عفو بینالملل میگوید مقامهای ایرانی به طور سیستماتیک دانشجویان و دانشگاهیان را به خاطر بیان عقایدشان یا فعالیتهای مسالمتآمیز بازداشت و یا از تحصیل و تدریس محروم کردهاند.
به گزارش بیبیسی، در پی “انقلاب فرهنگی” در سال ۱۳۵۹ هزاران دانشجو و صدها استاد چپگرا، لیبرال و منتقد جمهوری اسلامی از دانشگاهها اخراج شدند. از آن پس دانشگاهها تحت نظر شورای عالی انقلاب فرهنگی اداره میشوند.
سیاست “اسلامیسازی” دانشگاهها یکی از محورهای اصلی انتقاد عفو بینالملل است.
این سازمان میگوید دانشگاههای ایران علاوه بر اعمال محدودیت به دلایل سیاسی، صحنه تبعیض جنسیتی نیز هستند. در این گزارش آمده است: “تحت دولت محمود احمدی نژاد، افزایش منظم در شمار زنان ورودی به آموزش عالی ـ که در سال ۱۳۸۳ بیش از نیمی از دانشجویان را تشکیل میدادند ـ به ناگهان متوقف شد.”
“اقداماتی جهت جلوگیری از ورود زنان به شماری از رشته های تحصیلی همچون مهندسی معدن که مناسب مردان تلقی می شدند، اتخاذ گردید و یک نظام سهمیه بندی جنسیتی نیز برای محدود کردن پذیرش شمار زنان در دانشگاه ها برقرار شد.”
منع بهاییان از تحصیل در دانشگاهها نیز یکی دیگر از موارد مورد اشاره عفو بینالملل است.
گزارش اخیر بر مبنای مصاحبه با بیش از ۵۰ نفر که اطلاعات دست اولی درباره دانشگاههای ایران داشتهاند تهیه شده است.
عفو بینالملل میگوید حسن روحانی، رئیسجمهور جدید ایران، “کشوری بحران زده را تحویل گرفته است” و با وجود وعدهها و گامهای اولیه دولت او “وضعیت هنوز وخیم مانده است. صدها دانشجو هنوز از آموزش عالی محروم و بسیاری هنوز در زندان هستند و پس از انتخاب حسن روحانی به ریاست جمهوری نیز دستگیریهای تازهای رخ داده است.”
این سازمان از مقامهای ایرانی درخواست کرده است که در نظام آموزش عالی به تبعیض، اعم از جنسیتی، قومیتی، مذهبی و یا عقیدتی، پایان دهند.