براساس قانون و مقررات تأمین اجتماعی هر کارگری که برای کارفرمایی کار می‌کند و از او حقوق یا دستمزد (نقدی یا غیرنقدی) دریافت می‌کند اگر مشمول سایر قوانین بیمه‌ای کشور نباشد، مشمول قانون تأمین اجتماعی است.

 برای اینکه از جایگاه شهروندی نگاهی گذرا به چارچوب‌های حقوقی ذیربط انجام شود، خالی از لطف نیست که اقشار

بسم الله الرّحمن الرّحیم این گُل، من الان نگاه می‌کنم لابد یک دلِ شکسته یا سرِ شکسته، یادم… البته

طبق قوانين ذيل شهروندان جامعه بايد از حق رفاه و تأمين اجتماعى برخوردار باشند: ماده ٢۵ اعلاميه جهانى حقوق بشر: هر انسانی سزاوار یک زندگی با استانداردهای قابل قبول برای تأمین سلامتی و رفاه خود و خانواده‌اش، از جمله تأمین خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری است و همچنین حق دارد که در زمان‌های بیکاری، بیماری، نقص عضو، بیوگی، سالمندی و فقدان منابع تأمین معاش، تحت هر شرایطی که از حدود اختیار وی خارج است، از تأمین اجتماعی بهره‌مند گردد.

از جمله حقوق اساسى و اوليه‌ی افراد جامعه، تأمين رفاه نسبى و نيازهاى افراد جامعه است. اين حق، ابعاد