گنجینهٔ سخن
دکتر علی شریعتی: او (علی(ع)) حاكمی بود كه بر پهنههای بزرگی در آفريقا حكم میراند، اما زندانی سياسی نداشت. حتی يک زندانی سياسی و قتل سياسی. و طلحه و زبير قدرتمندترين شخصیتهای بانفوذ و خطرناكی كه در رژيم او توطئه كرده بودند، هنگامی كه آمدند و بر خروج از قلمرو حكومتش اجازه خواستند، و میدانست كه به يک توطئهی خطرناک میروند، اما اجازه داد، زيرا نمیخواست اين سنت را برای قدارهبندان و قلدران به جای گذارد كه به خاطر سياست، آزادی انسان را پامال كنند.