری سر کردن و عکس انداختن نبود. باید موها را می تراشیدند. در همان ساعت های اولیه عکس ها یکی یکی روی شبکه های اجتماعی منتشر شد.
استقبال کم نظیر بود. دانشجویان کشور اعلام کردند در این حرکت اعتراضی شرکت خواهند کرد و در کنار مردم خواهند بود.
شاید چیزی را که باورش اندکی سخت بود این بود که زنان و دختران هم در این طرح شرکت کردند. موها را تراشیدند.
شعار ما همه با هم هستیم یک بار دیگر معنی پیدا کرد و خبر از دیگر زندان تهران رسید.
هفت نفر از زندانیان سیاسی- عقیدتی زندان رجایی‌شهر در اعتراض به اقدام ماموران زندان اوین که بالاجبار موهای سر و صورت تعدادی از زندانیان بند ۳۵۰ را تراشیده و آنان را به سلول انفرادی منتقل کردند، موهای خود را تراشیده و با آنها اعلام همبستگی کردند.
جعفر (شاهین) اقدامی، رضا انتصاری، مسعود باستانی، مهدی محمودیان، سعید مدنی، مصطفی نیلی، فرشید یداللهی از زندانیانی هستند که تا کنون موهای خود را تراشیده‌اند.
خانواده های زندانیانی که عزیزان شان در این حادثه مورد ضرب و شتم قرار گرفتند از دیدن این همبستگی دلگرم شدند. همسر یکی از زندانیان به کلمه گفت:” اول فکر می کردم این حرکت فرجامی نداشته باشد. اصلا نمی توانستم فکر کنم کسی از چیزی که برایش اینقدر عزیز است بگذرد. اما این حرکت دل من و بقیه خانواد ه ها را هم شاد کرد.می دانیم تنها نیستیم در این غم و ناراحتی”.
هر چند رسانه های داخلی به علت محدودیت ها نتوانستند این خبر رو پوشش دهند اما رسانه های خارجی این خبر را در نشریات خود منتشر کردند.
نشریه لیبراسیون مطلبی را با این تیتر منتشر کرد: “تراشیدن سر عمل سیاسی جدید در ایران”
در روزهای اخیر مردان و زنان ایرانی در اعلام همبستگی با زندانیان سیاسی شکنجه شده در زندان اوین موهای سر خود را تراشیده اند. “کلمه” گزارش می دهد که بازداشت شدگان در بند ۳۵۰ اوین (روزنامه نگاران، وکلا و فعالان سیاسی) شکنجه شده اند برای آزار آنان بازجویان موهای سرشان را تراشیده اند. عفو بین الملل نیز گزارش داده که در جریان درگیری های اخیر سی نفر مجروح شده اند و چهار نفر به بیمارستان انتقال یافته اند.
فرانس ۲۴ نیز گزارشی از این حرکت منتشر کرد. در این گزارش آمده بود که زنان و مردان ایرانی در حرکتی سرهای خود را تراشیده اند. در این گزارش با برخی کسانی که در موهای خود را تراشیده اند مصاحبه شده است. یکی از کسانی که موهایش را برای همبستگی تراشیده به فرانس ۲۴ گفته بود که از آنجا که ما رسانه ای نداریم تا به اطلاع مردم ایران برسانیم که دقیقا در اوین چه گذشته است با این کار پلی شده ایم بین فضای مجازی و مردم.صبا یکی از کسانی است که موهایش را به نشانه اعتراض تراشیده است. او در مصاحبه با شبکه خبری “فرانس ۲۴″ می گوید:” اعتراض ما علیه خشونت است.”
حرکت همچنان ادامه دارد. عکس ها ساعت به ساعت در شبکه های اجتماعی بیشتر منتشر می شوند. عکس های پروفایل به کسانی که موهای شام را تراشیده اند تغییر می کند.
یک هفته از حادثه بند ۳۵۰ زندان اوین گذشته است و التهابی که ایجاد کرده هنوز فروکش نکرده است. رییس سازمان زندان های کشور تغییر کرد ولی سدی نشد مقابل خشم همگان.
به غیر از تراشیدن سر موج روزه سیاسی هم آغاز شده است. دوباره موج سبز به حرکت درآمده، همان موجی که اقتداگرایان مدتها فکر می کردند توانسته اند با سرکوب ها، احکام بلند مدت غیرقانونی و ارعاب در نطفه خفه کنند. غافل از آنکه وقتی موجی در بطن جامعه بخروشد با تهدید و تحدید آرام نمی گیرد.