بسم الله الرّحمن الرّحیم
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق ثبت است در جریدهٔ عالم دوام ما
ما البته چون در این عالم هستیم درک و توجه عوالم بالاتر نداریم و مشکل است برایمان تصور اینکه؛ اینها حضراتی که گفتیم همه یکی هستند. این تصور برایتان مشکل است ولی مع‌ذلک ما علامتی برای ظهور و غروب این بزرگان داریم و آن تولد است و وفات. در عوالم تکامل بزرگان است. دین از قدیم هم، «چهل» رقم کمال است. چله می‌نشینند از قدیم می‌گویند، قبل از اسلام هم چله… چهل روز تکامل از چیز بود. در این چهل روز ما یک عزا داریم، در اربعین‌های خودمان یک عزا داریم، از اینکه دسترسی ما یعنی دسترسی ما- ما که عبارت از این ظواهرمان باشد- دسترسی این بدن ما، این عوالم ما دیگر به آن بزرگوار ممکن نیست، چون بسی از ما زجر کشید و خم به ابرو نیاورد، خداوند او را برد پیش خودش، نوبت کسی دیگر بود، واِلا همه‌ی اینها یکی است. عزای دومی که ما می‌گیریم در چهلم آن بزرگوار، به این معنی که چهل روز گذشته، خداوند این چهل روز را به ما مجال داد که عظمت آن بزرگوار را که از دست داده‌ایم درک کنیم ولی تا این تاریخ ما متأسفانه درک آن عظمات و بزرگی واحدی را، بزرگی معنوی را نداشتیم؛ این است که در چهلم هم معمولاً چهلم عزای ثانویه تلقی می‌شود، به‌خصوص در مورد بزرگانی همچون حسین بن علی (علیه‌السلام) که تمام جهان متوجه به اوست که تمام تحولات همه- دیگران- او بود، متصدی تکاملش است و ما متأسفانه این را از دست دادیم بدون اینکه بفهمیم چه بزرگی را از دست دادیم. چهل روز هم گذشت، این چهل روز هم به ما نفهماند که؛ ما حسین بن علی را از دست دادیم ولی علی بن حسین هست، همان است. ما نفهمیدیم که این همان است و حال آنکه همان هست که از دست دادیم، باید قدر بدانیم. این از خطبه‌هایی که، خطبه‌ی جمعه که خوانده می‌شود اسامی بزرگانی‌ست که هر کسی در زمانی مأمور حفظ و هدایت افکار فقرا بوده‌اند و انشاءالله این موفقیت … باشد که ما انجام دادیم واِلا خود آنها وظیفه‌شان را انجام دادند. خداوند امیدوارم که این عزاداری‌های مسلمین را برایشان به‌منزله‌ی چراغ راهنمایی بگیرد و آن شرحی که برای حسین می‌گوییم: مصباح الهدی و مفتاح الهدایه، این برای همه‌ی ما جلوه‌گر آقایان، این بزرگان باشد و همان نور و حرارتی را که از پیامبر می‌گرفتیم قدرت داشته باشیم از علی بگیریم، از حسین هم بگیریم و الی… انشاءالله خداوند ما را این توفیق بدهد.