با درویشان گنابادی دربند که در زندان تهران بزرگ به سر می‌برند و حکومت ایران در رسانه‌های داخلی آنان را اغتشاشگر معرفی می‌کند بیشتر آشنا شویم.
علیرضا آزادروش
علیرضا آزادروش متخصص تجهیزات فنی آشپزخانه‌ها و سردخانه‌های صنعتی، هنرآموخته رشته مجسمه‌سازی و قلمزنی و مربی مجرب رشته کاراته، در سال ۱۳۶۵ به سلک درویشان گنابادی درآمده است.
تصورِ این که آزادروش از دیدن گوشت کنده‌شده‌ی پایش در حمله‌ی لباس‌شخصی‌ها به یاد گوشت‌های منجمد سردخانه‌هایی می‌افتد که تکه‌تکه در یخچال‌های برفک‌پوش و زهم‌بو به قناره کشیده شده‌اند سخت نیست خاصه آن هنگام که می‌بیند دوستانش، برادرانش و خواهرانش در تاریکی شب به دست لباس‌شخصی‌ها چون گوشت قربانی مثله می‌شوند و قیمه‌قیمه می‌شوند.
آزادروش که به هواخواهی دوستانش در تجمع اعتراضی درویشان، مقابل کلانتری ۱۰۲ پاسداران شرکت کرده بود مورد اصابت گلوله پلاستیکی و ساچمه‌ای قرار می‌گیرد و چشم و سر و پاهایش مجروح می‌شود و آنگاه که تجمع به مقابل خانه‌ی پیر و مرادش می‌کشد در محاصره‌ی نیروهای لباس‌شخصی و انتظامی گرفتار می‌شود و اینجاست که مأمور لباس‌شخصی، بیل آهنی را به ضرب به پای او می‌کوبد و گوشت و استخوانش را می‌درد.
این مجسمه‌ساز که پیشتر قلم بر مس می‌کوفت تا نقش شکار آهو را قلمزنی کند خود و برادرانش را چون آهویی دید در کمند هزاران شکارچی سفاک و نهایتاً با تن مجروح و خسته از ظلم و شکنجه به زندان منتقل شد و با حکم قاضی احمدزاده به ۷ سال حبس تعزیری و ۷۴ ضربه شلاق و ۲ سال تبعید به کهنوج محکوم شد.