برتران دله – هافینگتون پست: زندان اوین از شهرت خوبی برخوردار نیست. این زندان همواره زندانی بوده که سران ایرانی مخالفان سیاسی خود را در آن حبس و شکنجه کرده اند. این زندان قبل از انقلاب توسط ساواک، پلیس سیاسی مخوف شاه، تأسیس گردید.
اوین از سال ۱۹۷۹ به زندان مخالفان، به ویژه مجاهدین، تبدیل شده. این زندان واقع در در شمال تهران مرکز رویدادهایی بوده که خبر از شکنندگی حاکمیت و دولت روحانی می دهند و به ویژه نشان از آن دارند که درواقع ایران سال ۲۰۱۴ به مثابه انبار باروتی است که جامعه اش زودتر از حکومت اش پیش می رود…
چندی پیش شاهد عفو ناگهانی یک قاتل ازسوی خانواده مقتول بودیم.
در تاریخ ۱۷ آوریل حمله ای ازسوی پاسداران، مأموران اطلاعاتی و گارد ویژه ضد شورش زندان علیه بند سیاسی ۳۵۰ بودیم که به مدت ۵ ساعت به طول انجامید. بسیاری از زندانیان به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و مجروح شدند. طبق دستوراتی که به یورشگران داده شده بود، با مجاهدین “به هدف کشتار” رفتار شد. شکنجه گران سر و صورت زندانیان، ازجمله دو تن از اعضای اقلیت مذهبی، درویش ها مصطفی عبدی و امید بهروزی را به هدف تحقیر تراشیدند.
به دنبال این یورش وحشیانه، زندانیانی که به انفرادی منتقل شده بودند و همچنین زندانیان بند ۳۵۰ اعتصاب غذا کردند تا همبندی هایشان از انفرادی به بند بازگردند.
در تاریخ ۲۰ آوریل، خانواده زندانیان سیاسی در برابر مجلس آیت الله ها تظاهرات کردند تا از وضعیت نزدیکان خود که در زندان اوین مورد حمله سبعانه نیروهای سرکوبگر قرار گرفته بودند مطلع شوند. روز قبل از آن، این خانواده ها در برابر دادگاه تجمع کردند تا نسبت به این یورش اعتراض کنند. آنها خواستار آن شدند که زندانیان به بند عمومی منتقل شده و شکنجه نزدیکان آنها که در انفرادی محبوس شده اند خاتمه یابد.
فردای آن روز، رییس زندان اوین مانع از آن شد که خانواده ها با زندانیان سیاسی ای که به انفرادی منتقل شده بودند ملاقات کنند. این خانواده ها در روز دوشنبه ۱۸ آوریل به مانند هر هفته خواستار دیدار با زندانیان شده بودند، ولی با مخالفت مسؤولان روبرو گشتند که تلاش می کردند مصدومیت و زخم های وارد شده بر زندانیان را پنهان نگاه دارند.
سران حکومت طی دو روز اخیر تلاش کرده اند که جنایات خود را در زندان اوین پوشیده نگاه دارند. پورمحمدی، وزیر دادگستری حسن روحانی، روز یکشنبه اعلام کرد: “اخبار منتشر شده صحیح نیست. طبق روال عادی از بندهای زندان اوین بازرسی بعمل آمده […] و یکی دو نفر از زندانیان در این بازرسی دچار جراحت مختصری شدند و مورد مداوا قرار گرفتند.” او درخصوص ممنوعیت ملاقات این بهانه را بیان کرد: “خانواده زندانیان خواستار ملاقات سریع شده بودند، ولی اتفاقی نیفتاده که ملاقات سریع بخواهند.”
درحقیقت، مهم ترین مسأله این است که زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین روز به روز شجاعت بیشتری از خود نشان می دهند و حکومت نیز در برابر این تحولات روز به روز ضعیف تر می شود.