در کلاس‌های درس امروزی، به دانش‌آموزانی که در نوشتن مشکل دارند، اجازه داده می‌شود که در عوض از کامپیو‌تر استفاده کنند. حتی در مواردی به این کار تشویق شده یا مجبور می‌شوند. اما پژوهش‌ها و همچنین تجربیات بالینی نشان می‌دهد که عادت به این کار در سال‌های اولیه یادگیری، می‌تواند موجب بروز نقص‌های دیگری هم بشود.
به گزارش نوروسافاری به نقل از سایکولوژی تودِی، متخصصان حوزهٔ یکپارچگی حسی و رشد کودک تصریح می‌کنند که کودکی که نمی‌تواند به خوبی با دست بنویسد، به راحتی نمی‌توانند خواندن را بیاموزند؛ زیرا آن‌ها در زمینه نقش‌بندی دیداری-حرکتی در ذهن، برای تشخیص حروف، به اندازه کافی قوی نیستند. در مقابل، تمرین کردن و ورزیده شدن در نوشتن، هم نوشتن و هم خواندن را روان‌تر و خودکار کرده و توان ذهنی را برای کار بر روی دیگر موضوعات مثل ریاضی و هجی کردن افزایش می‌دهد.
به طور کلی، نوشتن و سرهم‌نویسی، مغز و ذهن را به شیوه‌ای منحصر به فرد و همه‌جانبه برمی‌انگیزند، از جمله هماهنگی چشم-دست، خودانضباطی، توجه به جزئیات و درگیری کلی فرآیند فکر کردن، زبان و مناطق حافظه کاری. درحالی که تایپ کردن اینگونه نیست. هنوز هم به طور رو به افزایشی، مدارس این مهارت حیاتی را کنار می‌گذارند و به محض ظهور اولین نشانه‌های سختی در نوشتن برای کودک، به سرعت به سراغ تایپ کردن می‌روند. همچنین سرهم نویسی دیگر یک ضرورت محسوب نمی‌شود.
آنچه که بیشتر مطالعات نشان می‌دهند این است که نکته‌برداری با لپ‌تاپ موجب فهم ضعیف‌تر مطالب نسبت به نکته‌برداری با دست می‌شود و اینکه لپتاپ‌ها (حتی وقتی که آن‌ها به صورت مناسب مورد استفاده قرار می‌گیرند) هم برای کاربر و هم برای اطرافیان موجب حواس‌پرتی می‌شود. پژوهش‌های دیگر نشان داده است که دانش‌آموزانی که از لپ‌تاپ برای نکته‌برداری استفاده می‌کنند در امتحانات به خوبی کسانی که با دست نکته‌ها را می‌نویسند عمل نمی‌کنند.
گزارش یک تجربه
در یک گزارش تکان‌دهنده در سال ۲۰۰۷ در دفاع از ممنوعیت لپ‌تاپ در کلاس درس، پروفسور کوین یاماموتو از دانشکده حقوق تگزاس جنوبی فهرستی از پژوهش‌هایی که از ایده او حمایت می‌کرد، ارائه کرد. از جمله اینکه استفاده از لپ‌تاپ در کلاس‌های حقوق با نرخ قبولی پایین‌تر در آزمون وکلای دادگستری در ارتباط است. او در مطالعه‌ای در کلاس درس خودش، دریافت که استفاده از لپ‌تاپ ارتباط چشمی معلم-شاگرد را کاهش داده و موجب اتکای بیش از اندازه بر جستجوی مطالب به جای درونی‌سازی مفاهیم، کاهش تفکر تحلیلی و پدید آوردن یک مانع ذهنی و فیزیکی بین او و دانش‌آموزان می‌شود. او همچنین دریافت که دانش‌آموزان مطالب را به درستی دنبال نمی‌کنند و به طور دیوانه‌کننده‌ای بحث‌های غیرکارآمدی را شکل می‌دادند. درمقابل، یاماموتو اشاره می‌کند که بعد از ممنوعیت لپ‌تاپ، سؤالات بیشتر، بحث‌ها عمیق‌تر، و نمرات امتحان بالا‌تر رفته همچنین بازخوردهای شدیداً مثبتی از جانب دانش‌آموزان دریافت کرده است. آن‌ها تقریباً ۹۰% احساس مثبت یا خنثی نسبت به ممنوعیت صفحه کلید داشتند.
جالب است که یاماموتو اشاره می‌کند که این ممنوعیت مدیرانش را نگران کرده بود. او از انجام چنین حرکت جسورانه‌ای منع شده بود زیرا مدیرانش فکر می‌کردند که چنین ممنوعیتی موجب اعتراض دانشجو‌ها خواهد شد. البته این اتفاق رخ نداد، اما اگر رخ داده بود باز هم باید از خود بپرسیم چرا همه ما اینقدر از حذف تکنولوژی مبتنی بر صفحه نمایش از یک محیط خاص حتی به صورت آزمایشی واهمه داریم؟ آیا مدیران وابستگی روانی خود به ادوات تکنولوژی را بروز می‌دادند و اضطراب خود را منعکس می‌کردند؟ یا اینکه فرض آن‌ها بر پایهٔ مقاومتی است که هنگام حذف هر وسیله صفحه نمایشدار در کودکانشان دیده‌اند؟ یا اینکه تنها تصور کرده‌اند که دانش آموزان نمی‌توانند با این شرایط منطبق شوند؟
هرچه که باشد، وقتی پای یادگیری، رشد و سلامتی به میان می‌آید، ساده‌ترین و طبیعی‌ترین راه چیزی است که هزاران بار بهتر با مغز و بدن هم انطباق دارد. ما باید محیط‌هایی را خلق کنیم که موجب یادگیری شوند؛ حتی اگر برخلاف میل فرهنگی ما باشد و در عین حال به افراد جوان، باور به انطباق‌پذیری بدهد. حتی اگر کسالت‌آور هم به نظر برسد، بازگشت به اصول اولیه اغلب نتایج بهتری دارد.
مترجم: ژاله علیپور – وبسایت نوروسافاری
لینک گزارش خبری در وبسایت Psychology Today:
The Radical Notion of Returning to Handwriting
منابع:
۱- Cris Rowan، «Ten Reasons to NOT Use Technology in Schools for Children under the Age of ۱۲ Years،» Moving to Learn، May ۲۸، ۲۰۱۴
۲- William Klemm، «Biological and Psychology Benefits of Learning Cursive | Psychology Today،» Psychology Today، Memory Medic، August ۵، ۲۰۱۳
۳- B. Fried، «In-Class Laptop Use and Its Effects on Student Learning،» Computers & Education ۵۰، no. ۳ (April ۲۰۰۸): ۹۰۶–۱۴، doi: ۱۰. ۱۰۱۶/j. compedu. ۲۰۰۶. ۰۹. ۰۰۶
۴- Pam A. Mueller and Daniel M. Oppenheimer، «The Pen Is Mightier Than the Keyboard: Advantages of Longhand Over Laptop Note Taking،» Psychological Science، April ۲۳، ۲۰۱۴، doi: ۱۰. ۱۱۷۷/۰۹۵۶۷۹۷۶۱۴۵۲۴۵۸۱
۵- Banning Laptops in the Classroom: Is It Worth the Hassles