سمیرا بهزادی ـ کارشناس ارشد تاریخ ایران اسلام معنی لغوی فتوت، «بخشندگی، بخشش، مروت، جوانمردی و مردانگی» است. در

فتوّت نـزد‌ صـوفیه و مـلامیته اهمیّت خاصّی داشته، چنان‌که بعضی مشایخ قبل از ورود‌ به‌ حلقه اهل تصوّف در شمار فـتیان بـوده‌اند و حتّی مشایخ و مشاهیر صوفیه مانند سلمی و قشیری و ابن عربی‌ در‌ باب فتوّت بحث و تـأکید کـرده‌اند و نـه فقط صوفیه، علی بن ابی طالب‌ و سلمان‌ فارسی‌ را از فتیان و مخصوصاً علی را «شاه مردان» و «فـتی مـطلق» شمرده‌اند بلکه حسن بصری را‌ نیز‌ «سید‌ الفتیان» خوانده‌اند و در باب جوان‌مردی اقوالی از او و از دیگر مـتصوّفه نـقل‌ کـرده‌اند‌.

چکیده جوانمردی که ریشه در فطرت پاک انسان دارد، تداعی‌کننده‌ی صفاتی چون «راستی»، «صفا»، «انصاف»، «شجاعت»، «سخاوت»، «وفاداری»، «ایثار»،