عبرت از داستانها، انجام وظايف ديني ، ذکر و فکر و تمرکز فکر
     
  
ذكر و فكري كه فرمودند براي اين است كه اوّلاً هميشه به ياد خدا باشيم و يادمان باشد كه «ما ز بالاييم و بالا ميرويم» البته هنوز به بالا نرفتهايم، ولي بالاخره به بالا ميرويم. ذكر يعني يادآوري و بعد هم بتوانيم تمركز فكر پيدا كنيم، هم خود ذِكر را بايد با تمركز فكر انجام داد و هم ذكر براي اين است كه تمركز فكر را پيدا كنيم؛ بنابراين به هر اندازه كه خدا قسمت كرد و توانستيم حواس خود را جمع كنيم و با تمركز فكر، ذكر خود را بگوييم، بايد خوشحال باشيم، ولي درصدد پيشرفت باشيم.
 
								 وقتي من ميگويم، ديدار پير از هر چيز ديگري واجبتر است، اين از كدام نوع ديدار است؟ اين ديدار كه ما همديگر را ميبينيم، يا در تلويزيون ميبينيم؟ نه، آن ديداري است كه علی (ع) فرمود: هر كه بميرد، مرا ميبيند! اين ديداري كه ميگوييم از آن قبيل است، ولي براي اينكه به آن ديدار برسيم – نماز واقعي را كه حضرت جعفر صادق (ع) خواند و ميخواند كه خيلي پر رويي ميخواهد كه ما بگوييم نمازمان آن طوري است – يك گوشهاي يك نمازي ميخوانيم تا شايد نسيمي از آن نماز حضر
وقتي من ميگويم، ديدار پير از هر چيز ديگري واجبتر است، اين از كدام نوع ديدار است؟ اين ديدار كه ما همديگر را ميبينيم، يا در تلويزيون ميبينيم؟ نه، آن ديداري است كه علی (ع) فرمود: هر كه بميرد، مرا ميبيند! اين ديداري كه ميگوييم از آن قبيل است، ولي براي اينكه به آن ديدار برسيم – نماز واقعي را كه حضرت جعفر صادق (ع) خواند و ميخواند كه خيلي پر رويي ميخواهد كه ما بگوييم نمازمان آن طوري است – يك گوشهاي يك نمازي ميخوانيم تا شايد نسيمي از آن نماز حضر