به دعای کمیل رفته بودند تا بر طبق آموزه های قرآنی که فرمود: امن یجیب المضطرا اذا دعا ویکشف السوء ،  با کمیل ابن زیاد نخعی همزبان شوند و بر طبق رهنمود مولایشان علی (ع)  بخوانند: آلهم و ربی من لی غیرک اسئله کشف ضری و النظر فی امری. این که دیگر توسل به بیگانه و تبلیغ علیه نظام و تشویش افکار عمومی نبود؟ چرا آن ها باز داشت  شدند؟ این بندگان خدا با ایمان به : یا من اسمه دواء و ذکره شفاء آمده بودند تا درمان درد های خود و جامعه خود را از خداوند طلب کنند؛ آمده بودند تا با خود سازی و پنگ زدن به ریسمان الهی و تعالی عرفانی بتوانند با پایمردی بیشتر احقاق حقوق از دست رفت خود وملت را پیگیری کنند. آیا نا امیدی از دادرسی و عدالت حاکمان و پناه بردن وتوسل  به خدا هم از مقولات امنیتی و براندازی نرم محسوب می شود؟ شاید کسانی که این افراد را بازداشت کرده اند بر این باورمی باشند که آن ها با خواندن :الهم و من اردنی بسوء فارده؛ و من کادنی فکده؛  مرتکب براندازی عرفانی شده اند و برای حفظ امنیت نظام باید باز داشت می شدند. اگر چنین باشد، متهم ردیف اول این پرونده کمیل ابن زیاد نخعی است.  که در محل دعای کمیل حاظر نبود. واقعا در برابر این رویداد بی سابقه چه می توان گفت؟ 

اگر ديده‌ي عبرت‌بيني باشد، از وقايع مشابه و خسارت‌بار ديگري كه از يك سو، هستي ايران و ايرانيان را مي‌تواند بسوزاند، و از سوي ديگر، كشورهاي غربي را در معرض رفتارهاي خشونت‌بار معترضان به سياست‌هاي غيرمنطقي ايشان قرار دهد، مي‌توان جلوگيري كرد. مسئولان كشور و عقلا و روشنفكران جامعه در برابر خطرهايي كه كشور را تهديد مي‌كند، هميشه مسئول‌اند و بايد به حاكمان هشدار دهند و آن‌ها را از قرار دادن كشور در معرض خطرهاي غيرقابل گريز، نهي‌كنند كه هيچ منكري از آن بدتر نيست و هيچ گناهي بزرگ‌تر از سكوت و بي‌تفاوتي در برابر چنين منكراتي نيست(فاعتبروا يا اولي الأبصار). 

متاسفانه صداوسیمای ما بازتاب دهنده ی آنچه که درکشور ما میگذرد نیست. آیا به نظر شما صدا وسیما وقایع اخیر را به همان شکلی که در جامعه ما وجود داشت نشان داد ؟ یا خلاف واقع بود؟ درسته که حرفهای من به صورت سوالی هست اما منظور بنده از لحنم کاملا مشخصه . متاسفانه زمانی که رسانه مادرو مهمترین عنصر اطلاع رسانی مردم بدین شکل رفتار میکند انتظاری از دیگر رسانه های خرد نمی رود. صدا وسیما یی که زیر نظر شما کار میکند و رییس آن را شما تعیین می کنید ، دو حالت دارد : یا به دستور شما این گونه عمل میکند و یا نظارتی بر آن ندارید. این سوال مطرح است که در این 30 سال آیا واقعا جامعه ما به سمت اسلامی شدن و اخلاقی بودن پیش رفته؟ اگر ذره ای هم جواب به این سوال منفی باشد باید به عملکرد خود در این 30 سال شک کنیم. 

در این بیانیه تحلیلی كوتاه، فارغ از مباحث تئوریك و مجادلات نظری، برخی مولفه‌های اساسی «مردم‌سالاری دینی» را یادآوری و تاكید می‌كنیم محورهایی كه غفلت، تغافل و یا اعراض و انكار آن، شكوه مشاركت انتخابات را به تلخی كشاند، وحدت ملی را در مخاطره انشقاق اجتماعی قرار داد، دلسوزان اسلام و انقلاب را در جهان اسلام دلواپس و نگران ساخت، زخم‌خوردگان از امام و انقلاب اسلامی را به طمع واداشت و جبهه‌ای به گستردگی سلطنت‌طلبان، منافقان، ملی‌گرایان، لیبرال‌ها، مرتجعان و … را متحد و همراه ساخت. مهم‌ترین مولفه‌های «مردم‌سالاری دینی» را در نكات زیر می‌توان شناخت:

1-قانون‌گرایی: نظام مردم‌سالاری دینی، قانون‌مدار است؛ به‌ویژه چون قوانین عرفی از ساحات نظارت و ولایت عبور می‌كنند، جایگاه معنوی – دینی نیز می‌یابند.