سایت مجذوبان نور :  درویش بودن مرحوم آقا لو جرم مضاعف نانوشته ای برای محرومیتهای او از حقوق انسانیش بود واین موضوع را حراستی های وزارت ارشاد بهتر از دوستانش میدانستند. //

وزارت ارشاد چهره‌‌های ملی ما از جمله آقالو را اخراج کرد. بیمه، حقوق و مزایای وی را قطع کردند. دوستان دیگری هم هستند مثل خانم تیموریان، آقای شهرستانی و آقای جهانزاده.

نکته‌ی بدتر این است که چهار نفر از این هنرمندان بیماری خاص دارند و به بلای سرطان گرفتارند.

من کاری به این ندارم که این‌ها عمرشان را برای کشور گذاشته‌اند و چهره‌ی ملی هستند، اما‌ آیا یک وزارتخانه باید حقوق عادی و بیمه‌ی درمانی این آدم‌ها را قطع کند؟

متاسفانه یکی از قربانیان این سیاست نابخردانه و ضد هنری، روانشاد احمد آقالو بود که دق کرد.

گفت و گو با قطب‌الدین صادقی و بهزاد فراهانی درباره‌ی مرگ احمد آقالو:

«آقالو، قربانی سیاست نابخردانه ارشاد شد»

سایت مجذوبان نور :  درویش بودن مرحوم آقا لو جرم مضاعف نانوشته ای برای محرومیتهای او از حقوق انسانیش بود واین موضوع را حراستی های وزارت ارشاد بهتر از دوستانش میدانستند.

مجتبا پورمحسن

احمد آقالو، یکی از بهترین بازیگران تاتر ایران، شامگاه شنبه درگذشت.

آقالو متولد سال ۱۳۲۸ در قزوین بود. او در طول ۴۰ سال حضوری پر‌رنگ در تاتر، تله‌تاتر و نمایش رادیویی داشت.

او هم‌چنین در ۱۱ فیلم سینمایی از جمله «مجنون»، «یک تکه نان»، «گاهی به آسمان نگاه کن» و پاداش و سریال‌هایی نظیر «سلطان‌ و شبان» و «یک مشت پر عقاب» بازی کرده است.

آقالو در نمایش‌هایی مثل «آئورا» به کارگردانی آتیلا پسیانی، «ازدواج می‌سی‌سی‌پی» به کارگردانی حمید سمندریان‌، «مجلس نامه»، «خروس»، «پل» و «مرغ دریایی» به کارگردانی محمد رحمانیان نیز ایفای نقش کرده است.

قطب‌الدین صادقی، یکی از کارگردانان تاتر، در یک سال گذشته در مصاحبه‌های مختلف از بی‌توجهی مسوولان به بیماری آقالو گلایه کرده بود.

او در گفت و گو با زمانه در این مورد می‌گوید:

وزارت ارشاد چهره‌‌های ملی ما از جمله آقالو را اخراج کرد. بیمه، حقوق و مزایای وی را قطع کردند. دوستان دیگری هم هستند مثل خانم تیموریان، آقای شهرستانی و آقای جهانزاده.

نکته‌ی بدتر این است که چهار نفر از این هنرمندان بیماری خاص دارند و به بلای سرطان گرفتارند.

من کاری به این ندارم که این‌ها عمرشان را برای کشور گذاشته‌اند و چهره‌ی ملی هستند، اما‌ آیا یک وزارتخانه باید حقوق عادی و بیمه‌ی درمانی این آدم‌ها را قطع کند؟

متاسفانه یکی از قربانیان این سیاست نابخردانه و ضد هنری، روانشاد احمد آقالو بود که دق کرد.

احمد از دوستان قدیمی من بود، از سال ۱۳۵۰ که بر نیمکت دانشگاه نشستیم. دوستی ما ۳۷ سال بدون ذره‌ای اختلال و غبار و کدورت ادامه داشت و من به روح پر‌فتوح ایشان درود می‌فرستم.

در یک سال گذشته که وضع بیماری ایشان شدت پیدا کرده بود، آیا مسوولین هیچ کمکی به ایشان کردند؟

بارها نامه‌ای از طرف خانه‌ی تاتر نوشتیم. فقط آقالو نبود، چند نفر بودند که این بیماری خاص را داشتند، آقای مصطفی عبدالهی بود، آقای حسین محب‌اهری، آقای آقالو، خانم دلدار گلچین، خانم دنیا سمیع‌زاده‌ هم بودند که متاسفانه هیچ قدمی برای این‌ها برنداشتند.

چند بار قول دادند که نامه‌ها دست به دست شد و گفتند که این کار را می‌کنیم، آن کار را می‌کنیم که متاسفانه هیچ خبری نشد.

آقای آقالو از کی دیگر کار نمی‌کرد؟

متاسفانه در روزهای آخر واقعاً ناتوان بود و خیلی کم کار می‌کرد، گاهی می‌رفت نمایشنامه‌ای رادیویی ضبط می‌کرد و گاهی هم صحنه‌هایی از یک سریال. ولی کلاً دیگر توان کار کردن به آن شکل را نداشت. در همین حال باید هزینه‌های سنگین بیماری خود را هم می‌پرداخت.

آقای صادقی، وضعیت مالی خوبی هم نداشت؟

نه، کجا خوب بود، کدام هنرمند وضع مالی خوبی دارد؟

ایشان از معدود بازیگران تاتر بود که علیرغم آن‌که نقش‌های منفی بازی می‌کرد محبوب هم بود.

بله، ایشان بسیار انسان خوش قلب و مهربان و هم‌چنین بازیگر خوبی هم بود.

بازی وی چه ویژگی متمایزی داشت که او را از دیگران یکه می‌کرد؟

بازی او بسیار درونی و عمیق بود و احساسات واقعی و صداقت در کارهای او به چشم می‌خورد.

بهزاد فراهانی یکی از پیشکسوتان تاتر هم احمد آقالو را یکی از بهترین بازیگران تاتر ایران می‌داند. او درباره‌ی آقالو می‌گوید:

مهم‌ترین چیزی که در این بزرگمرد وجود داشت و باید همیشه ستایش کنیم اخلاق و منش بسیار بسیار غرور انگیزی بود که در وی وجود داشت.

شناخت فوق‌العاده‌ای داشت و فضا‌شناس و فضا‌ساز بود. همسر وی هم هنرمند بزرگی است، در مورد موسیقی فولکلور خیلی کار کرده است و بانوی محققی است.

در مورد هماهنگی و کمپوزیسیون هم این بانو کارآمد است و کوشش شکوهمندی هم در حفظ احمد داشت.

در هر حال رفتن احمد فاجعه‌ی تاسف‌باری بود، چون با بیماری سختی که داشت خوب مبارزه کرد.

از محبوب‌ترین بَدمَن‌‌های تاتر ایران هم بود، نه؟

من این تفکیک را قبول ندارم و اصلاً ما چنین چیزی را در تاتر نداریم. ما در تاتر بدمن یا آدم منفی نداریم.

منظورتان آدم منفی است دیگر، آدم منفی محصول شرایطی است که در آن زندگی می‌کند و مهم‌تر از آن ژنی است که از پدر و مادر به او می‌رسد و این شوخی مال تاتر ملودرام و ناتورالیسم بود.

چون کارکتری که ابعاد گوناگون نداشته باشد، اصلاً کارکتر نیست. الان نمی‌توانید ابن‌ملجم را از ابتدا بد بگیرید، چون کار ناموفقی خواهد بود.

اگر آقالو به دنبال این نقش‌‌ها می‌رفت، به دلیل ابعاد وسیعی بود که این شخصیت‌‌ها داشتند و برای این به طرف آن‌ها می‌رفت.

احمد آقالو در مدتی که به بیماری سرطان مبتلا بود، مشکل مالی داشت و گویا مسوولین هم به او کمک نکردند. شما اطلاعی از این مورد دارید؟

نسبت به هر هنرمند بیماری در این کشور کم توجهی شده و می‌شود. هزار بار هم که بگویی بی‌فایده است. اگر چنان‌چه یک فوتبالیست در فلان نقطه‌ی جهان یک گل بزند، مورد ستایش قرار می‌گیرد. اما یک هنرمند که این جا بیماری سرطان دارد و در حال مبارزه با بیماری خود است، هیچ کس به یاری او نمی‌شتابد.