Search
Close this search box.

ایران وایر: نگرانی درباره سرنوشت دو درویش گنابادی

https://majzooban.org/fa/images/daravish2/hamid_o_mostafa.jpgسارا دماوندان

۷ روز پیش، هنگامی که با دستور قضایی، مراحل درمان افشین کرم‌پور وکیل زندانی در بیمارستان شهدای تجریش معوق ماند و او به بند ۴ زندان اوین بازگردانده شد، حمید رضا مرادی سروستانی و مصطفی دانشجو، دو درویش گنابادی نیز با اعتراض به دخالت‌های قضایی در امور درمانی، و به قصد همدلی و همراهی با افشین کرم‌پور خود با رضایت شخصی به زندان بازگشتند.

درمان افشین کرم‌پور در حالی متوقف و بدون ترخیص پزشک، به زندان بازگردانده شد که دوره فیزیوتراپی مربوط به تنگی کانال نخاع و دیسک کمر وی به طور کامل انجام نشده بود.

مصطفی دانشجو مانند افشین کرم‌پور، وکیل درویش‌های گنابادی هستند و هر دو به حکم شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی به هفت و نیم سال زندان محکوم شده‌اند. حمیدرضا مرادی سروستانی، از جمله درویش‌های گنابادی است که به اتهام برهم زدن امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام، توهین به رهبری و معاونت در اخلال در نظم عمومی، بازداشت به ۱۰ سال زندان محکوم شده است.

اما اینک در حالی که یک هفته از انتقال این دو زندانی از بیمارستان شهدای تجریش به زندان اوین می‌گذرد اما همچنان خانواده‌های آن‌ها از محل دقیق نگهداری بی‌اطلاع بوده و نسبت به وضیعتشان نگران هستند.

خدیجه دانشجو، همسر مصطفی دانشجو در گفت‌وگو با ایران وایر، با ابراز نگرانی از بروز چنین وضعیتی، گفت: «مصطفی از بیماری آسم به شدت رنج می‌برد و با توجه به شرایط نامساعد در زندان و اتفاقاتی که در بند ۳۵۰ اوین رخ داده بود، بیماریش شدت گرفت. پس از این جابجایی متاسفانه حال ایشان بد‌تر شد که برای درمان به بیمارستان تجریش منتقل کردند.»

وی با اشاره به اینکه یک خودروی شخصی که هیچ گونه آرم و نشانه‌ای نداشته است، این دو درویش را از بیمارستان خارج کرده است، گفت: «به همراه وکیل ایشان به زندان مراجعه کردیم. آقای خدابخشی، دادیار ناظر زندان اوین ابتدا منکر این قضیه شد اما بعد گفتند به بخش عمومی منتقل شده‌اند اما تا این لحظه نه آن‌ها با ما تماس تلفنی داشتند که از سلامتیشان باخبر باشیم و نه مسٔولی جواب قانع‌ کننده‌ای به ما داده است».

به گفته خانم دانشجو، در پی برنامه ریزی مسوولان قضایی و امنیتی برای انحلال تدریجی بند ۳۵۰ اوین، ماموران دادستانی، دراویش را به بندهای مختلف مالی و کارگری منتقل کردند تا امکان اطلاع رسانی یا اطلاع یابی درباره زندانیان سیاسی را به حداقل برسانند.

خدیجه دانشجو با اعتراض به نحوه رسیدگی به پرونده همسرش می‌گوید: «در طی این چند سال که مصطفی در زندان است، متاسفانه هیچ نهاد و ارگانی پاسخگوی ما نبود. مکاتبات زیادی به نهادهای مربوط داشتیم اما این روال بی‌قانونی همچنان ادامه دارد».

حمیدرضا مرادی سروستانی نیز به بیماری انسداد عروق مبتلا است و از درد شدید در ناحیه پای چپ و شکم رنج می‌برد. صدیقه خلیلی، همسر حمیدرضا مرادی سروستانی در گفت‌گو با ایران وایر گفت: «یک هفته است که هر روز پیگیر وضعیت همسرم هستم اما متاسفانه هیچ یک از مسٔولان زندان اوین حاضر به پاسخگویی نیستند. هیچ اطلاعی از سرنوشت همسرم در دست نیست. مسٔولان زندان اوین که در ابتدا منکر این قضیه شدند ولی آنقدر پیگیری کردیم که بالاخره جناب خدابخشی ناظر زندان اوین به ما گفت که در بند عمومی هستند اما تا این لحظه نه آن‌ها با ما تماس گرفتند و نه ما توانستیم که با آن‌ها ملاقاتی داشته باشیم.»

وی با اشاره به وضعیت درمان همسر زندانی خود گفت: «شرایط قلب همسرم خوب نیست. با تلاش فراوان توانستیم که اجازه طول درمان بگیریم. پس از مدت‌ها بلاتکلیفی بالاخره توانستیم در بیمارستان سینا او را بستری کنیم. ۲ هفته در بیمارستان سینا بستری بود که بالافاصله به بیمارستان شهدای تجریش منتقل شد، اکنون هم این وضعیت رخ داده و اطلاعی نداریم که وضعیت بیماری قلبیشان چطور است».