مجلس صبح پنجشنبه ۰۵-۴-۹۳ (جایگاه و شأن مصافحه -آقایان)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

نماز همان‌طوری که فرموده‌اند اهم عبادات است و این عبادات توأم با یک حرکات بدنی (رکوع، سجود، تشهد و…) است. منطقاً هم همین‌طور است برای اینکه بدن باید تابع روح و تصور باشد. وقتی که ما داریم عبادت می‌کنیم بالاترین تکامل روحی را نشان می دهیم؛ مناجات با خدا. مسلماً بدن ما وسیله‌ای برای وجود ماست، یک حرکت و تأثیری می‌پذیرد. به طور طبیعی و فطری هر چیزی یک علاماتی به عنوان سمبل (نشانه، مظهر) دارد.

چون اصل اظهار عبودیت به درگاه خداوند فطری است از همان دوران بچه‌گی که به دنیا می‌آید دارد. وقتی که به این وظیفه آگاهی پیدا می‌کند، شاعرِ به این می‌شود که بنده‌ی یک بزرگی است که همه چیز بنده‌ی اوست از آن لحظه در طلب این ارباب (مولا) بر می‌آید. از آن لحظه تا لحظه‌ای که به خدمت این مولا برسد و بیعت کند یعنی تسلیم بودن خودش را اعلام کند (البته چیزی نیست که در جهان تسلیم نباشند همه تسلیم هستند. قرآن می‌فرماید: وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ (الرحمن/6) درخت یعنی از زیر زمین که ریشه می‌دهند تا آن ستاره که بالاست همه ی این ها در مقابل خدا سجده می‌کنند) ولی مع‌ذلک از لحظه‌ای که به من (انسان) آگاهی دادی که بفهمم خوبی و بدی چیست، عبادت چیست از آن لحظه من اظهار می‌کنم، عبودیت من را بپذیر. مظهر این، مصافحه‌ای است که می‌کنیم. بنابراین مصافحه را کم اهمیت نگیرید مهمترین چیز است منتهی باید همان حالات معنوی که در حال طلب و در حال بیعت وجود دارد در مصافحه نشان داده شود.

از اول من گفتم مطالبه و اظهار بیعت و تقاضای قبول این بیعت یک امر اجباری نیست و امری نیست که ما تحکّم می‌کنیم و می‌گوییم می‌خواهیم نه! باید با حالت نیاز و حالت طلب باشد. شما اگر چیزی می‌خواهید بدست بیاورید، باید بدوید تا پیدا کنید یا اگر هم محبت کرد به قول آن شعر مولوی:

آن حبیبـــان کـه طبیـبـــان د‌ل‌انــد  /  سوی رنجوران به پرسش مایل‌اند

اگر هم این‌طوری است که او، شما را اظهار کرده است مع‌ذلک حالت شکر‌گزاری در چهره‌تان باید دیده بشود. شکل بیعت که گفتند متناسب با اعضای روح است. نقاط حساسی در بدن انسان هست که آن نیروی معنوی که دارد از آنجاست. یکی دست هست که دست می‌دهند. البته فرض بفرمایید کوپن می‌دهند (کوپن قند و شکر) سه-چهار نفر اول هستند، بعد برای اینکه کار اینها راحت تر باشد می‌گوید از این صف به بعد بنشینید. کوپن را که دادند دیگر لازم نیست صاحب کوپن بایستد، کوپن شما را می‌گیرد سهم شما همیشه محفوظ است این سهم چیست؟ زنهار در چنته‌تان سهام گل و ریحان باشد.

در مصافحه و در طلب باید خیلی دقت کنید، خیلی احترامات داشته باشید، احترام دیگران را حفظ کنید. این اجازه و امری که خداوند داده است، محترم است. مرحوم حاج سید‌علی‌آقا روح‌الامین هم خودش از طرف آقای صالح علیشاه مأمور برای جمع‌آوری وجوهات و امثال اینها بود و هم پدرش حاج سید محمدهادی. حاج سید‌محمد هادی حجره‌ی بازار داشت و تجارت می‌کرد، مرحوم آقای شیخ عبدالله، که بعداً هم شیخ‌المشایخ شدند، لقب رحمت‌علیشاه داشتند. ایشان یک مأموریتی از آقای سلطان علیشاه و بعدی ها هم داشتند، باید یک مبلغ مشخصی از وجوهات را می‌گرفتند که مصارف خاصی داشت. مامور این کار آقای شیخ عبدالله بودند روح‌الامین می‌گفت اول ماه که می‌شد آقای حاج شیخ به حجره‌ی پدرم می‌آمدند و جلوی‌شان می‌نشستند و مصافحه می‌کردند مبلغ را می‌گرفتند. که اوایل روح‌الامین گفت آقای حاج شیخ، من خجالت می‌کشم که شما جلوی من می‌نشینید فرمودند در این کار من باید به نزد تو احترام بگذارم. تمام دستورات، تمام صادرات از جانب بزرگان محترم است، خیلی سَرسَری نگیرید مهم ترین آن‌ها همین مصافحه است.