ولايت باطن دين است اما عرفان، عرفان اصلاً سلوک راه ولايت است بعضي از آن چيزي که از آن به مقالات عرفاني مي رسند و سير و سلوک در آن تعبير کردند عبارت است از همين سلوک راه ولايت پس عرفان در واقع با قول به مسأله ولايت و سلوک ولايت و در واقع طي مقالات اين نوعي علم باطن، تفکر باطن است تشيع هم همين طور مسأله ولايت را قائل است ولايت باطن نبوت است پس بنابراين اين اصل، اصل ولايت در تشيع و عرفان ارتباط دارند و منتهي فرق مي کند فوق شايد بتوانيم فرق عرفان و تشيع را در اين مي بينيم هر دو قائل به ولايت اند ولي در عرفان وصول به اين اطوار ولايت را شرح مي دهد انسان فقط کافي نيست که قائل به مسأله ولايت باشد بلکه بايد سالک طريق ولايت باشد  

عمل گرایی، صرفا یک نظریه شناخت شناسی نیست، بلکه در حقیقت فلسفه ی زندگی است، که بر اساس آن، واقعیت نه یک چیز ثابت و سخت و استوار، بلکه یک جریان پیوسته و در حال تغییر و تحول محسوب می شود. در نزد متفکران عمل گرا، فلسفی کردن، (برخلاف برداشت مرسوم) فرایندی پویا، سیال و چندوجهی است. هم به عنوان راهی برای تغییر واقعیت های اجتماعی و هم برای کاربرد تجربه در بازخوانی و تفسیر فلسفه ها.

روزی گذشت پادشهی از گذرگهی/ فریاد شوق بر سر هر کوی و بام خاست/ پرسید زان میانه یکی کودکی یتیم/ کاین تابناک چیست که بر تاج پادشاست/ آن یک جواب داد چه دانیم ما که چیست/ پیداست آنقدر که متاعی گرانبهاست/ نزدیک رفت پیرزنی گوژپشت و گفت/ این اشک دیده من و خون دل شماست/ ما را به رخت و چوب شبانی فریفته است/ این گرگ سال هاست که با گله آشناست