شکنجه‌های اعمال‌شده بر درویشان گنابادی هنگام بازداشت و بازجویی در حادثه‌ی گلستان هفتم شماری از آنان را به دلیل عدم رسیدگی پزشکی با خطر نقص عضو مواجه کرده است.
پنج ماه از بازداشت خشونت‌آمیز درویشان گنابادی توسط لباس‌شخصی‌ها و نیروهای امنیتی می‌گذرد اما شماری از آنان هنوز آثار و نشانه‌های ضرب و شتم شدید را با خود همراه دارند.
مهدی مهدوی، محسن نوروزی، احمد براکوهی، برزو موسوی، سخاوت سلیمی، علی اویداوی و مهدی بختیاری با خطر نابینایی یا اختلال شدید بینایی مواجهند و هنوز ساچمه‌ی گلوله‌هایی که توسط مأموران به آنها شلیک شده از چشم‌شان خارج نشده است.
حسن شاهرضا، علیرضا لک و امیر نوری در اثر ضربات لگد و سیلی در هنگام دستگیری و بازجویی دچار اختلال شنوایی شده‌اند.
پوریا نوری، ابوالفضل باباحسینی، بشیر ریاحی، کامران بهادر، مجتبی شکری، محسن ابوالحسنی، سید مصطفی میرمحمدی، البرز اسکندری، حسن شاهرضا و رضا باوی در نتیجه ضربات باتوم و مشت و لگد یک یا چند دندان خود را از دست داده و یا دچار شکستگی آرواره و فک شده‌اند.
بشیر ریاحی، بهنود رستمی، سعید کریمایی، حسن عباسی، کوروش علیشاهی، رضا باوی، کامران بهادر، مهدی بختیاری، سعید عرب، سعید کاکاوند، اکبر داداشی و امیر نوری در نتیجه‌ی اهمال پزشکی و عمل‌های سرپایی و شتابزده‌ی پس از بازداشت دچار اختلال اندام‌های حرکتی شده و توانایی کنترل و حرکت دادن پا، دست، شانه و انگشتان خود را ندارند.
همچنین فضای غیربهداشتی و بدون استاندارد زندان فشافویه باعث التهاب دهان و عفونت شدید لثه و دندان شماری از درویشان شده اما با وجود تحمل درد بسیار به مراکز درمانی اعزام نمی‌شوند.