Search
Close this search box.

آیت‌الله صانعی: محدود کردن سرعت اینترنت، تضییع حقوق مردم است

به گزارش جرس، آیت‌الله صانعی در پاسخ به یک استفتاء، با این مضمون که اگر وزارت ارتباطات امکان افزایش سرعت اینترنت را داشته باشد آیا از بیم استفاده نامطلوب می‌تواند آن را محدود کند، فتوا داد: استفاده صحیح از ابزارهای ارتباطی همانند اینترنت و افزایش سرعت آن برای اغراض عقلائی و علمی منعی ندارد و شرعاً و عقلاً جایز است و مشمول اطلاق عموم ادله ترغیب به علم و دانش می‌باشد و ایجاد محدودیت در مثل مورد سؤال که منافع حلال و حرام دارد، دخالت در سلطه مردم و تضییع حقوق آنهاست.

چندی پیش مکارم شیرازی یکی دیگر از مراجع شیعه، فتوایی مبنی بر «غیر شرعی» بودن افزایش سرعت و پهنای باند در ایران داد، هرچند چند روز بعد از این گفته عقب نشینی کرد اما یک عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی نیز با ادعای اینکه عده‌ای با افزایش سرعت اینترنت به دنبال کسب درآمدهای کلان هستند، اظهار کرد: اگر روند موجود در وزارت ارتباطات ادامه پیدا کند، به دنبال استیضاح وزیر خواهم بود.

متن کامل استفتائ از آیت الله صانعی و پاسخ آن مرجع به این شرح است:

بسمه تعالی
محضر مبارک مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیت الله العظمی صانعی (مدظله العالی)
با سلام و احترام؛
با توجه به اینکه بسیاری از محققین و پژوهشگران جهت تحقیقات علمی از اینترنت استفاده می‌کنند و سرعت پایین اینترنت باعث اتلاف وقت و عمر افراد می‌گردد در صورتی که وزارت ارتباطات امکان افزایش سرعت اینترنت و جلوگیری از اتلاف وقت این افراد را داشته باشد آیا به صرف بیم استفاده نامطلوب و ناصواب بعضی از افراد از اینترنت می‌توان آن را محدود کرد.
با تشکر

ج- استفاده صحیح از ابزارهای ارتباطی همانند اینترنت و افزایش سرعت آن برای اغراض عقلائی و علمی منعی ندارد و شرعاً و عقلاً جایز است و مشمول اطلاق عموم ادله ترغیب به علم و دانش می‌باشد و ایجاد محدودیت در مثل مورد سؤال که منافع حلال و حرام دارد؛ دخالت در سلطه مردم و تضییع حقوق آنهاست و بیم و بهانهٔ احتمال استفاده نامطلوب برخی نمی‌تواند مجوز چنین دخالت‌هایی گردد، و چگونه می‌توان از نظر شرعی تنها به جهت استفاده نامطلوب برخی افراد حکم به حرمت نمود با آنکه فقیهی مثل محقق در شرایع فتوا به کراهت بیع انگور به کسی داده است که فروشنده می‌داند خریدار از آن انگور شراب می‌سازد. آری اگر غرض در بیع و شراء استفاده حرام باشد و یا مبیع مثل اصنام باشد که یادآور کفر و شرک است، بحث دیگری می‌طلبد.