اعضای کمپین کوچ دراویش گنابادی در بیانیه‌ای تازه اعلام کرده‌اند در واکنش به حرف‌های وزیر اطلاعات و همچنین مراجعی که با صدور حکم و فتوای بی‌دین بودن دراویش باعث حملات قشریون به پیروان عرفان شده و ماموران امنیتی و قضات دادگستری را به سرکوب و محکومیت ایشان وادار کرده‌اند، روز یکشنبه مقابل یکی از نهاد‌ها نماز دستجمعی خواهند خواند تا هم ایشان و هم مردم ببینند که بی‌دین کیست؛ کسی که شکنجه می‌کند و به اسارت می‌برد، یا کسی که شکنجه می‌شود و به اسارت برده می‌شود؟!
به گزارش مجذوبان نور؛ این عده که در دو روز ۲۹ و ۳۰ شهریور آماج ضربات و حملات نظامی و امنیتی ماموران قرار گرفته بودند تا نتوانند به خواسته‌شان که تجمع با چشم و دست بسته در مقابل دادگستری بوده است برسند، در بیانیه جدید اعلام کرده‌اند از این پس تا پایان ظلم و ستم و قوم صلح‌دوست طریقت و عرفان به تجمعات خود ادامه داده و همچنان مصر هستند در صورتی که از ناحیه مسوولان جوابی به این خواسته‌های انسانی و حقوقی و قانونی داده نشود، همگی به زندان بروند.
متن نامه کمپین کوچ دراویش به زندان اوین به شرح زیر است:
هو
۱۲۱
«نماز عشق دو رکعت است که وضوی آن درست نیاید الا به خون»
برادران دل‌سوخته – خواهران خسته‌جگر
یک هفته از وعده رییس پلیس تهران گذشت اما برادران ما همچنان در اعتصاب غذا هستند و از فشار بر ایشان کاسته نشده است. در این مدت هیچ مسوولی حتی به ایشان سر هم نزده است که از حال و روزشان با خبر شود. معاون دادستان تهران به خانواده‌ها می‌گوید ما اصلا خبر نداریم دراویش زندانی اعتصاب غذا کرده‌اند. آقای اژه‌ای، سخنگوی دستگاه قضا نیز به روش آقای معاون دادستان عمل کرده، با کتمان نامه‌نگاری‌های ده ساله و حضور دراویش در مراجع قضایی و شکایت‌های پی در پی ایشان از خودسر‌ها، بر این همه سرپوش می‌گذارند و تجمع برگزار نشده ما را غیرقانونی می‌خوانند و اعمال خشونت ماموران امنیتی را وظیفه ناجا در برقراری نظم عمومی اعلام می‌کنند. آیا پدری که فرزندش را زیر مشت و لگد گرفته است باعث تجمع همسایه‌ها شده یا فریادهایی که فرزند بی‌پناه از شدت درد ضربات می‌کشد؟
از مقامات هیچکدام نه به یک حرف از نامه‌های ما پاسخ داده‌اند و نه حتی به وعده‌هایشان در بعد از سرکوب تجمع دراویش عمل کرده‌اند. بنابراین ما به تجمع خویش ادامه می‌دهیم تا خواسته بدیهیمان که کوتاه کردن دست خودسران از پیروان عرفان و طریقت است، محقق شود.
یاران و عزیزان
وزیر اطلاعات ایران ما را بی‌دین خوانده است و به همین بهانه که پیش از این توسط بعضی فق‌ها عنوان شده بود، بر خلاف همیشه که نیروهای لباس شخصی ما را سرکوب می‌کردند و خانه و کاشانه و حسینیه‌مان را آتش می‌زدند، این‌بار نیروهای دولتی و انتظامی در پوششی معلوم چنان ما را زیر ضربات باتوم و گاز اشک‌آور گرفتند که ذره‌ای از آن را نمی‌توانستند بر دشمنان حقیقیشان وارد بیاورند.
هر چند دین کالای تظاهر نیست و کاسبی از دین برای نیل به مقاصد دنیوی مذموم خوانده شده است، اما چون اینان نمی‌خواهند نماز‌خواندن دراویش در حسینیه‌هاشان ببینند و صبر و متانت دراویش را حمل بر ناتوانی آن‌ها کرده‌اند، ظهر یکشنبه، نماز ظهر و عصر را کنار هم و با هم در مقابل یکی از نهادهای دولتی می‌خوانیم تا هم ایشان و هم مردم ببینند که بی‌دین کیست؛ کسی که شکنجه می‌کند و به اسارت می‌برد، یا کسی که شکنجه می‌شود و به اسارت برده می‌شود؟!
این نماز دستجمعی به صورت فرادا اما در کنار همدیگر، مقابل نهادی که در خبری دیگر مکان آن اعلام می‌شود، اقامه خواهد شد تا حضرات ببینند که آیا دراویش جز به سمت یک قبله واحد عبادت می‌کنند و آیا نمازی که می‌گزارند با نماز شیعه تفاوت می‌کند یا نه.
این نماز دستجمعی سرآغاز نمازهایی‌ست که از این پس دراویش در مقابل خانه مراجع و دولتمردان و وزارتخانه‌ها اقامه خواهند کرد تا بر همه مشخص شود که مشکل قدرتمداران با دراویش، نه دین، که تشبث کور و کر کننده آن‌ها به سیاست و قدرت است.
درویش به خاطر خدا گرد درویش آمده است، نه برای تملک قدرت. دراویش همچنان عده‌ای شب‌زده که مقابل نور چراغی گرد هم آمده‌اند، صورت‌هاشان تنها در نور حق قابل دیدار است. زنهار از سیاست چرکی که دین خدا را آلوده کرده است و به اسم دینداری شمشیر می‌کشد و باتوم می‌کوبد.
نماز ظهر و عصر یکشنبه را در پیاده‌رو و کنار هم می‌خوانیم و پیشاپیش از مردم عزیزمان که با ترافیک مواجه خواهند شد عذرخواهی می‌کنیم. این یک روز را به خاطر ده سال شکنجه‌ای که بر ما روا داشته‌اند ببخشید و هر بد و خوبی را که از دراویش گنابادی دیده‌اید، حلال کنید.
فقرای عزیز توجه داشته باشید که اینجا نه شعاری می‌دهیم و نه حرفی می‌زنیم. همزمان با اذان ظهر با دست و چشم بسته مقابل نهادی که نام و نشانی آن اعلام خواهد شد، یک یک وارد می‌شویم و کنار هم نماز می‌گزاریم و بعد از اقامه نماز ظهر و عصر، محل را ترک می‌کنیم.
مرا غرض ز نماز آن بود که پنهانی حدیث درد فراق تو با تو بگذارم