اگر روزگاری کتاب «دور دنیا در هشتاد روز» ژول ورن نویسنده فرانسوی، رویای جهان‌گردی مردم دنیا را روایت می کرد، دود ۱۴۲ سال بعد و در ایران ظرف هشتاد روز ابتدایی سال ۱۳۹۱ بیش از هزار جوان ایرانی برای ادامه تحصیل به خارج از کشور رفتند. مسافرانی که نیمی از آنها ۲۲ ساله و با هزینه شخصی برای ادامه تحصیل از کشور خارج شده‌اند و سه انتخاب اول آنها کشورهای آمریکا، کانادا و بریتانیا بوده است.
کوچ جوانان ایرانی برای ادامه تحصیل به خارج از کشور طی سال های اخیر به مثابه درختی تنومند شده است که باردهی آن نصیب کشورهایی می شود که از ظرفیت جوانان ایرانی بهره می برند.
سایه این درخت به طوری بر سر پیشرفت کشورهای خارجی افتاده است که نخست وزیر کانادا به صراحت اعلام کرد دولت ایران ما را ۲۵ سال پیشرفت داد، چرا که زمینه مهاجرت هزاران متخصص ایرانی به این کشور را فراهم کرد. مهاجرت جوانان ایرانی به کشورهای خارجی حتی در گزارش های صندوق بین المللی پول هم جایگاه برتر پیدا کرده است.
دکتر اشرف بروجردی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در این باره به خبرآنلاین می گوید: طبق آمار صندوق بین المللی پول در سال ۲۰۰۹ ایران به لحاظ مهاجرت نخبگان در میان ۹۱ کشور در حال توسعه و توسعه نیافته مقام اول را داشته است. طبق این آمار سالانه بین ۱۵۰ تا ۱۸۰ هزار ایرانی تحصیل کرده برای خروج از کشور اقدام می کنند. تعدادی که با بررسی موردی برخی کشورهای مهاجر پذیر جوانان ایرانی همخوانی دارد؛ برای مثال در حال حاضر حدود ۱۴ هزار دانشجوی ایرانی در کشور مالزی مشغول تحصیل هستند.
بروجردی می گوید: از سوی دیگر نتایج بررسی سالانه نام نویسی های بین المللی دانشگاه‌های آمریکا نشان می‌دهد در سال تحصیلی ۲۰۱۱-۲۰۱۰ که ۵ هزار و ۶۲۶ ایرانی در حال تحصیل در این کشور هستند و این رقم ۱۹ درصد افزایش نسبت به سال قبل را نشان می‌دهد. در این رابطه می توان به آمارهای داخلی نیز مراجعه کرد؛ بر اساس آمار مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۸۹، ۶۰ هزار نخبه ایرانی از ایران مهاجرت کرده‌اند که اغلب از المپیادهای علمی و یا جزو نفرات برتر کنکور و یا دانشگاه ها است. آمار واطلاعات نشان می دهد اکنون ۲۵ درصد از ایرانیان تحصیل کرده، در کشورهای توسعه یافته زندگی می‌کنند که از مجموع مهاجران حدود ۴۰ درصد را دختران و زنان تشکیل می‌دهند.
نخبه ها بزرگترین سرمایه انسانی
دکتر منیژه فیروزی مشاور کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی درباره خروج نخبگان از کشور به خبرآنلاین می گوید: افراد نخبه کشور که بزرگترین سرمایه های انسانی کشور هستند، به دو طریق از کشورمان خارج می شوند. عده ای برای ادامه تحصیل به خصوص در مقاطع بالا، ویزای تحصیلی دریافت می کنند و عده دیگر کسانی هستند که تحصیلات خود را به پایان رسانده اند، سابقه کاری خوبی کسب کرده اند و به زبان انگلیسی و یک زبان دیگر مسلط هستند. این دسته افراد برای اخذ ویزای کار اقدام می کنند. هر دو گروه باید پشتوانه مالی خوبی داشته باشند تا بتوانند در کشور دیگری مستقر شوند. این دورنما نشان می دهد که بهترین سرمایه ها (مادی و معنوی)، چگونه از کشور خارج می شوند. از طرف دیگر، بررسی نرخ بیکاری در کشور نشان می دهد که بیکاری در قشر تحصیل کرده بیش از قشر تحصیل نکرده است و همچنین درآمد افراد تحصیل کرده به نسبت افراد تحصیل نکرده که جذب بازار واسطه گری و دلالی می شوند، بسیار پایین است.
افزایش قیمت ارز هم مانع خروج نخبگان نشد
مشاور کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی درباره پیشرفت این افراد می گوید: به لحاظ فرهنگی، به افراد تحصیل کرده جوان بهای اندکی داده می شود. افرادی می توانند خود را در این آشفته بازار عرضه کنند که پشتوانه قوی خانوادگی و مادی داشته باشند. در حالی که در کشورهای پیشرفته برای افراد مستعد و تعلیم دیده بهترین امکانات مادی فراهم می‌شود تا آنها هم بتوانند پیشرفت کنند و هم آسایش نسبی داشته باشند. دور نمای دوم نشان می‌دهد که ما خود زمینه را برای سرکوب و خروج با استعدادترین جوانان کشور فراهم می‌سازیم.
او می گوید: این موضوع اغوا کننده است که ما جوانان را با هزینه شخصی خود آنها روانه کشورهای پیشرفته می کنیم و در پایان جوانانی متخصص به کشور بازگشت خواهند کرد. اما آیا زمینه برای حضور آنها فراهم است؟ آیا برنامه هایی برای بهره وری از این سرمایه در نظر گرفته شده است؟ خروج جوانان از کشور در حالی افزایش یافته است که قیمت ارز به نسبت سالیان قبل، جهش ناگهانی پیدا کرده بود. حتی این امر نیز مانع خروج نخبگان نشد. در صورتی که به سرعت برای رفع این معضل کارهایی انجام نپذیرد جبران خسارت ساده نخواهد بود.
برنامه هایی با اهداف طولانی مدت
فیروزی می گوید: برای پیشگیری از این واقعه ناگوار که سال به سال نگران کننده می شود، ابتدا لازم است تا یک پژوهش جامع انجام شود. مشکلاتی را که جوانان مهاجر در کشورهای دیگر دارند، ارزیابی شود و آنچه را که باعث شده تا آنها علی رغم مشکلات بخواهند در آنجا بمانند مورد بررسی قرار گیرد. در کشور بسترهایی فراهم شود تا جوانان بتوانند با مشکلات کمتر و امتیازات بیشتر مسیر رشد خود را طی کنند و بتوانند نیرو و توانمندی خود را در برای پیشرفت به کار گیرند. اگر راه هموار باشد، خود این نخبگان می توانند بهترین برنامه ها را برای افزایش بهره وری از نیروی انسانی طراحی کنند.
این رویکرد که هر جا نمی توانیم پدیده ای را کنترل کنیم، به اهرم های فشار و نهادهای نظارتی رو بیاوریم، یک رویکرد ناکارآمد و مخرب است. نمی توانیم با ارعاب و اجبار از جوانان بخواهیم تا در کشور بمانند، بلکه تدوین و به کار گیری برنامه هایی با اهداف طولانی مدت که در آن همه جوانب به خوبی سنجیده شده باشد و همه ارگان های مسئول نقشی در آن بر عهده داشته باشند، رویکرد معقولانه تری است.
فرار مغزها یا صادرات مغزها؟
اصطلاح پدیده فرار مغزها یک اصطلاح قدیمی است. آن چه امروزه به واقع اتفاق می افتد، فرار نیست بلکه یک پدیده فیزیکی بسیار ساده است. کالایی تولید می شود اما ظرفیت نگه داری از آن وجود ندارد؛ افرادی با سختی پرورش پیدا می کنند و آماده می شوند تا در فضایی خلاقانه مشغول به کار شوند، اما از آنجا که ظرفیت لازم برای بهره وری از آنها وجود ندارد، این نیرو به سمت خارج رانده می شود. این موقعیت فرار نیست بلکه نوعی اخراج است. صادرات مغزها نیز اصطلاح مناسبی نیست. وقتی کالایی صادر می شود در ازای آن وجهی وارد می شود، اما در ازای خروج جوانان نه تنها چیزی به دست نمی آوریم، بلکه هزینه سنگینی نیز پرداخت می کنیم.