برای اسم دو اعتبار است یکی اعتبار به اینکه اسم و آینه برای مسمی است و به این نظر شخصیت و وجودی که غیر از وجود مسمی (نامبرده شده) باشد برای آن نیست بلکه وجود آن همان وجود مسمی و نمونه‌ای از آن و شخصیت آن نیز همان شخصیت مسمی است و از این جهت در سخن گفتن و مکالمات حکم بر مسمی و نظر بدان است مثلاً هرگاه بگوئیم زید آمد نظری به حروف کلمه اصلاً نداریم بلکه مقصود ما خبر دادن از آمدن کسی است که بدین نام موسوم می‌باشد. اعتبار دیگر این است

برای اسم دو اعتبار است یکی اعتبار به اینکه اسم و آینه برای مسمی است و به این نظر

مطمئناً تا به حال این تجربه را داشته‌اید که در کلاس درس و یا یک جلسه و سمینار حوصله‌تان

قالَ اللّهُ تَعالی والَّذینَ جاهَدوا فینا لَنَهدِیَّنَهُم سُبُلَنا. ابوسعید خَدری رَضِیَ‌اللّهُ عَنهُ گوید پرسیدند پیغامبر را صَلَّی‌اللّهُ عَلَیهِ وَ